My new beautiful life with you

Part 16

~Νάταλι~

Α|Όχι αυτή τη φορά μωρό μου.

Μου έκλεισε το μάτι και πήγε προς τα μέσα.

Γαμώτο..
Γιατί μου το κάνει αυτό? Με τρελαίνει..

Ντύθηκα γρήγορα και πήγα κι εγώ προς τα μέσα.

Η Άλις ήταν σε κλήση από το messenger με τα κορίτσια.

Α: Δεν έρχεστε από εδώ καλύτερα?

Αν+Ε: Ναι ναι ερχόμαστε!

Έκλεισαν την κλήση.
Η πόρτα χτύπησε κατευθείαν.

Ν|Ανοίγω εγώ.

Άνοιξα την πόρτα και αντίκρισα τα κορίτσια να είναι έτοιμες να βγούμε.

Α+Ν+Ε+Αν|Γειααα!

Α|Αναστασία πες μου ότι έφερες λάπτοπ?

Αν|ΝΑΙΙΙΙΙΙΙ!

Ε|Και γαμώ!

Ν|Άρα πάμε μία βόλτα για προμήθειες?

Α|Γιέπ!
___________________________________

9:00μμ

~Αλίκη~

Πήραμε άδεια από μία καθηγήτρια για να βγούμε, έστω για λίγο.

Το ξενοδοχείο απέχει λίγο από το κέντρο (ή όπως λέγεται χδ). Αρχίσαμε να περπατάμε με τον φόβο, να μην χαθούμε και μας ψάχνουν μετά.
Δεδομένα δεν έχει καμιά, για χάρτη.

Όσο πλησιάζαμε άρχισε να έχει περισσότερο κόσμο.

Ε|Που πάμε λοιπόν?

Α|Έλα μου ντε!?

Ε|Μας βοήθησες παρά πολύ αυτή τη στιγμή αγάπη μίουυυ.

Άρχισαν να γελάνε όλες τους λες και άκουγαν πρώτη φορά στη ζωή τους, αστείο.

«Pizza» έλεγε με μεγάλα γράμματα μία ταμπέλα ενός μαγαζιού.

Η Νάτ γύρισε και μας κοίταξε όλες με ένα ενθουσιασμό, σαν μικρό παιδί.

Ν|Παμεεεε? Πλιζζ!??!?

Άρχισε να παρακαλάει χοροπηδώντας πάνω κάτω.

Ε|Εγώ πάντως ψήνομαι.

Α|Κι εγωω!

Αν|Τότε γιατί είμαστε ακόμα εδώ? Παμεεεε!!

Μπήκαμε μέσα στο μαγαζί γελώντας.
Κατευθυνθήκαμε προς το ταμείο για να παραγγείλουμε.
Μπροστά μας είχε σειρά, μία παρέα με περισσότερα άτομα. Νομίζω ηλικίας μας.

Τα κορίτσια άρχισαν να κάνουν βλακείες. Εμένα με έπιασαν οι ντροπές μου και σοβαρεύτηκα όσο μπορούσα. Όλο το μαγαζί μας κοίταγαι καλά καλά.