February အချစ်​စီမံကိန်း [ Unicode+Zawgyi ]

February 13th [ Unicode ]

TaeHyung: Joon... ပြောစမ်းပါဦးကွာ
ငါ့ကို အရေးတကြီး ဖုန်းဆက်ခေါ်တာ
ဆေးခန်းမှာ ဘာတွေများပြဿ     နာဖြစ်လို့
ဘာတွေများအခက်အခဲရှိနေလို့လဲ?

NamJoon: Hyung... ငါ သူနဲ့တွေ့ တယ်ကွ

TaeHyung: မင်းကလည်း အရင်းမရှိ
အဖျားမရှိ ဘယ်သူနဲ့ တွေ့ တာလဲ?

NamJoon: မင်းကလည်းကွာ မေ့တတ်လိုက်တာ
သူဆိုတာ ငါ့ရင်ထဲမှာ တစ်ယောက်တည်း
ရှိတာလေကွာ

TaeHyung: Huh... ငါနဲ့ ဝင်တိုက်မိတဲ့
ကောင်မလေးလား?

NamJoon: အေး ဟုတ်တယ်ကွ
သူနဲ့ ငါ Incheon ဈေးမှာ ပြန်တွေ့တယ်ကွ
သူကငါ့ကိုမှတ်မိတယ်ကွ အဲ့တော့ သူနဲ့ငါ
စကားပြောကြရင်းနဲ့ အရမ်းရင်းနှီးသွားကြတယ်
သူကမနေ့ကမှ Seoul ကနေ
ပြန်ရောက်လာတာတဲ့
သူကSeoulမှာ company ဖွင့်ထားတယ်တဲ့
သူက Incheon သူကွ

TaeHyung: အဲ့တော့?

NamJoon: ဒီတစ်ခါတော့ ငါလည်းသူ့ကို
လက်လွတ်မခံနိုင်တာနဲ့ ချစ်တယ်လို့
တစ်ခါတည်း ဖွင့်ပြောလိုက်တယ်

TaeHyung: ဟာ ကောင်းလှချည်လားJoonရ
အဲ့တော့ သူဘာပြန်ပြောလဲ?

NamJoon: စဉ်းစားဦးမယ်တဲ့ကွာ

TaeHyung: မင်းကလည်းကွာ တစ်ခါတည်း
ပြန်ကြိုက်လို့...လို့....

HaeJi: Ahhhhh..... ဗိုက်တွေအောင့်တယ်

EunBi: ဗိုက်တွေအရမ်းအောင့်လို့ တဲ့ ဆရာရေ

NamJoon: Aww.. ဘယ်နေရာအောင့်တာလဲ?
ဒီနေရာလား?

HaeJi: Ahhhh... ဆရာထိလို့မရဘူး ဆရာ
Ahhhh....

Eun Bi လည်း ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နေပေါ့
Eun Bi တို့ရောက်လာတာနဲ့
Tae Hyung လည်း အရှေ့မှာစောင့်နေမယ်
ဆုံးဖြတ်ကာ Nam Joon ကို

TaeHyung: ပြီးရင်ခေါ်လိုက်နော်
ငါအရှေ့မှာစောင့်နေမယ်

Nam Joon: အေးအေး

Hae Ji တစ်ယောက် အော်နေတာကိုပဲ
ဂရုစိုက်နေရတော့ nurse နဲ့ Nam Joonတို့
ဗျာများနေတာပေါ့ Eun Bi ကို အာရုံမစိုက်တာနဲ့
Eun Bi လည်း အိတ်ထဲကနေ လက်ဆောင်
ဘူးလေးထုတ်ကာ Nam Joon စားပွဲပေါ်ကို
တင်ထားလိုက်သည်
ဗိုက်အောင့်တယ်ဆိုပြီး အော်နေတဲ့
Hae Ji လည်း Eun Bi စားပွဲပေါ်
လက်ဆောင်တင်လိုက်တာကို
တွေ့လည်းတွေ့ရော