Bruised, but Loved

Hoofdstuk 5

Hoofdstuk 5

 (Louise)

 De blauwe ogen zijn van Dean. Ik kan aan zijn gezicht zien dat hij mij heeft horen kreunen en de pijnlijke uitdrukking op mijn gezicht heeft gezien. ‘Wat is er? Doe ik je pijn?’ vraagt hij. Ik schud snel mijn hoofd. Iets te snel. ‘Laten we nou maar gewoon het lokaal inlopen ik ben al te laat.’ Zeg ik. ‘Louise wacht.’ ‘Wat?’ antwoord ik iets arroganter dan dat ik bedoelde. ‘Kom je vanavond naar de party van mij en de jongens?’ vraagt hij. Ik knik. ‘Ja ik kom samen met Emma.’ Beantwoord ik zijn vraag. Hij knikt. ‘Dan zie ik je vanavond.’ Zegt hij. Ik knik en loop het lokaal binnen. ‘Dean, Louise. Waarom zijn jullie vandaag te laat?’ vraagt mevrouw Peters. Alsof ik zo vaak te laat kom?... Ik en Dean waren allebei een perfecte smoes aan het verzinnen. Maar het wilde niet echt lukken. ‘Nou ga maar snel zitten dan zie ik het deze keer door de vingers.’ Zegt ze. Ik knik dankbaar en ga snel op de lege stoel naast Emma zitten. ‘Waar was je vanochtend?’ fluistert ze in mijn oor. ‘Ik had me verslapen, sorry.’ Zeg ik. Ze knikt begrijpend. Achter ons zitten, zoals gewoonlijk, Dean en Lucas.  ‘Je gaat wel naar het feest vanavond toch?!’ vraagt Emma. ‘Ja duh. Dat wil ik niet missen hoor. Mijn eerste feestje hier. En dan ook nog wel met mijn beste vriendin.’ Zeg ik met een glimlach. Emma lacht verlegen terug. Wat is het toch een schat. ‘Kom je niet gewoon voor mij naar het feest?’ hoor ik een irritant persoon achter mij zeggen. Dean. Voor als het nog niet duidelijk was toen ik irritant persoon zei. Ik draai me om. ‘Mocht je willen.’ Zeg ik met een zucht. ‘Louise draai je om. Of heb je zin om weer na te blijven?’ zei de leraar. ‘Nee mevrouw, sorry.’ Zei ik met een onschuldige glimlacht op mijn gezicht. De lerares ging weer verder met haar te saaie les. Geschiedenis. Wat heb je aan geschiedenis. Iedereen is al lang overleden. Waarom zou ik iets over hun leven willen leren? ‘Welk vak hebben we zo?’ fluisterde ik aan Emma. ‘Handvaardigheid.’ Was haar antwoord. Yes, dat is dus echt mijn lievelingsvak. Altijd al geweest.

Na de super boeiende les geschiedenis (kuch kuch) lopen ik en Emma naar het handvaardigheid lokaal. ‘Yes. Ik HOU echt van handvaardigheid!’ zei ik super blij tegen Emma. ‘Haha. Nou mooi want ik ook.’ Zei ze. Met een grote glimlach op mijn gezicht loop ik het teken lokaal binnen. ‘Goedemorgen. Jij moet Louise Wood zijn? De nieuwe leerling?’ vroeg de man. Vast de teken leraar.  Ik knikte. ‘Ja meneer.’ ‘Nou welkom ik ben meneer Landman. Ga beide maar snel zitten dan kunnen we eindelijk met de les beginnen.’ Zei meneer Landman. Iedereen zat al in de klas. Zelfs Dean, Mike en Lucas zaten braaf in de klas. Ik en Emma liepen braaf naar de nog vrije plekken helemaal achterin de klas. ‘Oké vandaag gaan we een opdracht doen in tweetallen. In dit geval de persoon naast je, omdat dat wel zo makkelijk is.’ Emma en ik kijken elkaar blij aan. ‘Het is de bedoeling dat jullie elkaar tekenen. Probeer vooral goed op de schaduw te letten en neem vooral alle tijd die je nodig hebt. Als je het afraffelt word het nooit mooi. Voorin in het lokaal kan je blaadjes en potloden komen ophalen en dan kunnen jullie beginnen.’ Eindigde meneer Landman zijn uitleg. ‘Ik haal het wel.’ Zei ik met een glimlach tegen Emma. Ik liep naar de blaadjes voorin in de klas en pakte van alles twee. ‘Eh Louise, aangezien dit je eerste les is weet ik nog niks van je kunnen met dit vak dus laat maar zien wat je kan.’ Zei Landman met een glimlach. Ik glimlachte terug. ‘Komt helemaal goed.’ Snel ging ik weer naast Emma zitten. ‘Lets get started!’ zeg ik blij. Ik pak het tekenblad voor me en kijk naar Emma die voor mij zit. Ik begin met de vorm van haar hoofd. Ze heeft echt een heel erg mooi gezicht als je er zolang naar blijft kijken.

Aan het einde van het lesuur is mijn tekening toch afgekomen. En ik moet zeggen ik ben erg tevreden met het resultaat. Ik laat mijn tekening nu pas aan Emma zien omdat hij nu helemaal af is. ‘Wauw! Oh My PANCAKE!! Hij is zooo gaaf! Ik lijk echt sprekend.’ Zei Emma. Ik begin te lachen ‘Haha serieus? Pancake? Haha maar dank je.’ Zeg ik oprecht trots op mijn tekening.  ‘Nou laat eens zien waar Emma zo enthousiast over is.’ hoor ik de stem van Landman naast mij. Ik geef hem de tekening en wacht op zijn reactie. ‘Zo je hebt alle technieken goed toegepast. De schaduwen zijn echt perfect. En de ogen heb je goed uitgewerkt. Je bent een goeie tekenaar.’ Zegt Landman. Ik begin rood te worden door zijn complimenten over mijn tekening. Ik voel mijn wangen gewoon rood worden. ‘Bedankt’ zeg ik een beetje verlegen.