Falling for my Husband[On-going]

Chapter XII-Tears

"You'll only know how important a person is to you,once they are not anymore in your life"

》Falling For My Husband《

Blake's POV

"My w-wife?Can you r-repeat that?"I stammered in the phone and asked again

"Naaksidente po siya and diniretso po siya sa St. Luke's dahil malala po ang natamo niyang sugat.Puntahan niyo nalang pos iya doon"sabi uli ng kausap ko sa kabilang linya at doon ko nabagsak ang cellphone ko

Naaksidente si Hannah...Ng dahil sa akin.

"Damn it!Wala na bang ibibilis ang traffic na ito?!?Hell!Ang asawa ko naaksidente!"sigaw ko kahit na walang nakakarinig sa akin

Ng mapansin kong wala na talagang pag asa na makagalaw ang mga kotse sa sikip ng traffic dito ay nag u turn ako at pinark ang kotse ko sa isang bakanteng pwesto doon at tinakbo ang daan.Ng may makita akong taxi ay mabilis akong nagpahatid sa St. Luke's.

Pagpasok ko ng ospital ay nakita ko na nasa stretcher si Hannah at duguan.Agad akong nagtungo sa kanya at hinawakan ang kamay niya.

"Hannah,don't close your eyes,stay awake"pagmamakaawa ko sakanya at nakita ko na medyo concious pa siya

"B-Blake,I-I love you"ngumiti siya ng panandali at pumikit na.No,no,di pwede

"Nurse!Bilisan niyo!Ang asawa ko,pag may nangyaring masama sa kanya I'll get each one of you sued!"frustrated na sigaw ko sa mga nurse doon kaya mas binilisan nila ang paghatid sa kanya sa Operation Room.Susunod pa sana ako pero hinarangan na nila ako.

"Sir hanggang dito nalang po kayo"sabi ng nurse sa akin pero nataranta lamang ako

"No!Damn it!My wife badly needs me in there!"sigaw ko pero hindi papatinag ang nurse

"Sorry po sir,pero hanggang dito nalang po talaga kayo"sabi niya at pumasok na rin doon kaya wala na akong ibang choice kung hindi umupo at maghintay

Napasabunot ako sa buhok ko at yumuko.Why am I so stupid?Kahit nga yung ginawa kong iyon ay di ko maintindihan,bakit ako nagalit sa nakita ko?Bakit ganoon nalang ang pakiramdam ko ng makita kong lumalabas ng bahay si Hannah?Bakit ganoon nalang ang takot ko ng umalis siya at pakiramdam ko mababaliw na ako kakahanap sa kanya?

Maraming tanong ang tumatakbo sa isipan ko na kahit ang sarili ko ay hindi masagot.3 linggo pa lamang ang 'bet' na pinasukan ko,at gustong gusto ko na rin tapusun ito.Gusto ko ng totohanin ang mga ginagawa ko.

Inaamin ko na mula sa date hanggang sa lahat ng sweet na bagay na ginagawa ko para kay Hannah,lahat iyon ay pagpapanggap lamang.Ngunit sa tuwing ginagawa ko ito ay hindi ko nararamdaman na nagpapanggap lamang ako,pakiramdam ko ako ang nagpapakita ng lahat ng iyon at hindi ang "bet" na pinagkasunduan namin.

"Blake,anak!What happened?Nasaan ang anak namin?"tumatakbong lumapit si Tita sa akin habang hinahanap si Hannah

"Tita,she's in the operating room."nanghiginang sagot ko,nakita kong nag iba ang itsura ni tito at si tita naman ay di alam kung anong gagawin niya

"Tita!Nasaan na po si Hannah?"dumating rin ang bestfriend ni Hannah at kasama nito si Chase.Nagkrus ang mga mata namin ni Chase at nakita ko ang pandidilim ng mga ito,tila galit na galit sa akin ngayon.

"S-she's on the operating room"yun lamang ang nasagot ko at umupo,maya maya ay dumating na din si mommy at dad para kumportahan sina tita at tito habang ako nakaupo dito at di alam ang gagawin.

Matapos ang 6 na oras ay lumabas na ang doctor mula sa loob ng operating room.Kinakabahan akong lumapit sa kanya at marinig ang resulta pero ginawa ko pa rin

"H-how's my wife?"kinakabahang tanong ko sa doktor

"Kayo po ba ang asawa ng pasyente?"tanong nito at agad akong tumango

"Well,tagumpay ang operasyon.But,she's on coma right now and no one knows when she'll wake up dahil sa blood clot sa utak na natamo niya.Pwede niyo na siyang puntahan sa ICU after a few minutes."paliwanag ng doktor at umalis na

Napaupo ako sa sahig sa narinig ko.This is all my fault!Damn my stupid actions and mind!Damn this stupid brain and damn this stupid heart!

"C-coma?Oh my God"ulit ng bestfriend niya at nakita ko na mas lumuha siya at ganun din si Tita at Mommy.

Naglakad ako patungo sa ICU.Kinakabahan ako sa makikita kong estado niya ngayon.Ayokong makita kung anong mga sugat ang meron siya.Naduduwag ako.

Ng napasok ko na talaga ang ICU ay doon nakita ko siya sa isang stretcher at nabalot ng awa at lungkot ang puso ko.Ayokong naghihirap siya ng ganito.

"H-hannah?"nilapitan ko siya at hinila ang isang upuan doon at tinabihan ang hinihigaan niya.Ng titigan ko siya ay di inaasahang may mga butil ng luhang tumulo mula sa mga mata ko pero hinayaan ko lamang itong umagos.

"Hannah,I-I'm sorry.Gumising ka na,di ba may mga gusto pa tayong gawin?Wala pa nga tayong isang buwan nagkakaayos tapos tinulugan mo na ako ng matagal"bahagya akong natawa sa last na sinabi ko

"Hannah,this time it's for real,"I leaned to her and whispered in her ears

"I love you"ng sabihin ko ito ay napansin ko ang paggalwa ng isang daliri niya,she's responding

Hinalikan ko ang tuktok ng ulo niya at lumabas na ng ICU.Paglabas ko ay nakita ko na nakatayo si Chase sa harapan ko at si Claire sa tabi niya habang umiiyak ito.

"Walanghiya ka talaga,akala ko maalagaan mo si Hannah,akala ko totoo lahat ng pinapakita mo,manloloko ka talaga"iyak niya habang hinahampas hampas ang dibdib ko

"I'm sorry"yun na lamang ang sinabi ko at naglakad na ako paalis.Nilakad ko ang ospital hanggang sa kotse ko,wala akong pakialam kung gaano kalayo iyon,ang tanging alam ko ay ang sama ko dahil pinabayaan kong mangyari iyon kay Hannah kahit na puro pagmamahal niya lamang ang binuhos niya sa akin.

Ng maabutan ko na ang kotse ko ay nag drive ako sa isang lugar kung saan unang unang nakilala ko ang batang Hannah na iyon,sa isang parke na may puno kung saan may pangalan kaming isinulat dahil yun ang ginusto niya.

Parang nabubulag ako ng makita ko ang puno na iyon.Ang unang pag tanggi ko sa nararamdaman niya ay dito rin nangyari.Dito ko siyang unang nakita na umiyak dahil sa akin at wala akong ibang ginawa kundi titigan lamang siya habang nakaluhod siya at nagmamakaawa sa akin.

Wala akong kwenta,wala akong nagawa na magpapasaya sa kanya.Ang tanging ginawa ko ay tanggalin lahat ng saya niya.Naalala ko rin ang araw ng kasal namin,iyon ang araw na muntik ko ng takasan kundi lamang dahil sa kunsensya na naramdaman ko ay hindi ako dadalo sa sarili kong kasal.

Nilibot ko ang tingin ko sa lugar at kahit saan ako tumingin siya at siya pa rin ang nakikita ko,sa swing,seesaw,sa lahat na.Wala akong ibang nagawa kundi mapa upo at pabayaan na umagos ang mga luha sa mata ko.Binaon ko ang ulo ko sa hita ko habang mahinang lumuluha.

"Hannah...."

》Falling for my Husband《

VOTE

COMMENT

SHARE

BE A FAN

Eto na ang twist ng story hahahha the reason bakit yan ang title :*