"Минсог боль!"
"А-ааваа.Энэ ах Жонгүг аавийг авчихаад өгөхгүй байна?... Таны зүрх өвдөж байна уу?" Минсог Жимин руу гүйсээр тэвэрч аван дахин уйлж эхлэлээ.
Тэхён босч ирэсээр Жимин руу хамгийн муухайгаар харан ширүүн хоолойгоор "Миний хүүхдүүдээс гараа тат! НОВШ МИНЬ!" Тэр үнэхээр тэвчиж байгаа бололтой гараа цайтал нь атгасан байх ажээ.
"Хэн чиний хүүхдүүд гэж? Тэд миний хүүхдүүд? Харин одоо манай гэрээс зайлах цаг чинь болсон гэж бодож байна! " Жимин түүнийг өдсөн янзтай хэлсээр зөөлөн инээлээ.
"Би...явах болно. Гэхдээ нөхөр хүүхдүүдээ авч байж зайлах болно!"
"Би явж чадахгүй нь... уучилаарай?"
