THE POOR GIRL

Chapter : 26

Chapter : 26

RAIN'S POV

seryoso siyang naka tingin sakin habang nag tatagis ang mga panga niya at naka kuyom ang kamao niya kaya naman umiwas na lang ako ng tingin sa kanya at lumakad papasok

nag madali ako sa pag pasok dahil pakiramdam ko ay sumunod siya sa pag pasok ko pero nagulat ako ng hindi pa ko tuluyang nakakapasokay may biglang humila sakin at mag pro protesta pa sana ako pero kusa akong napatigil ng maramdaman ang malamig na bagay sa labi ko

nanlaki ang mata ko ng dahil doon pero pinigilan ko ang luha ko ng makitang si Christopher iyon naramdaman kong gumalaw ang labi niya kaya naman napa pikit ako dahil ang tagal ko siyang hinap hanap

pero agad akong napamulat ng mata dahil pakiramdam ko ay manakatingin samin at hindi nga ko nag kamali dahil kita ko mula sa gilid si rade na titig na titig samin kaya namab agad kong natulak si Christopher dahil baka mag sumbong siya kay mardaney

****

matapos ang pang yayaring iyon hindi ko na nakita pa si Christopher ng gabing iyon

FLASH BACK :

napapaiyak ako habang nakikita ko si Christopher na naka luhod sakin at nabaril ko pa siya mukang hindi niya na hahalata  ang pagiging mahina ko na nag kukunwari lang akong malakas pero sa totoo lang onti na lang susuko na ko

*bang*

nanlaki ang mata ko dahil may nag paputok kung saan at pag tingin ko kay Christopher ay para akong nanlamig ng makita ko siyang bumagsak kaya dali dali akong tumakbo sa kanya at niyakap siya

" LUMABAS KA !.SINO KA ?!."

sabi ko dahil meron nanaman na nag pa putok sa direksyon ni Christopher kaya naman hinarang ko ang sarili ko kaya naman naramdaman ko ang mainit na likido ang tumutulo sa braso ko

"WAG !....WAG NIYO SIYANG BABARILIN !....TUMIGIL KAYO !."

sigaw ko habang nag papa putol sila at tansya ko ay marami sila naramdaman ko pa ulit ang dalawang balang bumaon sa katawan ko pero para kong baliw na ayaw bitawan ni Christopher at mas inaalala ko pa ang kalagayan niya maya maya ay naka ramdam ako ng hilo habang hawak ko si Christopher

" RAIN!."

" RAIN!."

" WENSDAY !.anong ginagawa mo ?!."

iyan ang mga huling na rinig ko bago ako nawalan ng malay

*****
nagising ako at bumungad sakin ang isang puting kisame at nang ilibot ko ang tingin ko ay nag tama ang mata namin ni mardaney

" Mardaney....."

mahinang tawag ko sa kanya dahil nang hihina pa ako pero bigla akong napa tigil ng may na alala ako ....nasan na siya ?

" nasan si Christopher ?...nasan siya !."

sabi ko habang kinakabahan na pero si mardaney ay kalmado lang

" wala ka ng dapat malaman pa tungkol sa kanya "

sabi niya  kaya naman nanlamig ako wag niyang sabihin pinatay nila si Christopher ? hindi pwede !. hindi !.

" gawa gawa ko lang ang kwentong sinabi ko sa inyo walang gustong gumahasa sakin hindi totoo na hawak ako ng mga buendia at gusto akong patayin balikatad ang sinabi ko sa inyo hindi totoo iyon mardaney tulungan niyo siya mardaney hindi siya pwedeng mamatay mahal ko ang buendiang iyon mardaney .... "

sabi ko sa kanya dahilan para ma patigil siya sa akmang pag alis niya sa kwarto kung nasaan ako namayanin ang katahimikan kaya naman inangat ko ang muka ko at nanalamig ako ng makita ang matalim na titig niya sakin

"......"

*Pakkkkk*

isang malutong na sampal ang natamo ko at halos ma manhid ang pisngi ko doon

" mardaney...."

mahinang sambit ko dahik kahit kailan hindi niya ako pinag buhatan ng kamay ngayon niya lang talaga ginawa iyan at alam kong nag pipigil lang siyang saktan ako 

" sinabi ko na sa iyo walang magandang maidudulot  ang pag hihiganti !."

sabi niya kaya naman napa tungo na lang ako at unti unting pumatak ang luha sa mata ko

" im sorry mardaney  "

mahinang sambit ko handa akong maparusahan at tangapin ang lahat ng kapatusahan basta makita ko siyang buhay at humihinga

"  tawagan niyo si Carlos para masigurong ma bubuhay ang buendiang iyon bilisan niyo dahil mabaka hindi na iyon ma buhay "

pumasok ang mga parang naging kapatid ko na at nakita ko kung pano nila i iwas ang tingin nila sakin mukang na kikinig din sila sa usapan namin ni maradney at ngayon alam na din nila ang totoong nangyari

pero mas nakinabahan ako dahil sa huling sinabi ni mardaney anong ibig sabihin niya doon ? at dahil doon ay
napa lunok ako dahil baka malala ang lagay ni Christopher at baka hindi agad siya ma agapan kilala ko si Carlos at isa siya sa magiling na doctor na kasama kong lumaki sa puder ni mardaney

" at ikaw sumama ka at kailangan mong maparusahan "

sabi ni mardaney at pumalibot ang lahat ng tao sa kwarto at walang sabi sabi na hinila ako sa isang silid na maalikabok mabaho ang amoy at sobrang dilim hindi nako nagulat ng kadenahan nila ang mga paat kamay ko

" hindi ko kayo kinukunsinti at ang pag patay ang mahigpit kong pinag babawal !. bilang nanay niyo inuutos kong ikaw rain ay magiging alipin simula ngayon "

sabi niya pa kaya wala akong nagawa kung hindi umiyak ng umiyak pero muling napa angat ang tingin ko dahil sa sunod na sinabi niya sakin

" at simula ngayon hindi mo na pwedeng makita ang buendiang iyon"

END OF FLASHBACK