Chapter 3: Pagharap sa Bagong Hamon
Sa paglipas ng mga araw, hinarap ng kampo ang mga bagong hamon. Paubos na ang mga suplay, at ang tensyon ay nagsimulang tumindi sa gitna ng mga nakaligtas. Upang harapin ang mga problemang ito, nagpatawag si Maureen ng isang pagpupulong ng konseho, kung saan nagtipon ang mga lider mula sa bawat grupo upang talakayin ang mga solusyon.
Nakatayo si Zianna kasama ang iba pang mga miyembro ng konseho, may halong kaba at determinasyon sa kanyang dibdib. Alam niyang ang kanilang pagliligtas ay naka-salalay sa paghahanap nila ng solusyon sa kanilang mga problema.
"Maureen, may ideya ako kung paano natin maaring makuha ang dagdag na mga suplay. Paano kung magpadala tayo ng mas maliit na grupo para mag-scout ng mga suplay?" saad ni zianna
"Maaari nga 'yan, Zianna. Pwedeng maging mas mababa ang panganib kaysa sa pagpapadala ng lahat ng sabay-sabay. Pero paano natin sila protektahan kung sakaling may mangyaring masama?"tanong ni Maureen
"Magtutulungan po sila at mag-iingat. At hindi rin naman po natin sila bibigyan ng labis na panganib."saad ni zianna
Matapos ang mahabang pag-uusap, pumayag silang ipatupad ang plano ni Zianna.
Buong-pusong nagboluntaryo si Zianna na pamunuan ang isa sa mga grupo ng pagsusuri, handang isagawa ang kanyang plano sa aksyon. Kasama ang ilang bihasang scavenger, naglakbay sila patungo sa pinakamalapit na bayan upang humanap ng mga suplay.
"Kailangan nating maging mabilis at maingat. Hindi natin alam kung ano ang pwedeng mangyari sa labas."saad ni Zianna kay Marcus,si Marcus ang lalakibg hiningan nila ng tulong noong sila ay kakapasok palang sa center
"Handa na akong sumama sa iyo, Zianna. Alalayan kita sa anumang pangangailangan."saad ni Marcus
Habang nagsisikap, natagpuan ng grupo ni Zianna ang isang nakatagong yaman ng pagkain at gamot. Maliit man ito, ngunit nagdulot ito ng kaunting pag-asa sa kanilang mga pagod na puso.
Ngunit ang kanilang tagumpay ay hindi nagtagal, sapagkat agad nilang natuklasan na hindi sila nag-iisa. May isa pang grupo ng mga nakaligtas na naghahari-harian sa bayan at ayaw magbahagi ng kanilang mga suplay.
"Kailangan nating mag-usap ng maayos. Hindi magiging maganda ang sitwasyon kung magkakaroon tayo ng gulo."Diing saad ni Zianna
"Hindi kami papayag na mawalan ng ang mga suplay. Ito ay para sa amin lamang."Sigaw naman ng lider ng kabilang grupo.
Sa wakas, sa pamamagitan ng mapayapang usapan, pumayag ang ibang grupo na magpalitan ng ilang kanilang mga suplay para sa ligtas na paglusong sa bayan.
Pagbalik sa kampo, ipinagdiwang si Zianna at ang kanyang team bilang mga bayani. Ang mga suplay na dala nila ay nagbigay ng kahalagahan at ginhawa sa mga nakaligtas.
"Salamat sa inyong lahat. Ito ay hindi lamang para sa atin kundi para sa lahat ng ating mga kasamahan."saad ni Zianna sa mga membro na sumama sakanila.
Pinuri ni Maureen si Zianna para sa kanyang pamumuno at mabilis na pag-iisip, nagpapahayag ng pasasalamat sa kanyang papel sa pangalaga ng kinabukasan ng kampo.
Naglalakad si Zianna sa gilid ng kampo, may hawak na kahoy at mga dahon para sa apoy. Tinitigan niya ang gabi, napakalamig, at ang hangin ay nagsisimula nang maging malamig.
Biglang dumating si Marcus mula sa likuran ni Zianna. "Kailangan mo ba ng tulong diyan?"
Napalingon si Zianna, ngunit agad na ngumiti nang makita si Marcus. "Salamat sa pagtulong mo. Oo, sana. Hindi ko kasi alam kung paano magplano ng apoy."
Tumawa si Marcus, at inabot ang kanyang mga kamay.* "Hayaan mo akong tumulong sa iyo. May ilang tricks akong alam para sa isang magandang apoy."
Tumingin si Zianna sa mga kamay ni Marcus, at unti-unting sumama sa kanya patungo sa isang malapit na lugar sa gilid ng kampo kung saan may mga batong pinagsama-sama para maging palamigan. "Maraming salamat. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung wala ka dito."
Tumawa si Marcus habang siya ay nag-aayos ng mga kahoy at mga dahon. "Walang anuman. Kapag nasa tabi mo ko , palagi kang may kasangga."
Nang matapos ang kanilang pag-aayos, sila ay nagtulungan upang magsimula ng apoy. Sa ilalim ng mga bituin at sa alingawngaw ng kanilang mga boses, sila'y nagsimulang magkwentuhan, nagbahagi ng mga pangarap at pangamba, na nagbuklod sa kanilang puso ng mas malalim na pagkakaibigan at pagtitiwala.
Malalim na bumuntong hininga si Zianna ng mapansin nang kanyang mga mata si Marcus na nakatitig sa kanya
"Ano'ng iniisip mo?"mahinang tanong ni Zianna na hindi makatingin sa mga mata ni Marcus
" Ikaw. Iniisip kita."mahina ring saad ni Marcus habang nakatingin kay Zianna
Nangingibabaw ang tuwa sa puso ni Zianna hindi nya mapigilang ngumiti.
"Bakit naman?"nakangiting saad ni Zianna
itinataas ni Marcus ang kilay at sabay sabing "Kasi, sa gitna ng lahat ng ito, ikaw pa rin ang may pinakamalakas na loob at determinasyon na nakilala ko."
nakangiti namang nakatitig sa apoy si Zianna. "Hindi lang ako. Tayo. Tayo ang mayroon nun. Lahat tayo dito, Marcus. Lahat tayo'y may lakas na hindi maglalaho kahit anong unos ang dumating."
tumitig si Marcus kay Zianna, na may halong pagmamahal
"Pero ikaw, Zianna, ikaw ang nagbibigay sa akin ng lakas."nakatinging saad ni Marcus
Nangingibabaw ang tuwa sa puso ni Zianna habang pinapakinggan ang boses ni Marcus. Hindi niya mapigilang ngumiti habang nakikinig ang mga salitang nagpapakita ng interes mula sa lalaki. Marahil, hindi lamang ito simpleng imbitasyon para sa kanya; tila may pagnanasa ng mas malalim na ugnayan na bumabalot sa mga salita.
Pumapalakpak ng mahina ngunit puno ng pag-asa ang kanyang mga kamay. "At ikaw, Marcus, ikaw ang nagbibigay sa akin ng pag-asa na mayroon pang maganda sa mundong ito," bulong niya sa sarili.
Ang init ng kanyang ngiti ay sumasalamin sa init na bumabalot sa kanyang dibdib. Hindi maipaliwanag na kasiyahan ang kanyang nadarama, at tila ba bawat pulso ng kanyang puso ay nagpapatunay ng katotohanan ng nararamdaman.
Bumabangon ang pangarap sa kanyang isipan habang iniisip ang mga posibilidad ng darating na araw. Hindi niya maiwasang isipin ang bawat sandaling magkasama sila ni Marcus, ang mga ngiti at tawanan, at marahil, ang mga sandaling magiging mahalaga sa kanilang dalawa.
Ngunit sa kabila ng kanyang kasiyahan, may halong kaba rin sa kanyang puso. Hindi niya alam kung ano ang naghihintay sa kanilang dalawa sa hinaharap. Subalit sa ngayon, ang kasiyahan ay nagwawagi sa kanyang damdamin, nagbibigay ng liwanag sa kanyang landas patungo sa hindi pa tiyak na kinabukasan.
At sa sandaling magkasama sila, habang ang kanilang mga mata'y nagtagpo, hindi na kailangan ng salita. Sa pagkakataong iyon, ramdam nila ang init ng kanilang mga damdamin, na tila ba nagpapahayag ng isang bagong simula sa kanilang puso.
Kahit na ang daigdig ay puno ng dilim at panganib, mayroon silang isa't isa -- ang kanilang tanging liwanag sa gitna ng kadiliman.
BINABASA MO ANG
"Sa Gitna ng Dilim"COMPLETED
Science Fiction"When there's no room to hell, the dead will walk the earth" Magiging goodbye world na ba? "Zombies are everywhere" ººººººººººººººººººººººººººººººººººººººº START : 2020 something END : -----
