-play nyo muna yung video sa gilid para mas dama nyo yung chapter na ito hahha-
*Suho's POV*
"Welcome to Seoul, Korea"
Yes! We're here! kakababa lang namin sa Airplane.. Yes namin,kasama ko ang mga Business Partner ko para sa itatayo nming Chicken Curry Shop and Durian Shop.. Funny Right? Ang mga kasosyo ko sa itatayo ko'ng business ay mga Pinoy. Nakilala ko sila sa L.A kung saan sinamahan ko si Chramange para sa Modeling nya..
Wala na akming Relasyon.. We're friends nalang.. i told her na ang mahal ko na ay si Panyang. She understand naman. Pero matagal bago nyang natanggap yun.
Hindi ko makalimutan ang mga mata ni Panyang na puno ng galit nung araw na sinaktan ni Charmange yung bata. I think it's Panyang's Daughter.
"Sorry Mister"
Napatingin ako sa batang naglalakd habang naka-holding hands sa isa pang bata... Ang cute nilang dalawa.. Kailan kaya ako magkakaroon ng anak na katulad nila.
Bigla ako'ng nakaramdam ng kaba... I saw her... Again.
Nakangiti sya pero, puno ng lungkot ang mata nya ng magksalubong ang mata naming dalawa. May nakaalalay sa kanya na lalaki.. Habnag may babae naman na may hawak na batang lalaki at sumusunod sa anak ni Panyang.
Para syang Zombie maglakad. Halata mo din ang naka-umbok nyang tiyan.. Pero asan si Xiumin? Kakausap ko lang sa kanya 1 week ago..
Don't tell me....Tumalikod na ako pero hindi ako nakatiis...
Gusto ko umiyak... Umiyak dahil sa nakita ko syang ulit.. Pero naawa ako sa kanya, bakit nangyari sa kanya ito? Oo gusto syang mapasaakin pero hindi sa ganitong pangyayari... Paanong nawala ang lalaking pinakamamahal nya?
Saan ba ako nagkamali noon? Sana hindi ko na lang sya pinakawalan. Para hindi sya lalong masasaktan.. Kung alam ko lang na mangayari ito..
"Mr.Kim, Let's go"
Tumango ako isa sa mga businss partner ko...Hindi ko na ulit nakita si Panyang.Pero isa lang ang nabuo sa utak ko... Kailangan nya ako, kailangan nya ako sa tabi nya..
We're bestfriend (?)
*Panyang's POV"
"Hija...Magpahinga kana"
ngiting pilit lang ang naisagot ko kay Mama.Alam kong malungkot din sila.
Nawalan sila ng anak...
"Kambal.. Magpahinga kana para din yan sa dinadala mo"
Tumango nalang ako at napilitang umakyat sa taas para ,agpahinga.. Mamaya aalis kami at pupunta sa lugr kung saan binurol si Xiumin.
Hindi pa din ako makapaniwala na nawala sya...
Hindi pa din ako kinakausap ng Kambal.. Parehas sila ay ktaulad ko na hindi makapaniwala..na wala n si Xiumin.
Pagkahiga ko sa kama ko ay napahwak ako sa tiyan ko.
"Hindi mo man lang naabutan ang Daddy mo"
"Mahal na mahal ka ng Daddy mo"
"Hindi nnya naman gusto na iwan nya tayo"
Para akong tangng kinakausap ang tiyan ko..
Sya ang huling regalo saakin ni Xiumin...Lahat gagawn ko mapalaki ng maayos ang anak namin.
Bakit ganun? Kung kaialan na okay ang lahat? Kung kailan mahal ko na talaga sya? Kung kailan na sya na ang tinitibok ng puso ko.. Saka sya nawala...
Isang napaka-pangit na panaginip ang nangyayari saamin ngayon.. Sana magising na ako sa panaginip na ito.. Sana hindi totoo ang lahat ng ito...
Pero.....Ang laht ng ito ay hindi pangip.. lahat ng ito ay totoong nagyayari.
"Bes"
Napalingon ako sa likod ko... Si Pauline, ang tagal namin hindi nagkta.. Napaiyak ako ng makita ko ang isa sa mga kaibigan ko na tapat saakin.
"Bes, okay ka lang? Sorry ngayon ko lang nalaman... Nkaikiramay ako Bes"
ngiting hindi umabot sa mata ko ang sinukli ko sa kanya...
"Bakit ganun Bes?"
"Shhhh.... Ayaw nyang nakikita kang umiiyak"
"Bes, gusto ko ng sumuko... Gustong gusto ko na"
"shhh...Pamela huwag kang susuko.. Tatlong bata ang kailangan ka"
"Ang Unfair nya... Iniwan nya kami"
"Shhh.. huwag mo'ng isipin na iniwan ka nya... Lagi lang sya nasa tabi mo, nyop ng mga anak nyo.."
"Bakit hindi nya sinabi saakin? Bakit hindi nya sinabi saakin na may sakit sya? Nagsinungaling sya Bes. Hindi nya sinabi.."
Yumakap ako ng pagkahigpit higpit sa kanya.
*Pauline POV"
Naawa ako sa kanya.. Nakatulog sya na umiiyak... Ang bilis ng pangyayari... Bakit kailangan labing tatlong taon lang nya kailangan maging maligaya?
Bakit kailangan saktan sya at iwan ng mga lalaking mahal nya?
Una si Suho pati ba naman ang taong iaasahan namin na kasama hanggang sa pagtanda nya ay iniwan sya..
Pero ang mga pangyayari ngayon ay talagang nakatadhana ba para sa kanya? Hindi ba si Xiumin ang talagang nararapat para sa kanya? Sino? Sino ang nararapat sa kanya?
Hindi pa ba si Xiumin?
"Xiumin.....Huwagggg~~Please...Don't leave us"
Nagsasalita sya ng tulog... Malamang nakita nya si Xiumin sa panaginip nya..
"Please"
tuluyan na syang umiyak...Humigpit uli ang pagkakayakap nya saakin...
"Mom?"
Napaingin ako sa isang batamg babae na nasa edad sampo... kamukhang kamukha sya ni Suho. Pero.....sino ang tinawag nyang Mom?
Napatingin ako kay Pamela... Anak nya ito? Pero paanong naging kamukha ni Suho? hindi ako nagkakamlai.. Suhong suho ang mukha nya.
"Violet... Where's Mom?"
Oh my gaddd.... Pamela na Suho ang mukha nito.... Diba anak nila Xiumin ang kambal na ito? Bakit kamukha ni Suho? What's going on?
"Who are you Miss?"
"I'm your Mama's Bestfriend"
"Ahh"
Lumapit sila kay Pamela at niyakap nila si Pamela..
"Mama, Sorry"
Bulong nila kay Pamela.Tapos nagsitakbuhan na sila palabas.
Okay naguguluhan na talag ako.. Papaanong ang anak ni Pamela ay kamukha ni Suho?
