Switched

3

Adair's POV

Nagising ako dahil nakaramdam ako ng kirot sa leeg. Parang na stiffed neck yata ako. Naalala ko naka-tilt pala ako matulog sa kotse.

Kumurap kurap ako ng ilang beses at nilibot ko ang paningin ko sa kwarto.

"Nakauwi na pala ako," sabi ko sa sarili ko. Hinatid pala ako ni Theo kagabi.

Agad akong tumayo at halos muntikan na akong madapa dahil sa sakit ng ulo ko. Ghad. Muntikan na ako dun ah. Clumsy.

Habang palabas, nadaan ko ang sarili ko sa salamin. Na-realized ko na iba na yung suot ko sa suot ko kagabi.

Oh my fucking ghad.

Sinong nagpalit ng damit ko?

Halos napahawak ako sa bandang dibdib ko. Waaaaaaah!!!

"Kyaaaaah!!" Napatili nalang ako dahil sa mga naiisip ko. Oh my gosh.

"W-what happed?!"

Nagulat ako nang biglang bumukas yung pinto sa harap ko dahilan para mapatili ako at tumakbo sa sulok.

"Kyaaaah! Get out!.... you pervert!!!"

Pinagbabato ko yung lalaki ng unan mula sa kama.

"Chill! It's me, Theo!"

Natigil naman ako ng magpakilala siya. Dun ko na-realized na si Theo nga talaga yung nasa harapan ko. Kahit na. Pinagbabato ko siya ulit ng kung anong mahawakan ko.

Gosh.

Maybe he already knew...

Napaupo nalang ako sa sahig at ginulo ang buhok ko. That was so extreme!

"Hey, are you okay?" Tanong niya at inabot ang kamay niya saakin para alalayan.

Pero hinawi ko ito. "What the hell did you do to me? Are you the one who change my clothes?" Balik na tanong ko sa kanya. 

"Uh.. yeah," napakamot siya sa ulo niys at umiwas ng tingin.

"Oh my god!!!"

Natakip ko ulit yung dibdib. Tinitigan ko siya ng masama. So, he totally knew. Na hindi talaga ako si Aaren. He even saw my...my naken body.

"Can you get out for a second?" I'm so shock that I can't manage to think normally.

"Uh.. sure"

Did he unbuttoned my shirt and unbuckled my pans? Holy cheese dogs. Sana ginising niya lang ako!

After a minute, lumabas na din ako ng kwarto at naabutan siya sa sala. Hindi parin mawala sa isip ko yung inisip ko kanina.

Napatayo siya nang mapansin niya ako. "I-I'm sorry about last night--," panimula niya.

"No no no, it's okay. I'm fine." Awkward na sabi ko. Shit.

"Hindi kita maiwan. Nilagnat ka kasi so... yeah."

"Yeah.."

"I hope you understand... I don't have bad intention to you."

Natahimik muna kami ng mga ilang minuto.

"I'm... I'm sorry for lying..." napatingin siya saakin. Kinakabahan ako. Baka kasi magalit siya. Shit! My plan is over!

"Uh... sorry talaga. Ginawa ko ito for my brother. Not totally me? But he's the who plans it." Napabuntong hininga ako. Ni hindi man lang siya kumibo. I know na nagulat din siguro siya. Well, ano pa bang magagawa ko? Nabuking na ako eh.

"Galit ka ba?" Tanong ko. He quickly glance at me and smiled. Oww, such a relief.

"What? No. Sa tingin ko may reason ka naman kung bakit mo yun nagawa." He seats beside me and pat my shoulder.

"Yeah, my asshole brother plans this and those..." natatawang sabi ko. Nilalamon na ako ng guilt ko. Grabe. Bakit ba kasi ako pumayag.

"I'm really sorry!" Ulit ko. Natawa nalang siya saakin. "Okay lang hahaha"

"Pero kung hindi ito nangyari, edi hindi mo kami makikilala?" We giggled.

"Pero, asan pala ang magaling mong kapatid?" Tanong niya.

"He's still in the hospital under coma." Malungkot kong sabi. Kita ko ang pag-aalala sa mukha niya. "S-sorry kung di ko sinabi agad sa inyo. Ayaw lang niya na mag-alala kayo sa kanya ng sobra. So I have no choice."

"B-but he's 100% fine. I guess?"

"It's fine. As long as he's fine." Sabi niya saka ngumiti ulit. "Then, who are you?"

"I'm Adair.. he's twin"

"Cool name, ni hindi man lang niya kwinento na may maganda pala siya kapatid," sabi niya at ngumiti ulit. Bakit ang hilig nitong ngumiti? Maganda? Me? Wtf! First compliment ko ata yun? Napatingin ako sa labi niya. Scarlet and kissable. Wutt?!

"Oh.. really?"

Napahinto ako nang biglang kumalam ang sikmura ko. Oww shit.

"Hungry?" Natatawang sabi niya. He escorted me to the kitchen. Making me drool to all those foods he prepared.

"Bon a petite"

"Wow, thanks? Isn't it too much?" Kako. Then he shook his head.

Naupo na ako at nagsimulang kumain. Wow, in fairness masarap yung pagkain. Napatingin ako sa kaniya. "Did you cook all of this?"

"Oh no" he shook and laugh. Wow akala ko siya.

"Hey"

"Hmm?"

"Y-yung kahapon. Bakit titig na titig ka sakin?" Tanong ko. Naalala ko kasi bigla yung parang ang drama niya kahapon.

"Uhm.. because you really looks like a girl." Sabi niya. Wow. Natawa nalang ako sa sinabi. Babae nga kasi naman talaga ako.

"And something is weird." Dugtong pa niya.

"I guess I'm too bad of pretending?" We both giggled.

Bakit nafifeel ko na close agad ako sa kaniya? I just met him yesterday. Deja vu? Parang fan fics lang huh. I think it's because he's just nice.

Yesterday was the craziest day. I go to school, met them, know them more, and go clubbing. At ngayon naman nabistado ako agad. Real quick.

"Anong gagawin ko?"

"Saan?"

"Sasabihin ko na din ba sa kanila?" Sabi ko. Thinking about Caleb. Baka magalit siya. You know it's shocking right?

"No, not now. Too risky. Let's just keep it until Aaren recover. Ako na ang bahala." Sabi niya. He's right. Ayaw ko ding mabigla sila. I'm scared of being hate.

"Don't worry."

"What if--"