THE POOR GIRL

Chapter : 37

Chapter : 37

RAIN'S POV

Hindi ko na siya hinantay na makauwi kagabi kaya hindi ko alam kung anong oras siyang umuwi pero siguro ok na rin iyon dahil napag isip isip ko na hindi ko dapat inaangkin ang anak namin dapat hindi ko pinag dadamot ang anak namin sa kanya at dapat hayaan ko siyang maging ama ng anak ko

naka upo ako ngayon sa mesa habamg pinag mamasdan si buendia na naka apron at nag luluto hindi ko alam kung pano siya naka pamalengke dahil pag gising ko ay nag luluto na siya

" humigop ka ng sabaw para mawala ang hang over mo "

sabi niya at nilagay sa harap ko ang isang mangkok at ma sasabi kong masarap ito kahut hindi ko pa na titikman kinuha ko nag kutsyara at nag simula ng humigop at tingin ko may mashroom soup ito

" mamaya na ang uwi natin "

sabi niya habang nag luluto parin

" okay "

tipid kong sagot at humigop ulit

" may pupuntahan lang ako babalik din ako agad "

sabi niya sakin kaya naman napa isip ako kung saan ang punta niya kay shane nanaman kaya ulit ?

" okay "

sagot ko dahil wala na dapat akong pakialam doon wala akong karapatan sa kanya at sino ba ko para diktahan siya ?

" nag luto na rin ako tanghalian mo jan baka hindi ako maka sabay sayo "

sabi niya at ngayon ko lang na pansin na naka pang alis pala siya tsk ..ang sabihin mo rain sa muka ka lang talaga naka tingin

" okay "

sagot ko sa kanya siguro dapat masanay nako sa kanya na daoat hindi ko nilalagyan ng malisya ang mga gingawa niya

" just text and call me if you need something "

sabi niya sakin habang ako naman ay naka titig labg sa souo na ginawa niya at paunti unting tumitikim ng sabaw

"oka---"

naputol ang sasabihin ko ng ibagsak niya ang kamay niya sa kahoy na mesa na lumikha ng inagay

" will you please stop saying ' okay ' ?!."

sigaw niya sakin kaya naman nag angat ako ng tingin sa kanya at kita ko ang pag ka irita sa kanya anong gusto niyang sabihin ko ? na " hoy walang hiya akang buendia ka nag seselos ako lumayo ka sa shane na yun " ganun ba ? anong karapatan ko para sabihin iyon ? sino ba ko sa buhay niya ?

para lang naman akong ilusyonada na babae na nag aakalang ma aabot siya

" alam mo bang ang hirap hirap  mong abutin ? "

sabi ko sa kanya at nakita ko ang oag kunot ng noo niya habng naka tingin sa akin mukang hindi niya nakuha ang gusto kong sabihin pinakalma ko ang sarili ko at tumingin mg diretsyo sa mata niya

" oo nga pala ang hirap mo naman pala talagang abutin langit ka at lupa ako "

sabi ko habang tatawa tawa pa kung tutuusin ma syado siyang perfect para sa paningin ng iba

" mayaman ka , mahirap ako "

sabi ko sa kanya tingin ko kahit kailan ang taong mahirap na tulad ko ay hindi na babagay sa mayaman na katulad niya

" nasayo na ang lahat , walang wala naman ako "

sabi ko sa kanya at ngumiti ng pilit kahit siguro kahit ano pang habol ko sa kanya kung hindi naman kami para sa isat isa hindi talaga ma giging kami  tahimik lang siya habang naka tingin sakin at kahit pa pigilan ko ang na raramdaman ko ma syado na siguro akong nalunod para maka ahon ulit mula sa pag kakahulog tumayo ako at nginitian siya