KAN VE GÜL

BAŞLANGIÇ PART 3: LANET

İyi okumalar 🙂

Aşkın ömrü ne kadardır? Bir lanet aşkını yüzyıllara taşıyabilir mi?Beklenen beklemeye değiyorsa o bir lanet uğruna bin yıl da beklerdi.

"Onu her yüzyılda görmekten sıkılmıyor musun?"

"Her yüzyılda farklı bir kişilikle tanışıyorum. Bazen zeki, bazen utangaç, cüretkar, vahşi... Her yüzyılda sevdiğim kadının farklı bir yönüne aşık oluyorum. Ben onu her haliyle seviyorum. Kirpiklerinden gülüşüne, saçlarından kahve gözlerine kadar her anıyla..."

                                     Bora Karakan

Karanlığın içinde parlayan mavi gözler Almira'nın uyanmasını bekliyordu. Almira yattığı rahatsız edici derecede sert olan eski yatakta kıpırdanıyordu. Gözlerini araladığında bir mağarada olduğunu fark etti. Hemen yatakta doğruldu. Karşısında duran adamı gördüğünde korkuyla gözleri sonuna kadar açıldı.

"Sen kimsin? Beni nereye getirdin?" Diyen Almira yataktan kalkmaya yeltendiğinde adam onu durdurdu. Ona bakarken adam sanki unuttuğu bir şakayı hatırlar gibi güldü ama bu gülüş insanın içini titretecek derecede korkutucu bir gülüştü. Giydiği beyaz gömlek bedenindeki kasların daha da belirgin gösteriyor, etkileyici mavi gözleri Almira'yı baştan aşağı inceliyordu. Onun bakışları Almira'yı korkutsa da kız bunu ona hissettirmemeye çalışıyordu. Adam konuştuğunda sesinin ürkütücü gelmesini beklemişti ama beklediğinin aksine etkileyici kadife gibi sesi vardı.

"Bora'yla evleneceğini bilseydim sana kendimi unutturmazdım güzelim. Seni almak için bu kadar geç kaldığıma inanamıyorum." Derken elini Almira'nın kalbinin üzerine koydu. Almira konuşmak istiyordu ama adamın dokunuşu kalbine bir yük gibi ağır geliyordu. Kalbi o kadar acırken konuşamıyor sadece bu sızının bir an önce gitmesini istiyordu. Adam ona yaklaşırken Almira hareketsiz kaldı. Dışarıda gökgürültüsü koparken Almira yataktan kalkmak istedi ama adam onun kalkmasına engel oldu ve onu yanağından öptü. O dokunmaya kıyamaz gibi elini yavaşça saçlarında gezdirirken Almira ondan uzaklaşmayı diliyordu. Adam elini çektiginde Almira özgür kaldı. Elini kaldırıp adamın yüzüne güçlü bir tokat attığında o yüzünde oluşan şaşkın ifadeyle baktı. Almira bu fırsatı değerlendirip yataktan kalktı ve tanımadığı adamdan uzaklaştı.

"Dokunma bana! Bana ne yaptığını bilmiyorum ama hayatta kalmak istiyorsan benden uzak dur! Beni bırakmazsan bu yaptığına pişman olacaksın. Beni kaçırdığını öğrenirse Bora seni öldürür." Diye tehditler savuran Almira ne kadar çırpınsa da adam o konuşurken ona sarıldı. Adam onun çenesini tutup göz göze gelmelerini sağladı, onu kollarında sıkıca tutarken: "Hatırla güzelim, bir ay önce unuttuğun sevgilini hatırla. Hayatında sevdiğin tek adamı Arden'i hatırla."

Almira bir süre onun gözlerine bakarken tepkisiz kalmıştı. Onu hatırlıyordu, Arden'in sözleri, ona verdiği süre, Almira'nın ona verdiği söz hepsi birden aklını karıştırırken Almira ne yapacağını bilemiyordu. Almira'daki değişikliği hisseden Arden onu kollarının arasına çekti. Güzelinin masum yüzüne bakarken onun gözlerinin dolduğunu görüyordu ama orada gördüğü çok daha fazlasıydı. Orada üzgün, mutsuz görünen bir kadın vardı.

"Seninle gelemem Arden, ben Bora'yı seviyorum. Ona bunu yapamam. Sen Bora'ya bunu nasıl yapıyorsun? O çok iyi biri. Ben onsuz yaşayamam Arden onu çok seviyorum."

"Bora seni kandırmış, onun nasıl biri olduğunu bilmiyorsun."

"Hayır Arden onu tanıyorum. O beni herkesten korudu, zor günler geçirirken bana yardım etti, kimse benimle konuşmazken o yanımda durdu. İnsanlar beni dışlamakla kalmayıp hakkımda dedikodular çıkardığında beni..." Almira o an yaşadıklarını hatırladığında gözlerini kapattı. İnsanların iğrenç sözleri, davranışları aklına gelirken Arden'in düşüncelerini okuduğundan habersizdi. Arden insanlara karşı öfkeliydi. Onu yalnız bırakıp gittiği için kendine de kızıyordu ama geri dönmesinin bu kadar uzun süreceğini bilmiyordu. Bilseydi onu da yanında götürürdü ama çok geç kalmıştı. Neyse ki şimdi öfkesini çıkarabileceği bir topluluk vardı.