~Aşk Üçgeni~ [Do KyungSoo Oc]

§ 3 §

#

Sonunda ölüm gibi gelen 2 derste son bulmuştu. Küçük bir heyecan vardı içinde.

Ama sebebini bir türlü çözememiştin. Çantanı toparlayıp arkadaşlarına son kez görüşürüz dedikten sonra hızla sınıftan çıktın.

Kapıda seni bekleyen KyungSoo'yu gördükten sonra gülümseyip ona doğru ilerledin.

Yanına ulaştığında "nereye gidiyoruz?"

mutlu bir havayla sorduğun soruya cevap bekledin.

"aslına bakarsan ben açım, önce yemek yesek nasıl olur?"

"pekii"

kısa cevabının ardından KyungSoo'nun koluna girdin.

Bu cesaret ve bu sevgi patlaması bir anda nereden gelmişti bilmiyordun ama o rahatsız olmadığı sürece bu tavırlarına devam edebilirdin.

Yol boyunca saçmalayıp durmuştun. Saçma lise anılarından küçükken yaşadığın komik olaylara kadar. O ise bazen ufak bir tebessümle bazen ise kahkahalarla sana eşlik ediyordu..

Sonunda KyungSoo'nun bahsettiği küçük lokantaya varmıştınız. Bahsettiğine göre burası eski bir arkadaşının dükkanıymış ve cidden lezzetli yemekler yapıyormuş.

İçeri girdiğinizde sizi hiçte çirkin olmayan birisi karşıladı.

"hoşgeldiniz"

KyungSoo'ya doğru eğilip kısık ama sanki senin duymanı istiyormuşcasına duyabileceğin bir şekilde "bu kadar güzel birisini getireceğini söyleseydin ona göre hazırlık yapardık."

Diyivermişti.

KyungSoo gülümseyip sana döndü. Sende kıkırdayıp samimi bir şekilde konuştun.

"eee söyle bakalım ne yiyoruz."

İkisinin arasına girip arkadaşına bakarak gülümsedin.

"siz oturun ben hemen geliyorum"

Arkadaşı konuştuğunda sizde masaya doğru yürümeye başlamıştınız bile.

Masaya oturup küçük sohbetler ederken sonunda yemekler gelmişti.

****

Yemeği yedikten sonra bir parka gelip oturdunuz. Kyungsoo ise uzaklara dalmış gülen yüzü solmuştu.

Derin bir nefes alıp "burası annem ile sürekli gelip oturduğumuz parktı. Annem gitti, ve gitmeden önce de benimle son kez burada konuştu."

Söyledikleri yutkunmana sebep oldu. Okulda zaten yeterince dışlanıyordu ve dışarıda da o kadar parlak ve güzel şeyler yaşamıyordu. Canının yandığını hissettin.

O bu haldeyken sen nasıl gülebilmişsin bu zamana kadar.

"önceki zamanalar anlamıyordum fakat şimdi anlattığı herşey yer yer kafamda oturuyor. Onu çok özlüyorum."