Biz Boşanamayız!

BÖLÜM 1💓

Pera:En Güzel Mevsimim🖤

Hamza, duruşma salonunun kapısında bekliyordu. Yanında avukatı ayrıca samimi arkadaşı olan Emre vardı. Gözlerini karşısında başı önünde eğik olan karısından çekmiyordu. İçten içe nasıl bu hale geldiklerini düşünüyordu. Açılan kapı sesiyle düşüncelerinden uzaklaştı..

"Hamza Karaca, Asya Karaca ve avukatları duruşma salonuna bekleniyorsunuz!"

Asya, başını kaldırıp son kez kocasına baktı.. O böyle olsun istememişti. O sadece sevmişti. Ama sadece sevmek yetmemişti. Karadeniz adamıydı Hamza. Karadeniz gibiydi. Hırçındı. 4 yıllık evlilerdi 2 yaşında dünya tatlısı bir kızları vardı. Ama yapamamışlardı,ömürlük verdikleri sözü tutamamışlardı.. Yavaşça kalktı yerinden Asya, artık onlardan geriye sadece kızları kalıcaktı...

İçeri girdiklerinde ikisi de yerini almıştı. Göz göze geldiklerinde gözlerini ilk çeken Asya olmuştu. Eğer biraz daha bakarsa yapamazdı, yine kendisini kocasında bulurdu.. Ama olmazdı... Hamza çok kıskanç bir adamdı. Kıskançlığın yanı sıra hırçındı... Kavgacı diyemezdi ama yaşadıkları başbaşa bazı anları zehir etmişliği vardı...

Hakim salona girince ikisi de ayağa kalktı. Hakim Özcan Bey, iki gence de göz atıp yerine oturdu... Anlamıyordu bu gençleri neyi paylaşamıyordu... Hayır boşanma dilekçelerinde ki sebebi hele hiç anlamamıştı.. ANLAŞMAZLIK... Hayır madem anlaşamıyorsunuz evlenmeyin ama değil mi?

"Asya Hanım ayağa kalkın lütfen."diye duruşmayı başlattı Özcan Bey.. Asya, hakimin ona verdiği direktifle ayağa kalktı. Dili damağı kurumuştu...

" Buyrun Hakim Bey."dedi güçlü tutmaya çalıştığı sesiyle..

"Asya kızım sen bu adamdan neden boşanmak istiyorsun söyle bakalım!" babacan bir tavırla Özcan Bey.

"Anlaşamıyoruz Hakim Bey.."ağlamamak için kendini sıkıyordu. Farkındaydı bunun Hamza, karısının ağlamamak için kendini sıktığının içinden ona sarılıp ~ağlama ölürüm~ demek geliyordu ama sadece geliyordu... Karısı istemişti böyle olmayı, eğer karısı böyle mutlu olucaksa herşey onun istediği gibi olucaktı..

"Peki kocandan şiddet görüyor musun kızım?" Asya gelen soruyla şok olmuştu.. Şiddet... Kocası ona sürekli kırılıcak bir eşya gibi davranıyordu. İncitmekten korkarcasına...

"Hayır Hakim Bey ben kocamdan hiçbir zaman şiddet görmedim.."dedi Asya.

"Peki, eşinden bir baskı falan görüyor muydu?"

"Hayır!"

"Peki son soru, bir çocuğunuz varmış ona mı kötü davranıyordu? Babalık vasfını yerine getirmiyor muydu?" Asya, ne diyeceğini şaşırmıştı.. Hamza gibi mükemmel bir baba mı bunları yapacaktı? O kızına aşık bir babaydı.. Bazı geceler yanındaki boşlukla uyanırdı. Kocasını bulduğunda kızının beşiğinin orada olurdu hep... Kızının uykusunda rahat bir pozisyonda mı nefes alıyor mu yeri rahat mı kontrol eden bir adamdı Hamza..

"Hayır! Eşim kızını çok sever!"

"Eşinden boşanmak istiyor musun?"

"Evet!" Hayır....

"Oturabilirsin!" dedi Özcan Bey gözlüğünü düzelterek. Sıra Hamzadaydı.

"Kalk bakalım delikanlı, senin derdin ne?"

"Benim bir derdim yok Hakim baba!" hıh bi de böyle maço tavırları vardı...

"O zaman neden boşanmak istiyorsun?"

"Ben istemiyorum Hakim baba! Sadece Asya böyle olsun istedi ve o ne istediyse olucak!" dedi Hamza karısının gözlerinin içine bakarak!

"Sen boşanmak istiyor musun?"

"Hayır Hakim Bey!" Asya şok olmuştu bunları konuşmuşlardı.

"Karar!{herkes ayağa kalktı} Boşanma davasının 3 ay sonraya ertelenmesine bu süreçte kızlarını düşünerek iki gencin bu kararı bir uzman çerçevesinde görüşmesine karar verilmiştir. Duruşma burada sona erdi çıkabilirsiniz!"

DURUŞMADAN 1 SAAT SONRA!

Asya evde koltukta oturmuş, karşısındaki kocasına bakıyordu.. Hani bugün herşey biticekti. Bu aşk, bu ilişki ama kocası anlaşmaya uymamıştı. Hakime ~Boşanmak istemiyorum~ demişti resmen ama neden?

" Neden yaptın?"diye sordu Asya içerdeki sessizliği bozarak. Aileleri de vardı her ikisinin de.. Ama onların gözü hiç birini görmüyordu. Onlar için sadece ikisi vardı.

"Anlamadım!?" dedi kaşlarını kaldırarak Hamza. Ne diyordu bu kadın..

"Niye ben boşanmak istemiyorum dedin! Hamza biz anlaşmıştık!" dedi sinirle Asya.

Hamza sinirle ayağa kalkıp, bağırmaya başladı.
"SEN KENDİ KENDİNE ANLAŞTIN! BEN BOŞANMAK İSTİYORUM DEMEDİM! SEN ANLAŞMALI BİR BOŞANMA OLSUN BARİ DEDİN TAMAM DEDİM SADECE! BEN BOŞANMAK İSTEMİYORUM!" Hamza'nın gözü kimseyi görmüyordu şuan ona seslenen babasını duymuyordu mesela yada kızkardeşinin elini tutup oturtma çabalarını hissetmiyordu..

İçerden gelen ağlama sesiyle herkes dikkatini oraya vermişti. Kızlarının ağlama sesini duyan çift hemen ayağa kalkmıştı. Kızını kucağına alan Hamza'nın ne siniri kalmıştı. Kokusunu içine çekti derin derin... Bırakmak istemezcesine daha bir bastırdı göğsüne kızını...

"Babam, ömrüm, kızım ne oldu babam acıktın mı?"Alin, babasının omuzuna başını yaslayıp, babasının sakallarını okşuyordu..

"Ben geldim ve kızımın mamasını getirdim."Asya elinde biberonla içeri girmişti. Somra gözlerini kaçırıp, kocasına seslendi...

"Ben Alin'i doyurayım!" dedi elini kızına uzatarak...

"Ben doyurayım istersen sen içeriye geç hadi!"dedi Hamza, kızını daha bi sıkı sardı.

"Ba-ba-ba-ba!"diyerek babasına daha sıkı sarılan Alin'le ikisinin de gözleri doldu..

"Ben içeri geçeyim o zaman bir şeye ihtiyecın olursa çağırırsın!"odadan çıkarken Hamza'ya bakmadan söyleyip, çıktı..

Hamza, kızını doyurup kucağında kızıyla içeri geçti. Koltuğa oturduğunda bütün ilgisi kızındaydı. Asya kocasına ve kızına bakıyordu. Onların arasında ki ilişkiyi tanımlayacak tek bir kelime vardı o da AŞK!

Hamza'nın ailesi ve Asya'nın ailesi kapıya yöneldiğinde Hamza da onlarla birlikte kapıya yönelmişti... Asya, Hamza'nın da kapıya yöneldiğini görünce şaşırmıştı. Yavaşça Hamza'nın yanına yaklaşıp, koluna dokundu. Hamza, kolunda hissettiği dokunuşla yanında küçük kalan karısına baktı. Fısıldar gibi;

"Efendim Asya!"

"Gidiyor musun?"dedi bakışlarını kaçırarak...

"Evet,bu evde kalmam doğru olmaz!"

"Şey istersen kalabilirsin!"

"Yok, sen bir şeye ihtiyacın olursa ararsın!"

"Tamam iyi geceler!"

"İyi geceler!"

Merhaba, lütfen bölümle ilgili düşüncelerinizi belirtin!!!🖤🖤