DRAMİONE 🖤

Bölüm 4:Rakip

...Gözlerimi kapadım.Muhtemelen yere bayılacaktım ve haflarca uyanmayacaktım.Ama hiçbir şey umrumda değildi.O prefsörün karanlık olduğunu herkes görmeliydi.Ben Gryffindoorum ve cesurum!Ben bunları içimden geçirdikten saniyeler sonra hâlâ ayaktaydım.Gözlerimi hafifçe açtığımda çığlık attım.Draco önüme atlamıştı ve yerde kanlar içinde yatıyordu.O pislik profesör ise kaçmıştı.Yere doğru yıkıldım.Ellerim Draco'nun yüzünü okşuyor uyumasını engelliyordu.Ama Draco'nun vücüt sıcaklığı çoktan düşmüştü.Gözlerimden yaşlar yağmur gibi yağdı.En kötüsüde bu büyüyü bilmediğim içim müdahele edememdi.Sectumsempra değildi dawod da.Lanet olsun,en gereksiz büyüleri bile bilirken bunu nasıl bilmiyordum!Draco zar zor konuşarak "Ağlama" dedi.O b-böyle bir durumda bile beni düşünüyordu."Aptal yorma kendini neden yaptın bunu hâ neden!"ben daha da şiddetli ağlıyordum."Ağlama Hermione,ağlama"bunu dedikten sonra o gri-mavi gözleri kapanmış,vücudu buz gibi olmuştu...

Draco o kadar hızlı nefes alıyordu ki sanki tüm bahçeyi on kez turlamıştı.Dudakları ilk kez bu kadar yakındı bana tabi gözleri de...

"Hermione.."gözlerini kapattı ve devam etti

"Seni seviyorum Hermione,lanet olsun ki seviyorum.Hem de canımı verecek kadar Hermione.Senden uzaklaşmayı her denediğimde bir yolunu bulup evren seni bana beni sana yaklaştırıyor Hermione"Bu duygulu konuşmadan sonra beni öpeceğini sandım ama o geriye çekildi

"Özür dilerim Hermione"dedi ve karanlığa doğru koşup çekti gitti.Neydi bu şimdi!? Bu Draco muydu?Hayır,hayır bu bir şaka hem biz olamayız o tam bir safkan takıntılı!Hem o Katty gibi kızlarla olmalı.Lanet olsun dediklerime kendim bile inanmıyorum.Ben de ondan deli gibi hoşlanıyorum.Ama hoşlanıyorum aşık değilim bir anlık hevesti ve bitti.Draco..O beni sevmezdi zaten...

*
Gözlerime güneş ışıkları,başıma baş ağrısı,kulaklarıma da Madam Pomfrey'in sesi gelmişti.Bu kadın ne zırvalıyordu yine?

"BAYAN GRANGER!"

"Evet Madam Pomfrey?"

"Bu 7.söyleyişim artık gidip derse girin iyisiniz!"

"Kavuldum mu yani?"

"Hayır Bayan Granger siz sadece-"

"Kavuldum,peki öyle olsun"kalktım ve dirket Gryffindoor ortak salonuna doğru.Bu kadının derdi neydi?Koşarken birine çarptım tam düşüyordum ki beni belimden tuttu.Sonra bunun kim olduğuna baktım ve bu oydu.Beni hep buluyordu!Beni dik konuma getirdi ve bir şey demeden çekti gitti.Yanındaki Pansy ise beni uyardı.

"Dikkat et Granger,bir gün böyle koşarken düşebilirsin ve bu sefer seni kurtaracak bir Draco da olmaz yanında.He bu arada Draco'dan uzak dur"diye lafını bitirdiğini sandım ama bitirmemiş.

"Durma"dedi bu sefer lafını bitirmişti.

"Ne!?"bunu nasıl bir ses tonuyla söyledim bilmiyorum ama baya şaşırmıştım.

"Sen ne zaman uzak dursan başımıza bir şey geliyor,ama şu yeni kızlara uyuz olman hoşuma gitmedi değil devam et böyle onlardan tek nefret eden sen değilsin"dedi.Burada hem övdü hem gömdü

"Ama sen bir Slytherinsin ve kendi binandan birini kızdırmamı istiyorsun"bunu oldukça soğuk söylediğimden eminim.

"Hayır ben senden Draco'dan uzak durmamanı istedim.Ayrıca ben bir Slytherin'im evet bu demek değildirki yalancıları seviyorum.Siz Gryffindoorlular hepimizi yalancı,kurnaz,sahtekar kefesine koyuyorsunuz ve sonra da neden düşmanız diyorsunuz"Bunu deyip çekip bitti.Draco'yu görmek tuhaf hissettirmişti.Onun bana dokunmadı daha da garip hissetirmişti.Hayır,hayır ben ona aşık olamazdım!Gryffindoor ortak salonuna doğru koşmaya devam ettim.Daha kimseye çarpmamıştım.Şifreyi söyleyip geldiğimde herkes bana bakmış ve sevinçten havalara uçmuşlardı.Demek ki daha derse geçmemiştik.Üstüme ilk atlayan Ginny'di.Sonra Ron ve Harry'di.Hızlıca sihirle üstümü düzelttim ve kahvaltıya indik.