Ik ben net klaar met eten, en zit weer opgesloten, nu hebben ze me een kamer gegeven, ze zeiden dat dat vanaf nu mijn kamer is. Eigenlijk is het leven nog niet zo heel slecht hier, als ik wat meer eten kreeg.
Ik loop een beetje rond in mijn kamer, er liggen wat tijdschriften (van het jaar 1980 haha), er hangen een paar posters van mensen die ik niet ken en van motoren. Er staat een bank in het midden van de kamer, een grijze bank met veel gaten, maar het is en blijft een bank. En er staan wat uitklap stoeltjes en een tafel.
Ik pak een magazine en ga lezen, ik lees over een voetbalwedstrijd tussen Duitsland-Argentinië (nee, ik heb geen idee of die er in dat jaar was maar oké). Ik vang een gesprek op uit de woonkamer, ze hebben het over een meisje. Ik gok dat ze een nieuw slachtoffer hebben en dat ze haar net zoals ze mij hebben ontvoerd gaan ontvoeren. Ik loop naar de deur toe en kijk door het sleutelgat. Ik zie ze onrustig rond lopen, heen en weer, en piet zit op een stoel met een denkend gezicht. Mitchel is aan de telefoon, dat snap ik best aangezien hij de gene is die alles regelt, waar ze woont, waar ik woon, hoe we heten, hoe oud we zijn ect.
Dan zie ik piet naar mijn kamer toe lopen, ik loop snel en stilletjes naar de bank toe en ga weer verder lezen in mijn magazine over de wedstrijd. Hij opent de deur en loopt naar mij toe, hij kijkt verast en vraagt, vind je sport leuk. Waarop ik antwoord, ja ik vind sport heel leuk. Hij zegt dat ze vanavond weg zijn en dat ik morgen een kamergenoot heb, hij lacht en loopt weer naar de deur toe en zegt, maar geen zorgen ik ben vanavond om je te vergezellen, haha.
Ik ga op de bank liggen en sluit mijn ogen, ik heb slaap, na al die tijd op een houten stoel geslapen te hebben geniet ik er wel van om even een dutje te doen.
