The Fuckboy L.P.

28

- Jess, σε δύο μέρες θα ξαναπάω στην Γερμανία για να μιλήσω στην Jen.
Μου λέει ο Liam από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου.

- Πάλι; Και τι ακριβώς θα της πεις;

- Δεν φάνηκε να καταλάβει πως δεν θέλω να την βλάψω και πως έχω μετανιώσει για ότι έκανα στο παρελθόν. Θέλω να την πείσω να γυρίσει, Jess.

- Εντάξει Liam.

Συνεχίζουμε την συνομιλία μας για λίγο ακόμα, μέχρι που ήρθε η ώρα για φαγητό.

- Luke, σε δύο μέρες πάμε Γερμανία.
Τον ενημερώνω.

- Άντε πάλι.
Λέει και ξεφυσάει.

- Μπορώ να πάω και μόνη μου ξέρεις. Είμαι πάνω από δεκαέξι, άρα μπορώ να πάω ασυνόδευτη.
Του υπενθυμίζω.

- Ούτε να το σκέφτεσαι. Πάω να κλείσω εισιτήρια.
Σηκώθηκε από το τραπέζι και πήγε στο δωμάτιο.

Πλέον είναι απόγευμα και δεν έχω καθόλου όρεξη να καθίσω στο σπίτι, έτσι αποφάσισα να πάω μια βόλτα.

Φόρεσα την ζακέτα μου και αφού πήρα τα κλειδιά άρχισα να περπατάω στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.

Όχι, δεν είμαι αστεία.

Φόρεσα την κουκούλα της ζακέτας μου, καλύβοντας καλύτερα τα ξανθά μαλλιά μου.

Σήμερα επέλεξα να μην φορέσω την περούκα, ούτε να βαφτώ. Τα έχω βαρεθεί όλα τόσο πολύ.

Όσο ενδιαφέρον και να φαινόταν στην αρχή, η όλη φάση του να μεταμφιεζομαι, τώρα καταλαβαίνω πως ήταν λάθος. Χάνεις την προσωπικότητά σου και παριστάνεις κάποιον άλλο.

Λίγα λεπτά αργότερα και χωρίς να το έχω καταλάβει, έφτασα έξω άπο το παλιό μου σπίτι. Χωρίς δέυτερη σκέψη έβγαλα τα κλειδιά από την τσέπη μου και τα τοποθέτησα στην κλειδαρότρυπα. Άνοιξα με αργές κινήσεις την βαριά πόρτα και η μυρωδιά της κλεισούρας εισχώρησε στα ρουθούνια μου. 

Έχουμε πολλές μέρες να έρθουμε και τα παράθυρα διατηρούνται κλειστά όλο αυτό τον καιρό και η ατμόσφαιρα δεν ανανεώνεται.

Άνοιξα τα πατζούρια, επιτρέποντας τις ακτίνες του ήλιου να απλωθούν στον χώρο. 

Συμάζεψα και σκούπισα στα γρήγορα και αφού τελείωσα έβαλα να παίζει ήρεμη μουσική, ενώ ξάπλωνα στον καναπέ.

Τότε, στο μυαλό μου ήρθε μια ανάμνηση από αυτό το σαλόνι. Εγώ με την Elen και την Stella να παίζουμε μαξιλαροπόλεμο, όσο οι υπόλοιποι έλειπαν.