Victor Nikiforov to pięciokrotny mistrz świata w łyżwiarstwie. Jest untalentowanym, zdolnym i pełnym humoru chłopakiem. Pewnego dnia na próbie spotyka nową tajemniczą i pełną wdzięku osobę, która potrafi dobrze jeździć na lodzie nie chwaląc się tym...
Nie mogłam w to uwierzyć, że tak się stanie. Byłam zdziwiona wręcz zszkowana. Nie wiedziałam co o tym myśleć. Dotarło kolejny raz do mnie, iż moja mama organizuje specjalny bankiet dla znanych łyżwiarzy i muszę tam być, a nawet nie jestem popularna! Pomyślałam, że będzie tam Yurio, Yakov, jakaś dziewczyna, co nie znam jej imienia, a także mój idol Victor Nikiforov. Z drugiej strony się bardzo ucieszyłam, bo mogę go zobaczyć na nowo oraz lepiej go poznać. Mam nadzieję, że jakoś w mieszam się w tłum, ponieważ nienawidzę takich uroczystości, ani hucznych imprez to nie jest mój styl. Jutro będę musiała kupić sukienkę w ostatniej chwili, gdyż nie mam wcale nic.
~~~~~~~
Wstałam o 9:50 i od razu się przebrałam. Zeszłam po schodach i poczułam piękny zapach naleśników. Odwróciłam głowę w stronę kuchni i zaskoczona zauważyłam moją przyjaciółkę. Po chwili przywitałam się z nią
- Cześć Daianse. - uśmiechnęłam się szeroko.
- Witaj kochana. Zrobiłam ci twoje ulubione naleśniki. Na pewno jesteś zdziwiona, dlaczego tu jestem bez zapowiedzi więc już ci mówię. Prawda jest taka, że strasznie się nudziłam więc poszłam się pospacerować i gdy tak od godziny już chodziłam chciało mi się pić, a że ty byłaś blisko to wpadłam do ciebie a ty jeszcze spałaś, więc zrobiłam ci śniadanie. Pomyślałam że moglibyśmy spędzić dzisiaj razem czas, ponieważ już mało razy gdzieś wychodziłyśmy - na końcu zdania było widać, że się zasmuciła
- Jasne czemu nie. Właśnie miałam iść przed chwilą do sklepu po sukienkę. Jedno mnie zastanawia jak się tu dostałaś?
- Oj kochana... Przez okno oczywiście. I po jaką sukienkę do cholery?
- Moja mama zaprosiła znanych łyżwiarzy na specjalny bankiet i muszę tam być. Choć nie mam ochoty.
- Nie przesadzaj będzie fajnie. - dziewczyna próbowała mnie pocieszyć.
Po paru chwilach zaczęłam jeść pyszne zrobione przez Daianse naleśniki z czekoladą oraz z truskawkami. Tak naprawdę nie miałam najmniejszej ochoty, na wychodzenie z domu, no ale cóż muszę iść na ten Bankiet. Kiedy opowiedziałam przyjaciółce o przedwczorajszym dniu kiedy spotkałam Victora dziewczyna nie mogła w to wierzyć z podekscytowania. Po kilkunastu minutach wyruszyliśmy do sklepów na pieszo. Przez całą drogę śmiałyśmy się jak głupie i plotkowałyśmy na różne tematy. Była dziś naprawdę przepiękna pogoda, więc postanowiłyśmy potem iść po imprezie na basen. Kiedy dotarłyśmy do centrum pierwszym sklepem był H&M. Muszę się przyznać, że niegdy nie chodziłam w sukienkach ani w spódniczkach, ponieważ wydawało mi się to nie wygodne oraz nie komfortowe, dlatego stresowała mnie ta cała sytuacja, a myśl o noszeniu tych kiecek, powodowały chęć ucieczki...
- O ta jest ładna i ta. Daianse podawała mi coraz więcej sukienek do rąk. Co po chwilę nosiłam coś nowego, aż ręce mnie bolały od ciężaru tych ubrań. Nawet nie miałam jak je zobaczyć. Razem z wielkim stosem ubrań, przeniosłyśmy się do przymierzalni. Moja przyjaciółka doniosła mi jeszcze kilka wysokich szpilek i rozsiadła się wygodnie na jednej z puf śmiejąc się do ucha. Za słoniłam zasłonę, po czym spojrzałam na swoje odbicie w lustrze i westchnęł - am. Zabrałam z wieszaka pierwszy lepszy zestaw, który składał się z 10 cm szpilek w kolorze bieli, a do tego z byt wyzywającą sukienkę, która odsłaniała za bardzo dekolt, a jej długość sięgała do podłogi. Przerażona prawie zemdlałam. I ja mam chodzić w takich szpilkach! Nie ma, nie ma.
- Ile jeszcze mam tak czekać?.- usłyszałam z niecierpliwioną Daianse.
- Nie ma mowy, że w tym wyjdę!- zaprotestowałam, na co tylko usłyszałam westchnienie.
Dziewczyna podeszła do zasłony i z intempem odsłoniła ją.
- O matko! Jak ty ślicznie wyglądasz! I jak ci wszystko pięknie podkreśla.
- Emm... No nie wiem, nie jestem przekonana do tego stroju. Źle się w nim czuję. Przyjaciółka się tylko popatrzyła na mnie i powiedziała.
- Ważne abyś się czuła dobrze ja cię nie zmuszam, ale przemyśl jeszcze to.
Popatrzyłam zrezygnowana na ostatnią kreacje. Kiedy ją ubrałam nie mogłam w to uwierzyć jak wyglądam. Sukienka była w kolorze bordowym wyglądała na prostą. Sięgała prawie do kolan a z tyłu jej dół był troszeczkę dłuższy. Ubrała do tego 5 cm szpilki i założyła naszyjnik oraz trzymała torebkę. Całą kreacja komponowała się idealnie.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Pokazałam się jeszcze przyjaciółce.
- Przepraszam proszę pani szukam mojej przyjaciółki Rene, która gdzieś się podziała.- ta cała sytuacja mnie bawiła.
- Głupia to ja!- z uśmiechem powiedziałam. Dziewczyna stała jak słup i wpatrywała się we mnie.
- Coo?! Jak... Ty... Pięknie wyglądasz jak księżniczka. Kupujemy to!
- Oczywiście.
Po drodze jeszcze jeszcze skoczyłyśmy do MC. Byłyśmy całe zmęczone i głodne. Po paru minutach popatrzyłam na i dostałam esms'a 20 min. temu
Od: Mamy
„Skarbie zapomniałam dodać, że rozpoczęcie zaczyna się o 15:00 i nie spóźnij się. Wtedy byłby wstyd dla mnie. Kocham cię pa”.
Co kurde! Szybko wstałam i wyjaśniłam Daianse, dlaczego się tak śpieszę. O na tylko powiedziała, że mam przerąbane, gdyż zostało 15 minut. Biegłam co tchu do domu. Trochę spanikowałam, że nie zdążę, ale nadzieja mi wróciła kiedy zobaczyłam już w oddali moje mieszkanie. Po 5 minutach ubrałam się i rozczesałam włosy. Po chwili byłam już gotowa.
