Send My Heart Away. (Completed)

Chapter Five

Martina's Point of View

Nakatulala pa rin kami ni Buboy I mean Michael sa isa't isa. Still with confusion and shock.

Buboy, I'm sorry kung na-in love ako sa taong kamukha mo. Sana masaya ka kahit nasaan ka man. I thought.

Michael: Paki-ulit nga ng sinabi mo.

:Ikaw muna.

Michael: Mahal kita Martina Elizalde.

: Mahal din kita Michael Valdez.

Michael: Seryoso ba 'to?

:Sa tingin mo ba nagbibiro ako?

Michael: Ano na tayo ngayon?

:Ano nga ba tayo? Dalawang strangers na minahal ang isa't isa unexpectedly.

Michael: Mabuti siguro kung umuwi na tayo.

:Sandali lang, tatawagan ko sina Dexter.

Ringing.

Dexter.

Dexter: Hello Mart.

: Dex, pwedeng mag-punta kayo sa living area and wait for us?

Dexter: Sure, bakit ba?

:May sasabihin lang akong mahalaga sa inyong lahat.

Dexter: Sige, bye.

:Sige, salamat.

End call.

Michael: So tara na?

:Yeah.

Nag-punta kami sa sasakyan niya and he drived. Napansin kong tingin siya ng tingin sa akin.

:Baka naman matunaw ako.

Michael: Ang ganda mo po kasi masyado. Wait so tayo na?

:Tayo na Mr. Valdez.

He kissed my hand. Pag tingin ko sa kalsada may babae kaming muntik mabangga.

: Michael mababangga tayo!

*Boom*

___

A few hours later.

Michael's Point of View

Nagising ako sa hospital. I saw Dexter right next to me. I kinda remember somethings na I don't recall having memories of them before. Ang alam ko kasi I had an accident before.

Wait? These memories are so familiar, parang may nag-kuwento na sa akin nito? I thought.

Dexter: Pre, okay ka na?

:Yeah men. Can I ask you something?

Dexter: What is it?

:Do you know what Buboy's real name is?

Dexter: Hm. Mikael Villafranca pre, why'd you ask?

: Nothing. Where is Martina?

Dexter: She's outside pre. Don't worry okay lang siya. Ikaw ang malaki ang tama. Do you want me to call her?

:Yes please.

Pinapasok ni Dext si Martina.

Dexter: I'll give the two of you some privacy.

Umalis na siya.

Martina ran to me and kissed my lips very softly but full of emotion.

Martina: Okay ka na ba?

:Yes, actually I'm better than usual. Sobrang saya ko.

Martina: Michael are you joking? Muntik ka nang mamamatay masaya ka pa?

: I'm happy kasi our wishes became reality.

Martina: Huh?

I held her hands.

:Hindi lang ako kamukha ni Buboy.

She was quiet and shocked.

:Martina, hindi Michael Valdez ang totoo kong pangalan. I changed my name when I went to America kasi sabi ni mama it's not for me. Ako si Mikael Villafranca, ako si Buboy.

Martina: Y-you're joking, am I right?

: Martina, everything that I said is real.

She started crying.

Martina: Ang tagal kitang hinanap, bakit di mo ako binalikan dito? Bakit di ka nag-paramdam? Bakit di mo sinasagot ang mga sulat ko sa'yo?

:I had an accident, nakalimutan ko ang lahat pati ikaw. Pagmamahal ko lang sa'yo ang natira. Kaya siguro ganun lang kabilis nang mahalin kita.

Anong mga sulat ang sinasabi niya? Wala namang binigay sa akin si Mama. I thought.

She hugged me.

Martina: Wag mo na akong iiwan ulit.

: I won't.

Martina: Nasa akin pa din yung M and M ring natin.

:Tinago mo yun?

Martina: Of course.

: Mahal na mahal kita.

Martina: Mahal na mahal din kita.

We kissed and this time there was no confusion just two hearts beating as one. Nothing else.