Als we terug zijn zien we dat onze laatste uur ook uitvalt dus we gaan allemaal naar huis. Als ik fiets en blijf staan bij een stoplicht hoor ik opeens een bekende stem mijn naam roepen. Ik draai me om.
Adil: hey.
Hij is helemaal uitgeput want hij moest net een 'heuvel' op fietsen.
Ada: hey. Moet je ook deze kant op?
Adil: mmhh.
We fietsen naar mijn huis en hij stopt daar ook.
Ada: ga je me nu vertellen dat je in mijn huis woont?
Hij schud zijn hoofd en lacht.
Adil: ik woon daar.
Hij wijst naar de villa aan de overkant van de straat. Mijn ogen worden groot..
Ada: is dat waar je woont?
