Çocukluğumda tanıdığım oyuncağım
Yıllar sonra bile senden kopamayacağım
Belki güzel, belki kötü günler oldu
Ben ise seninle mutlu oldum.
Şuan 20 oldu yaşım
Herşeye baya bi alışmışım
Sensizlik nasıl olur bilemedim
Sensiz kalmayı hiç beceremedim
Her baktığımda sana , hatırlatıyorsun
Yaralanan dizlerimi ve kaybolan umutlarımı
Hani dağılırdı herkes evine, bir kaç parça
Yemeklik birşeyler getirmeye
O anda ki ziyafetin tadı
Anı ve şehveti yoktu hiçbır masada
Paylaştığın ekmek gibi
Su gibi.
O zamanlar vardı gerçek dostluk
O zamanlar da vardı olgunluk
Karşımızdakinde olmayanı bizde istemezdik
Ona vermeden yemezdik.
Hani hatırlarsın seni ilk almaya geldiğim günü
Nasıl heyecan, nasıl heves, nasıl mutluluk
İlk gözüme çarpan sendin , uzun kulaklı
Beyaz kürklü, bir tavşan ne kadar da hoş
Sana ilk sarılınca anlamıştım
Ne kadar uzun ve çok seveceğimi
Nedensizce sevdim seni
Senelerdir bana katlanıyor oluşunu.
Farkediyorum da şimdilerde sokaklar
Boş , sessiz , gürültüsüz
Dışarda ne bir top oynayan ne de
İp atlayan çocuklar var.
Sanırım bu yüzden farklısın bende
Bu yüzden özelsin
Her baktığımda sana
Canlanır aklımda saklambaçta
saklandığım tenha.
Hani oyunun ortasında çağırır ya annen
Ezan okundu gel evladım
Ezanın sonuna kadar durup ezan bitmeden
Eve koşa koşa gitmenin güzelliğini
Kim bilsin ?
Yeni bir nesil var karşımızda
Ne bir oyuncağa tamah eden
Ne de elindekiyle idare eden
Umursamaz olmuşlar
Biz ki ailemizde yok ise para
İstemezdik canımızın çektiklerini
Tutardık içimizde , bilirdik ki
Babamız almamıştı para ,
Yoktu ki cebinde.
Anladığım kadarıyla şimdiler de
Yoktan anlamıyorlar , ne isterlerse
Olsun istiyorlar, lakin herşey öyle olsaydı
İmkansız sandığımız
şeyler birgün gerçekleşince
Bilemezdik değerini, anlamazdık kıymetini.
Demem o ki oyuncağım , sen hep kal
Hep canlansın gözümde hatıralar,
Canlansın ne var ne yoksa , bazen güzel yerlere
Gelmek için nerden geldiğini bilmek lazım
Di mi ? :)
