Suç Mahalli

2- duvarlarına yazılmış kimin kimi sevdiği...

-Müjgan Kara-

Soğuk suyun altında uyuşan elimi havlu ile kurularken yıkamadığım bulaşık var mı diye kontrol ettim. Vücudumun, 'uyu' sinyaline uymayı ne kadar çok istesem de hayatın gerçek yüzü buna izin vermiyordu. Dinlenmeme, rahat olmama.

Bulaşıklar bitmişti fakat ütülenecek kıyafetler vardı. Onlar bitecekti, yeni çıkan bulaşıklar yıkanacaktı. Genç ve bekar bir kız olmama rağmen beni durmadan ev işlerine zorunlu bırakan aileme hiçbir zaman baş kaldıramamıştım.

Yaşadığımız son olaylar sayesinde, var olan bir çift sohbeti de yerle bir etmiştik. İnsanın kendi evinde, ailesi ile birlikte tek kelime etmeden sadece oturması ne kadar acı.

Hiçbir zaman, hiçbir şekilde aklımdan çıkmayan olaylar tekrar zihnime hücum ediyorlardı ki gözüme takılan çöp kutusunu aldım ve sızlayan ayaklarım ile çıktım evden.

Kışın soğuk rüzgarı vücuduma sızdığında yayılan uyuşukluğu, içeri girdiğimde benimle göz göze gelmeye tenezzül etmeyen insanların sahte sıcaklığına tercih ederdim. Tek başıma yeterince acı çekiyorken, yalnız bırakılmıştım ailem tarafından.

Çöpü, elli metre ileride duran konteynıra boşalttıktan sonra arkamı dönmüştüm ki kulağıma dolan müzik beni olduğum yere çiviledi.

"Duvarlarına yazılmış kimin kimi sevdiği, lambalar patlatılmış bir suç mahalli gibi."

Benim duyabileceğim düşük seste olmasına rağmen refleks olarak evimin pencere ve kapısına kaymıştı gözüm. Bir yerden bu şarkıyı duyuyorsam, orada mutlaka Agâh vardı. Bu yorgun gece de yaşamak istemediğim bir şeydi, ailemin Agâh'ı görüp ortalığı birbirine katması.

"Mezarlıktan geliyorum," Ses tonu kalbimi zorlarken derin bir nefes alıp eve doğru ilerledim. Ardımdan kurduğu cümlenin son kelimesi nefes alışımı engelledi, yine de kapıyı kapattım.

"Bıkmayacağım Müjgan. Tekrar seninle olana dek yılmadan usanmadan her an çabalayacağım. Seni yalnız bırakırsam, o zaman bil ki ölmüşümdür."

*
*

Şarkıyı dinlediniz mi? Dinlediyseniz nasıl buldunuz?