"ေမေမ သားသြားၿပီ ေဒၚေလးသြားၿပီေနာ္"
ယခုဆိုလ်ွင္ဂြၽန္ေျမာင္ အသက္ 21ႏွစ္ 'ဟန္ယန္းတကၠသိုလ္'စီးပြားေရးေမဂ်ာတတိယႏွစ္ပင္ျဖစ္ေနႁပီ။
အခ်ိန္ကားမနက္ခုႏွစ္နာရီထိုးဖို႔ ဆယ့္ငါးမိနစ္အလို
ဂြၽန္ေျမာင္တစ္ေယာက္အိမ္မွ သူ႔ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးသို႔စက္ဘီးျဖင့္ထြက္ခဲ့သည္။
ဂြၽန္ေျမာင္မွာ ငယ္ငယ္ ကတည္းကဝါသနာ တစ္ခု႐ွိခဲ့သည္။အဲဒီအရာကား ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးဖြင့္ႁပီး အလွပဆံုးေသာ ကိတ္မုန္႔ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျပဳလုပ္ရန္ျဖစ္သည္။
ထိုအိမ္မက္ကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ အလယ္တန္းပထမႏွစ္ကစခင္ခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္း ေျဗာင္ဘတ္ဟြၽန္း လုဟန္တို႔ႏွင့္အတူ အလယ္တန္းဒုတိယႏွစ္ကစၿပီး မုန္႔ဖိုးမ်ားစုခဲ့သည္။
အထက္တန္းေရာက္သည့္အခါ စာၾကည့္တိုက္တြင္အခိ်န္ပိုင္းဝင္လုပ္ခဲ့ၾကသည္။
အားေနခ်ိန္မ်ားတြင္မုန္႔ဖုတ္သင္တန္းတက္ခဲ့သည္။
သူတို႔အထက္တန္းၿပီးေသာအခါ5⃣2⃣8⃣ဟူေသာcafeဆိုင္ေလးကိုကြၽန္ေတာ္တို႔ေလးေယာက္ေပါင္းဖြင့္ခဲ့ၾကသည္။ေမေမတို႔ပဲေခါက္ဆြဲဆိုင္ ဝင္ေငြျဖင့္ ဝင္ေငြမွာလံုေလာက္ရံုသာမက ပိုလ်ွံေနေသာ္လည္း cafe ဆိုင္ဖြင့္ရာမွာကြၽန္ေတာ့္ဝါသနာမို႔ ေမေမတို႔ကေငြအားျဖင့္ကူညီ ေပးခဲ့ၾကေသးသည္။
ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႔စက္ဘီးႏွင္းၿပီးေသာအခါ သူ႔ဆိုင္ေလးသို႔ေရာက္ခဲ့ၿပီ။
ဆိုင္ဖြင့္ခ်ိန္မွာမနက္၇နာရီမွ ည၇နာရီအထိဖြင့္သည္။
မနက္ခင္းလိုအခိ်န္မ်ား သည္ဆိုင္တြင္လူအက်ဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္သည္။
"ဟာ အစ္ကိုေဂ်ာင္းဆူေရာက္ေနၿပီလား"
အစ္ကိုေဂ်ာင္းဆူသည္ ကြၽန္ေတာ္ ၏အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း ေျဗာင္ဘတ္ဟြၽန္းထက္ ငါးႏွစ္မ်ွႀကီးေသာတစ္ဝမ္းကြဲအစ္ကိုျဖစ္သည္။
