Falling for my Husband[On-going]

Chapter XIV-She Knew

"Their heart grew cold

They let their wings down"

Hannah's POV

I suddenly felt something on my hand kaya bigla akong nagising.I can't see anything yet,my eyes were adjusting sa mga ilaw dito.Where am I?Nilibot ko ang paningin ko ng umayos na ang eyesight ko.Is this the hospital?Then I remembered, I got an accident sa daan yesterday.

"H-Hannah?"

I looked at my side and saw Blake sitting there while he was holding my hand.Normally,my heart would beat so crazily when he does things like this,pero bakit ngayon,wala na?

"D-Doc!My wife's awake!"

I smirked as soon as I heard the word "wife" from his mouth.Wife?Baka naman dahil sa pustahan nanaman iyang pagtaeag mo ng wife sa akin?Gusto ko siyang komprontahin ng paulit ulit dahil sa pustahan na nalaman ko noong gabing iyon kaso,I chose to play along.And look where it got me,sa isang accident.

"Hannah?Gusto mo ba ng saging?Eh ng mansanas?"nakita ko yung mga tingin niya,nag iba na rin.Ano bang nangyayari dito?

"Blake,I want my parents."sagot ko naman and saktong dumating ang doctor

"Mrs.Anderson,you're awake.It's been three months mula ma coma ka.Good thing you managed to survive"nakangiting nagsalit ang doctor.Wait, three months?

"Excuse me ho,doc.Three months?Are you kidding me?"I can't believe na hindi lang pala kahapon nangyari ang aksidente kundi three months ago!Ugh,tapos na pala ang bet nila Blake niyan.

"Yes,Mrs.Anderson.Pwede ka ng umuwi bukas pero babalik ka pa din dito for lab tests para tignan kung okay na ba talaga yung ulo mo."paliwanag ng doctor and I nodded then lumabas na siya at kami na uli ni Blake ang natira

"Hannah?Papunta na ang parents mo"I looked at him when he talked

"Blake,hanggang kailan mo plano ito?"nakita ko ang pagkunot ng noo niya.Stop playing innocent,boy.

"Di kita maintindihan,Hannah.Hanggang kailan ang ano?"I smirked when he replied

"Yung bet niyo.Yung pagpapanggap mo at pagpapaikot mo sa akin.Hanggang kailan mo planong paikutin ako sa mga palad mo na pinaniniwala akong mahal mo na nga talaga ako?Sabihin mo,Blake.Para naman alam ko na kung kailan ako masasaktan,at least handa ako diba?"pilitin ko man na wag maiyak ay nabigo pa rin ako dahil kusang tumulo ang mga luha ko na ayaw kong ipakita sa kanya

"Hannah,let me explain."hinawakan niya ang kamay ko pero agad ko ring hinila ito

"Blake, masaya na ako ng mga oras na iyon,eh.Kaso nung gabing narinig ko yung kausap mo sa telepono?Jusme,loud speaker pa talaga trip mo,no?Bakit?Ginusto mo ba talagang maiialis ako sa buhay mo ng ganon katindi ang kailangan kong maranasan?Blake,masakit eh,masakit na pati yung feelings ko pinagpustahan niyo.Di ko alam kung bakit,pero umasa ako na pag tumagal pa ako sa piling mo,mamahalin mo rin ako.Kaso ano?Sinaktan mo uli ako bago ako maaksidente,pinababa mo nanaman ang tingin ko sa sarili ko,Blake.Pinagmukha mo pa akong malandi?Sheez,I wanted to die that moment I saw those blinding lights,unluckily I survived....Unluckily,I survived"nahihikbi na ako pero pinilit kong magsalit ng walang hikbi na lumalabas sa bibig ko pero naluwagan ako ng dibdib ng masabi ko ang lahat ng iyon.I wnated to kick him,punch him pero di ko pa rin kaya

"Hannah,believe me.Lahat ng pinakikita ko sayo ay totoo,I really love you.Please,another chance"nakita kong pareho na kaming lumuluha pero di niyon napalambpt ang puso ko.Mas lalo pa nga akong napuno eh.

"Stop making a fool out of yourself,Blake.Alam natin parehong kahit umiyak ka diyan ay di agad mawawala ang galit sa dibdib ko"I avoided his gaze and saw my parents come in the hospital door

"Hannah!Anak!"nilapitan nila agad ako at niyakap.Pati si Kuya nandoon,nakangiti lang siya at napatingin kay Blake.

"Tita,pwede na raw ho siya umuwi bukas ng umaga pero babalik pa rin siya dito pa sa lab tests to make sure that wala ng complications na naiwan sa ulo niya"pinaliwanag ni Blake ang sinabi ng doctor and he would look at me occasionally but as much as possible I try my best to avoid his gaze

"Good!Makakauwi na siya sa inyo!"masayang sabi ni mommy pero kinontra ko ang sinabi niya

"No,ma.Gusto kong sumama sa inyo nila daddy sa bahay.I'll go home with you.Gusto kong magpagaling sa atin."nakita ko kung paano sila nagulat sa sinabi ko.They all knew how in love I was with Blake

"You're married,that's why you should go home with your husband!"bigla namang sumabat si Daddy and I turned to look at Blake's reaction.He looks pained,but it's my turn to play dirty now

"Then,I'll file a divorce if yung kasal lang pala ang dahilan ng sapilitang pakikisama ko kay Blake."diretsahang sinabi ko iyon ng hindi man lang kinikilabutan o nasasaktan sa mga sinabi ko.

"Anak!"my mom shouted at me and I saw how her eyes watered

"Hannah,ano bang nangyari sainyo?"tanong ni kuya and I smirked,madami kayong hindi alam kuya,sobrang dami

"Di mo ba alam na si Blake ang nagtyagang magbantay sayo dito sa loob ng tatlong buwan?!?Siya ang nag alaga sayo ng mga oras na kailangan mo ng magbabantay"my mom totally broke down right infront of me,actually,they all did.Except kay Blake na nakatayo lang doon at nakaiwas ng tingin

"Ma,I didn't want him to take care of me.Wala naman akong sinabi na kailangan niya akong bantayan dito and so,bakit ko kailangan tumanaw ngnutang na loob sakanya?-"

"Hannah!Wag mong sagutin ang mommy mo!"

I turned my back from them and closed my eyes.

"Magpapahingga na po ako.Just leave kung wala na kayong sasabihin"narinig ko ang pagsinghal ni kuya at ang pagsara ng pinto.Pero hanggang ngayon may isang tao na hindi umalis sa tabi ko kahit na sinadya kong saktan siya sa mga sinabi ko kanina,si Blake.

---------------------------------------------------------

Author's note:

Guys!Almost two years na pala ang book na ito sa October?!? Gosh!Wala pa man kalahati ang story.Pero itrtry kong mag update everyday hanggang June 4 ha?Kamsa~Any violent reactions?Hahahahahaha,nawala na yung mga nagvovote kong readers tsaka yung nagcocomment,nawalan na tuloy ako ng gana last month hahahahaha Pero nagbabalik ako dahil ayokong paabutin ng tatlong taon ito😂😂😂😂