Above Normal

SEVEN

Finally, makakalabas na ako sa recovery room. I can now roam Hebayn. Kasalukuyan kaming nagliligpit sa silid na pinanatilihan ko. konting mga kalat at pag iimpake ng gamit ko ang ginawa namin. It didn't take hours. mabilis kaming natapos. Kasama ko sina Mom, Garette at Gavin.

"Garette, Gavin. Ipasyal niyo naman ako sa Hebayn." pakiusap ko sa kanila.

naglalakad na kami papuntang labas. Finally I breathe fresh air.

"No problemos, Ceres." sagot naman ni Gavin.

kahapon lang tinatawag nila akong ate pero ngayon hindi na.

what was that mean? panapanahon lang silang rumespeto?

"I'm older than you guys, You must address me with Ate. like, Ate Ceres."- pangaral ko kambal.

"We address you that yesterday but I'm not comfortable with it." sagot ni Gavin na nagkibit balikat.

"I'm sorry but calling you ate makes me cringe." sabi naman ni Garette.

aba! aba! they're good in finding loopholes.

"so deal with it" sabay pa nilang sabi. at humalakhak.

damn their laughter is so precise. I want to hear it forever.

napangiti akong dalawa sa kanila. biglang niyakap ni mom ang braso ko. at nagsalita. but I didn't hear it. masyadong mahina. kaya di ko nalang pinansin.

"If only you knew the truth."

Nagpatuloy kami sa paglalakad hanggang sa nakalabas na kami sa pintuan. tiningnan kong muli ang building na ito. mataas at malaki at halatang matagal na ito rito almost faded na ang wall paint. but I'm pretty sure. Matibay ito. sa tagal ba naman ng inabot nito.

bumulong ako sa hangin.

"this is my first and definitely the last na pupunta at magpapagaling rito."

A Carriage stop in front of us. White Carriage engrave with flowers and sun.  Sumakay sila Garette at Gavin kasunod naman si mom. nanatili aking nakatunganga sa karwahe. Simple yet very elegant.

"Lady Ceres Luis, Sumakay napo kayo" napantig ang tenga ko sa narinig.

Lady Ceres Luis, it's not that I don't like it but hindi lang ako sanay. masyadong formal. like I said namuhay akong normal. yes, we lived a wealthy life back then pero hindi masyadong formal ang pakikitungo ng mga katulong o driver namin sa amin. Casual lang makitungo but they know their place. I'm not really used to formalities.

"Ceres or luis will do, I order you to drop the formality if and only if you will talk to me." sabi ko at iniabot ang kamay ko sa kamay niyang nakalahad. inalalayan niya akong sumakay sa karwahe

"masusunod po lady cer- I mean Ceres." He said before he left and maneuvered the carriage.

"Hey! You must get used to it." Gavin said. magka harap ang upuan sa karwahing ito. so technically kaharap ko ang kambal at katabi ko si mom.

"Don't you just, Hey! hey! me Gavin."  I said while giving him a warning look. tinaas niya ang dalawang kamay hanggang sa balikat niya. Looks like he surrendered.

"Yow! yow! Ceres."  biglang sabat naman ni Garette. I thought mas matino si Garette kaysa kay Gavin pero it turns out wrong. Pareha lang pala silang dalawa mga lokoloko. kambal nga talaga.

"You guys are very naughty, Sarap niyong batukan" sabi ko sa kanila. nagkatinginan silang dalawa tapos sabay nilang tinakpan ang ulo nila gamit ang kanilang kamay.

"Prevention is better than cure" Sabay nilang sabi. Wala akong nagawa kundi ang matawa. nakakatuwa silang pagmasdan. para silang normal na bata na walang ano mang pinoproblema .