Descendants

• Hoofdstuk 04 •

Maxine knipperde verbaasd met haar ogen van zodra ze de schuur inliep. "Wacht. Jullie hebben hier auto's?" Het was meer een constatering dan een vraag.

Lucas grinnikte terwijl hij het doek van de wagen trok. "Zo achterlijk is dit land nu ook weer niet. Hoe dom zou het zijn moesten we verstand hebben van magie, maar die niet zouden gebruiken op onszelf technologisch vooruit te helpen?" Hij knipoogde naar haar. "Trouwens, er was ook een tv en een koffieapparaat in het huis, en daar heb je geen commentaar op gegeven."

Daar had hij een punt.Ze schudde haar hoofd om al haar verwarde gedachten op een rijtje te krijgen. "Ik was net iets meer gefocust op de onthulling dat mijn ouders koning en koningin zijn van een magische sprookjeswereld, thank you very much.Maar als jullie hier auto's hebben, waarom hebben we dan gisteren die tocht te paard gemaakt?"

Alizah keek op van waar ze mee bezig was, namelijk het inladen van hun proviand, en stak haar hoofd om de hoek van de auto om haar aan te kunnen kijken. "Omdat een vlucht te paard zoveel dramatischer is dan met een auto – nu ja, tenzij er explosies aan te pas komen, maar liever niet. Plus, een auto kan niet door het bos rijden," knipoogde ze.

De drie waren in een kleine, verborgen garage enkele kilometers van het schuilhuis en vlakbij een smalle bosweg. Twee identieke auto's – beide blinkend grijs met beige lederen zetels en geblindeerde ruiten – stonden zij aan zij naast een nog lege plaats, wachtend op zijn eigen wagen. Ondanks dat ze half bedekt waren door een vuile doek en er een dikke laag stof op lag, zagen ze er duur uit.

Lucas sloeg met zijn vlakke hand op de motorkap. "De Koningin heeft de meeste auto's in Indigo verbannen om de bewoners te verhinderen samen een opstand voor te bereiden." Aah, het klassieke verdeel-en-heers mechanisme. "De enige auto's die nauwelijks worden gecontroleerd op de weg zijn deze, omdat de koninklijke wachters met dezelfde rondrijden."

Maxine vond het vooruitzicht om ontdekt te worden allesbehalve aantrekkelijk. "Is er geen andere manier om naar Schaduwbaai te reizen? Als er een kans is dat de wagens gecontroleerd worden?"

Lucas hield triomfantelijk de zak omhoog die hij al een tijdje in zijn handen had. "Waarom denk je dat ik deze heb?"

Toen hij de zak opende, ving Maxine een glimp op van de donkerblauwe stof die erin zat. Lucas haalde er een jasje uit en hield het voor haar op, de zilveren knopen glinsterend in het daglicht dat door het kleine raampje naar binnen scheen. "De kostuums van de Koninklijke Wacht." Hij hield een stapel blauwe stof op voor Maxine en smeet een tweede prop naar waar Alizah zich ergens moest bevinden.

Maxine hield de veel te grote kledij voor zich uit en trok een gezicht. Ze was niet per se klein – integendeel zelfs, ze was altijd één van de langste meisjes uit haar klas geweest -, maar dit was gewoon absurd. Ze keek met pruilende lippen op, toen Lucas vanuit haar ooghoeken haar aandacht trok. Met fonkelende ogen en een halve glimlach om zijn lippen hield hij zijn blik op haar gericht, en Maxine stak haar tong naar hem uit. Toen hield ze kort haar hoofd schuin. "Kan ik mij hier ergens omkleden? Of wil jij daar per se bij zijn?"

Hij grinnikte. "Daar zou ik zeker niet tegen zijn."

Maxine balde de vest tot een prop en smeet die naar zijn hoofd.

Jammer genoeg was Lucas er deze keer op voorbereid en viste het kledingstuk uit de lucht zonder ook maar een spier te vertrekken. Toen lachte hij. "Maar als je mijn hulp niet nodig hebt, ga ik wel naar buiten. Ik beloof dat ik niet stiekem door dat raampje daar zal kijken."

Toen hij door de deur verdwenen was, glimlachte ze in zichzelf. Wat een idioot. Maar wel een leuke idioot. En verschrikkelijke knap.

Ze schudde haar hoofd, maar het was te laat. Ze voelde haar gezicht rood worden en legde haar koele handen tegen haar wangen, in de hoop haar oververhitte gelaatstrekken wat af te koelen.