The Fuckboy L.P.

21

Μόλις έφτασα έξω από το σχολείο, δέκα λεπτά νωρίτερα από το ραντεβού μου με τον Liam. Δεν είχα τι να κάνω στο σπίτι, οπότε έφυγα νωρίτερα.

Έφτασα στο σχολείο και από μακρυά εντόπισα τον Liam να μιλάει στο τηλέφωνο.

- Ναι... Πρέπει να την βρούμε... Οι γονείς της είναι εδώ... Βρες πληροφορίες για τα αδέρφια της... Άστα να πάνε φίλε... Οκ τα λέμε...
Τον άκουσα να λέει και τερμάτισε την κλήση.

Περίμενα δύο λεπτά μέχρι να τον πλησιάσω.

- Στις ομορφιές σου όπως πάντα.
Είπε μόλις με αντίκρισε. Ένα τεράστιο χαμόγελο στόλιζε το πρόσωπο του, αφήνω τας σε κοινή θέα τα κατάλευκα δόντια του.

- Πάμε;
Ρώτησα και έγνεψε καταφατικά.

Περπατούσαμε προς το κέντρο της πόλης, ο ένας δίπλα στον άλλο. Κάποια στιγμή ένοιωθα το χέρι του να τυλίγεται γύρω από το δικό μου και μια αίσθηση ζεστασιάς διαπέρασε όλο μου το σώμα, καθώς έμπλεξε τα δάχτυλα μας.

- Που θες να πάμε;
Ρώτησε σπάζοντας την ησυχία.

Κάπου! 1-0. Όχι πλάκα κάνω, δεν είπα αυτό.

- Δεν ξέρω. Όπου θες εσύ. Δεν έχω θέμα.

- Ξέρεις τι θα ήθελα; Να πάμε σε ένα ήσυχο μέρος, να μην μας ενοχλεί κανένας.
Απάντησε χαμογελοντας

- Αφού πρώτα πάρουμε κάτι να φάμε.
Είπα. Η αλήθεια είναι πως το στομάχι μου έχει κολλήσει στην πλάτη από την πείνα. Ωχ θεέ μου. Θα πεθάνω από ασιτία.

- Οκ. Πάμε να πάρουμε κρέπες; Ξέρω μια πολύ καλή κρεπερή λίγο πιο κάτω.
Έγνεψα και συνεχίσαμε να προχωράμε.

[...]

Βρισκόμαστε σε ένα ήσυχο πάρκο και σχεδόν έχουμε φάει τις κρέπες μας.

- Να σου πω. Αύριο το βράδυ θες να έρθεις σπίτι μου; Θα ειναι και τα παιδιά και η αδερφή του Niall. Νομίζω θα ξέρεις ποια είναι. Είναι μια Christy.

- Ναι, ακουστά την έχω.
(Η Christy σε περίπτωση που δεν θυμάστε, και με το δικιο σας, είναι και από τα κορίτσια που έκανε παρεα η Jen)

- Λοιπόν τι λες; Θα έρθεις;
Ρώτησε, ανυπομονώντας για την απάντηση μου.

- Αμέ, γιατί όχι;
Απάντησα τελικά.

- Τέλεια!

Είπε πριν καταβροχθίσει και την τελευταία μπουκιά της κρέπας του, ενώ εγώ κοιτούσα το απέραντο.