sillage | texting

treize & 13

"Kızım farkında mısın Uludağ'a gidiyoruz Uludağ Uludağ!"

"Farkındayım."

"Aman ölü gibisin sen de ya!"

Gül'ün söylediklerine gözlerimi devirdim.

"Ben ölü gibi değilim sen haddinden fazla heyecanlı ve enerjiksin."

Bu sefer Gül benim söylediklerime gözlerini devirmişti.

Otobüsün içine göz attığımda Boran'ın hâlâ gelmediğini görmüştüm.

Bir haftalığına okulla Uludağ'a gidiyorduk ve bu bir haftayı Boranla aynı ortamda geçirme düşüncesi bile heyecanımın iki katına çıkmasına sebep oluyordu.

Onu seviyordum.

Tam iki senedir.

Onu tanımadan önce aşk denen saçmalığa gram inanmazken şimdi ona aşık olduğumu biliyordum. Kokusuna, gözlerine, sesine, gülüşüne, kalbine aşık olduğumu biliyordum.

İlk zamanlar ona karşı hislerim sadece bir hoşlantıyken şimdilerde bu hissettiğim şeyin aşk olduğunu biliyordum.

Ona yazmamın sebebi de buydu zaten. Artık ona aşık olduğumu fark etmiş olmam..

Otobüsten konuşma ve gülüşme sesleri gelince oturduğum yerden tekrar doğruldum.

Boran ve birkaç arkadaşı daha gelmişti.

Yerlerine geçtiklerinde aramızda 4 koltuk olduğunu fark etmiştim.

Onlar en arka koltukta, biz ise orta taraflarda oturuyorduk.

Kalbim şimdiden hızlanmaya başlamıştı. Onun sesini ve gülüşünü buradan duyabiliyordum.

Gül'e kafamı çevirdiğimde uyuduğunu görmüştüm. Ben de fırsattan istifade Boran'a yazmaya karar vermiştim.

bilinmeyen numara: iyi yolculuklar :)

boran: iyi yolculuklar bilinmeyen

Kafamı arkaya çevirip gizlice Boran'a baktığımda otobüsün içindeki kızlara dikkatlice baktığını gördüm.

Ah, beni arıyordu.

Koltuğumda iyice pozisyonumu küçültüp beni görmesini engelledim.

bilinmeyen numara: boşuna bakma

boran: bakmak istiyorum

bilinmeyen numara: bakma

bilinmeyen numara: beni bulmak için bile olsa başka kızlara bakman canımı acıtıyor

|evet arkadaşlar reele geçtik!

|aslında mesajlaşma yazarken reel bir şekilde yazmak için can atıyorken şu an bu bölümü yazmak için baya uğraştım ve sıkıldım

|sanırım mesajlaşma yazmak daha çok sarıyor beni