"Жонгүг! Чи энд юу хийж... - "
Тэхён гуйвж дайвсаар тэдны өмнө очиход жонгүг шууд л босч очоод амыг нь таглан авч гарлаа.
"Яагаад байгаа юм тавь! Би одоохон."
"Яах гэж ирсэн юм! Энэ чинь олон нийтийн газар! Галзуураа юу? Хэрвээ биднийг хүн харвал яах болж байна! Та согтсон байна явцгаая!!"
"Жонгүг. Надаас салах шалтгаан...зөвхөн тэд байсан хэрэг үү?"
"Дэмий юм чалчилгүй зүгээр яв! Би машин барьж байна!"
"Яагаад над руу уурлаад байгаа юм? Би юуг буруу хийсэн гэж чи надаас явж байгаа юм бэ? Би чамд гологдохоор юу хийсэн юм!"
"Гуйя? Чимээгүй яв! Би энд анхаарлаа төвлрүүлэх гэж хичээж байна!"
"Хэрвээ ямар ч шалтгаангүй явсан бол...буцаад ирээч...чамайг
санасан даа би үхэж байна! Миний бие махбод чамайг яг л хар тамхи шиг нэхээд байна! Би тэвчиж чадахгүй нь! Чи хэтэрхий хурц үйлчилгээтэй мансууруулах бодис гэдгээ мэдэх үү?санаад байна. "
Жонгүг үг хэлэхээр түүн рүү харсан боловч тэхён аль хэдийн унтчихсан байлаа.
"Би үргэлж чинийх байсаар ирсэн."
