eve zorda olsa gelebildim aklım ruhum kalbim onu ara diyor fakat bir şeyler bana engel oluyordu. düşüncelere dalıp gitmiştim mum kokusu ve yağmur sesi beni mayıştırmıştı bana tek iyi gelebilecek cem adrian'dı herkes gider mi şarkısını açtım uykuya dalmışken telefonum çaldı arayan çınar'dı ilk açmadım bir daha aradı 5 saniye bekledim ve açma kararı aldım "efendim" dedim bıkkın bir sesle "yavru kuş terk mi edilmiş" diyerek alay etti intikam almak istediğini anlamıştım en başından umut etmem aptalcaydı zaten sustum sadece sustum "yavru kuş" dedi beni yoklarcasına "önemli bir şey demiyceksen kapatıyorum" dedim sesim istemsizce kırgın çıkmıştı beni üzgün sanmasını istemiyordum dalga geçerdi her zaman ki gibi "eğlenmek için aradım fazla sıkıcısın neyse akşam görüşürüz" dedi ve kapattı akşam? bir hışımla ayağa kalktım kız grubuna olayı anlattım bu da neyin nesiydi şimdi acilen hazırlanmalıydım duşa girmeden önce saçıma hindistan cevizli harika kokan bir maske yaptım hindistan cevisi kokusuna bayılıyordum. şampuanım el kremim çoğu her şeyim hindistan cevizliydi bu önemli bilgiyi kenara bırakalım acilen hazırlanmam gerekiyordu
duşumu aldım bir kaç yüz maskesi yaptım o sırada manikür ve pedikür ü aradan çıkardım siyah ojelerimi sürdüm en cesur kıyafetlerimden birini seçtim parfümden bir kaç pist makyaj evet 3 saatin sonunda hazırdım.
ışıl beni almaya gelmişti ada onu sattığımız için bize kırgındı bugün onun yanından ayrılmayı düşünmüyordum "kızlar" dedim çaresizce olan biteni anlattım "bebeğim üzülme onun eline düşürmem seni" dedi ada minnoş bir sesle "sen olmasan napardımmm" dedim gülerek ışıl yunus'a odaklanmış tüh demekle yetinmişti sabır duası bilsem 150 kere okurdum ama işe yaramazdı büyük bir ihtimalle sonunda vardık oraya çınar mutsuzdu aklım takılmadı değil ama umrumda da değildi ben mutluyum... ve mutlu olucam. ada ile kendi aramızda şakalaşıp gülüyorduk
gözüm çınar'a kaydı gözleri dolmuştu lanet olsun bana acı çektiren o,
o üzgünken moralı -999 düşen ben...
gitmek için ayağa kalktı ben de gidicektim ne yani meraktan ölemem ada'ya bir şeyler fısıldadım ve peşinden gittim "ne oldu" cevap vermedi ne cesaret ise önüne geçtim "ne oldu" dedim emin bir sesle ağlamamak için zor tuttu kendini gözleri konuşursam ağlarım diyordu istemsizce ona sarıldım o da karşılık verdi ağlamaya başladı ona daha sıkı sarıldım nedenini merak ediyordum gerçekten kötüydü yüzüne baktım "anlat artık çınar"
"ben kötü biriyim" dedi haklıydı maalesef haklıydı "ne yaptın" dedim benim için üzüldüğünü umut ederek "herkesi üzüyorum senide başkasınıda uçan kuşu bile herkesten uzak kalmak istiyorum beste herkesten" dedi sustum onu eve atıcaktım galiba "kalk kalk"
"neden"
"gidiyoruz" resmen onu eve atıyordum
"nereye"
"eve atıcam seni" ortamı yumuşatmam lazımdı güldü bize geldik saat 2 idi kızları aradım haber verdim ona giymesi için bir kaç şey çıkardım "nerde uyumak istersiniz çınar bey"
"yanında uyusam ben bir şeye sarılmadan uyuyamıyorum" dedi utanırcasına
"tamam" üstümü giyinicektim çıkması için işaret ettim oflaya puflaya çıktı giyinmiştim sıra makyaj çıkarmadaydı en zorlu kısım ben makyajımı çıkartırken one bune diye sorarak başımın etini yedi bu durumdan şikayetçi değildim gerçi saat 3 olmuştu gözlerim uyu artık diyordu "uyucam ben hadi" dedim uykulu bir ses tonuyla ses etmeden beni takip etti.
tarçın kokuyordu bu koku ona çok yakışıyor kokusunu iyice içime çektim ve gözlerimi yavaşça kapattım.
"iyi geceler"
"iyi geceler"
gecenin kokunla kötü olması imkansız.
