C H A P T E R 16 (I can't do this)

166 3 3
                                    

Queenie's POV

Masakit kung tuwing lagi monalang siyang pagbibigyan, Mahirap naman kung paulit ulit mo rin siyang pahirapan kung nakikita mo namang ginagawa niya ang lahat para sayo. Ang kaso hindi naman ako masisisi kung gawen ko ito sakanya, Yung pahirapan siya. Dahil nasaktan ako. Gusto ko lang makasigurado. Mahirap na kase ang agad agad mag disisyon lalo na sa ganitong sitwasyon.

Mahal ko siya OO Kaso siya? Nawala ang alaala niya ewan ko kung totoo ba ang nararamdaman niya saken kase nga nawala ang alaala niya diba. As if namang maibalik agad agad yung feelings niya saken gayung wala naman siyang naaalala na kahit katiting na pinagsamahan namen dati.

Pero sino ba namana ko para pigilan siya diba? Dapat nga ako yung umiintindi sakanya dahil nagka amnesia siya. Pero baliktad siya yung gumagawa ng paraan para maayos ang relasyon namen,

"Queenie kumaen kana ba?" Tanong niya saken. kararating niya lang dito sa bahay. 

Lagi namang ganito eh lagi siyang nagpupunta dito.

"Oo" patamad kong sagot, tumabi siya saken, nandito kase ako sa sala at nakaupo na parang nakahiga dahil tinatamad ako ngayon.

"sure?" paninigurado niya'

"Tingen mo?" Nakataas kong kilay na tanong.

Ewan ko basta bumabalik ang sakit na nagawa niya saken gusto ko siyang makasama lagi lagi gusto ko siya lang. Kaso yung sakit? andito eh! Hindi maalis. Gusto ko na siyang patawarin kaso mahirap eh, sa tuwing titignan ko siya sa mata naaalala ko yung ginawa niya.

"Ahm gusto mo pasyal tayo?" nakangiti niyang tanong! Naku Po! Ayan nanaman yung ngiti niya! Baket ba kase hindi ako makatanggi kapag ganyan siya. 

"Sige" sang ayon ko. Kaasar naman kase! Isang ngiti niya lang nahuhulog ako sa kanya lalo.

Pero syempre kelangan kung makasigurado kung totoo ba siya saken

Tumayo nako pero siya nakaupo parin sa sofa, Nilingon ko siya at nahuli ko siyang nakangiti, 

"Oh ano?" Nakataas kong kilay na tanong

Umiling lang siya at tumayo na,

habang nasa daan kame nagsalita siya, ewan ko pero napatahimik ako sa sinabi niya

"Gusto ko laging ganito" hindi nalang ako nagsalita sa sinabi niya

"Kapag bumalik yung alaala ko, gusto ko gawin naten to ulit ah" Inirapan ko lang siya sa sinabi niya

"Sana rin bumalik kana sa dati" Napatingin ako sakanya ng halos pabulong niyang sabi. 

Tumingin siya saken at ngumiti, Pero malungkot siya

Ganito naba ko kasama sakanya? Pinahirapan ko ba siya ng bongga? 

napahinto ako sa paglalakad at yumuko.

"bata palang ako wala nakong hinangad kundi ang makasama ka hanggang sa pagtanda" Sabi ko at ngumiti ng pilit  "Pero anong nanyare? Nawala ka. At kung kelan kelangan na kelangan kita wala ka at masaya ka kasama ng iba" napaiyak nako ng maalala ko nanaman yung mommy ko,

Arranged Marriage with a Gangster PrincessTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon