İskeleden geçip tam çardağın ortasına geldiğim deniz çok güzeldi. Ne çok dalgalı Ne çok sakin...
"Deniz çok güzel değil mi." Dedi fısıltıyla biri korkarak arkamı döndüğümde Jisung'u gördüm. Yüzüne en güzel gülümsemesini takmıştı.
"Burası çok güzel."...
Benim için çok önemli bir arkadaşımın isteğiüzerine yeni bir kitap yazmaya başladım umarım beğenirsiniz ♡
Alarmın o iğrenç sesi ile kalktığımda saatin daha gece 4 olduğunu gördüm. Bir an üzülsem de, sonra bir an bugün büyük gün olduğu ve Kore'ye gideceğim aklıma geldi. Bu yüzden bu saatte kalkmıştım. Bir an mutluluk ile o çok sevdiğim yatağımı bıraktım ve hazırlanmaya başladım...
2 saat sonra
Şuan havaalanındaydık, üç arkadaşım ile Kore'ye gidecektik. Hayallerimin şehri Seule...
"Olivia daldın gene hadi uçağı kaçıracağız." dedi Yağmur.
"Hadi o zaman gidelim." dedim ve yürümeye başladım. Kardelen arkamda, Yağmurla Korece konuşuyordu. Hepimiz koca bir yazımı Korece öğrenmek için harcamıştık...
7 saat 30 dakika sonra...
İstanbul'dan Seul'a gelene kadar çok aktarma olmuştu ve bu bizi çok yorulmuştu. Bu yüzden kaldığımız yurda geldiğimizde, ben direk en sevdiğim yer olan yatağıma koştum. Beni gören Kardelen :
"Olivia şuan uyuyamayız odanın halini görüyorsun, biraz ortalığı toplayalım." dedi Kardelen. Seul da bir yurtta üç kişi kalacaktık. Üçümüzde Üniversite öğrencisiydik. Ve üniversite yurda yakındı.
"Kardelen hadi az uyuyalım." dedi Yağmur. Kimin kankası olduğu çok açıktı...
"Off iyi peki uyuyun ben kendi tarafımı toplayacağım." dedi Kardelen ve ben uykuya daldım...
Ne kadar zaman olmuştu bilmiyorum. Ama biri beni dürtüyordu. Ama uyanmak istemediğim için bende direniyordum.
"Off ne ağır uykusu var bunun Kardelen ya" dedi Yağmur. Gıcık oluyordum Yağmura ama çokta seviyordum.
"Off ne bağırıyorsun başımda Yağmur !" dedim ve yattığım yerden doğruldum. Oda geldiğimizde dağınıktı ama şuan birazda olsa toplu gözüküyordu ve güneş batmak üzereydi.
"Ne ya gece gece uyandırıyorsunuz." dedim.
"Kızım saat 8 ve bil bakalım Yağmur bize ne almış." dedi kardelen.
"Yemek mi almış ?" dediğimde Yağmur bana baktı.
"He kanka yemek aldım." dedi ve elindeki üç bileti bize gösterdi. Ben şaşkın bir şekilde ikisine bakarken Kardelen heyecanlı bir şekilde bana açıklama yaptı:
"Nct dream konser biletti !" Nct Dream adını duyduğum gibi daha da şaşırmaya başlamış ve heyecanlanmıştım. Nct grubunun hastasıydım. Şaşkın bir şekilde Yağmura döndüm ve :
"Konser ne zaman ?" dedim.
"Saat 9 da, hazırlan çıkalım" dedi Yağmur. İkisine daha dikkatli baktığımda, konsere hazırlanmış olduklarını gördüm.
"Ya beni neden daha erken uyandırmadınız !"
"Uyandırmayı denedik..." dedi Yağmur.
"Ama sen uyanmadın." dedi Kardelen ve Yağmurun sözünü tamamladı.
Konser alanına geldiğimizde fazla uzak olmadığını anlamıştım. İçerisi oldukça kalabalıktı ama sahneyi her yandan görebiliyorduk. Ben etrafı incelerken, bir an Nct Dream sahneye çıkmıştı... Hepsi çok mükemmeldi... Hele ki biricik biasım... Park Jisung... Herkesin gözünün onun üstünde olduğuna emindim...
************************************
Konser son hız devam ediyordu. Her şey mükemmeldi... Bir yandan en sevdiğim şarkı çalıyordu. Bir yandan biz fanlar şarkıya eşlik ediyorduk sanki bir rüyanın içindeydim...
Konserin bitmesine az kalmıştı ama benim başım ağrıyordu. En nefret ettiğim şeydi baş ağrım. Artık dayanılmaz olduğundan, konser alanından çıkıp lavaboya gitmeye karar verdim.
Birkaç dakika lavaboda işlerimi hallettim. Başımın ağrısı geçecek gibi değilken, kol saatime baktım, konser bitme üzereydi. Bu yüzden bitene kadar dayanabileceğimi düşünüp kızların yanına geri dönme kararı aldım. Geldiğim yönden geri dönme kararı almıştım, Ama kaybolmuştum... İçerisi tahmin ettiğimden büyüktü...
Uzun bir koridorun sonunda bir kapıya ulaşmıştım, kapı önünde iki koruma vardı ve burası kulisti. Kulisin önüne geldiğimde nerede olduğumu orda ki iki adama soracaktım. Ama tam o sırada, konser alanında çığlık sesleri duydum. Ne olduğunu anlamamıştım ve korumalar koşarak içeri gitti. Bende merak edip peşlerinden gittim.(Meraklı olmak ^^)
Sonra onu yerde gördüm... Jisungu...
Yüzü çok solgun duruyordu ve nefes zor alıyor gibiydi. Baygındı. Hemen yanına gitmeye çalıştım, tıp öğrencisiydim ve ilk yardım bilgim vardı. Jisunga yaklaştığımda, korumalar izin vermemişti...
"Çekilin ilk yardım bilgim var !" dedim. Bunu duyan Mark bana döndü ve korumalara çekilmelerini söyledi. Üyelerin yanına geldiğimde, Mark bana baktı.
"Onun nesi var lütfen yardımcı ol..." dedi o çok endişeliydi...
Jisungun nabzına baktım. Ona dokunuyordum...
"Nabzı çok düşük bir hastalığı var mı ?"diye sordum. Chenle hastalığının olmadığını söyledi. Ben durumu anlamaya çalışırken, bir an Jisung nefes almamaya başladı. Soğuk kanlılığımı koruyup aldığım eğitimleri hatırlayıp, Jisunga kalp masajı yapmaya başladım. Güçlü kalbi geri çalışmıştı.... Herkes o kadar korkmuştu ki o an... Yaklaşık 5 dakika sonra sağlık ekipleri geldi. Ve bana teşekkür etti. Onu orda son defa gördüm....
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
