ZChapter 5 : Pagtakas sa Kadiliman
Ang araw ay unti-unting lumulubog sa kanluran, at ang mga anino ng mga sira-sirang gusali ay nagtatago sa mukha ng lungsod. Ang daigdig na minsan ay puno ng kasiglahan at kasiyahan ay ngayon puno ng takot at panganib. Ang bawat kanto ay maaaring magtago ng mga zombie, at bawat hakbang ay dapat na pinag-iingat.
Habang si Zianna at Marcus ay nakaupo sa silong, patuloy nilang naririnig ang mga ungol ng mga zombie sa labas. Ang liwanag ng mga kandila ay nagbibigay ng kaunting liwanag at init sa kanilang mga puso. Ngunit alam nilang hindi sila maaaring manatili doon nang matagal. Kinakailangan nilang magpatuloy, maghanap ng mas ligtas na lugar.
"Zianna, kailangan nating magplano," sabi ni Marcus, ang kanyang mga mata ay puno ng determinasyon. "Hindi tayo pwedeng manatili dito magdamag. Mas delikado kapag gabi."
Tumango si Zianna, ramdam ang bigat ng kanilang sitwasyon. "Alam ko, Marcus. Pero saan tayo pupunta? Ang buong bayan ay parang isang malaking bitag."
"Nabalitaan ko na may isang ligtas na lugar sa labas ng bayan," sagot ni Marcus. "Isang komunidad na pinamumunuan ng mga sundalo at may sapat na proteksyon laban sa mga zombie. Kailangan lang nating makarating doon."
Habang nagpaplano sila ng kanilang pagtakas, sinimulan nilang tipunin ang mga kinakailangan nilang gamit. Si Marcus ay nagdala ng isang maliit na mapa ng bayan, isang flashlight, at ilang pagkain at tubig. Si Zianna naman ay may dala ring mga pangunang lunas at ilang armas para sa proteksyon.
"Handa ka na ba?" tanong ni Marcus, habang isinusuot ang kanyang backpack.
"Oo, Marcus. Gagawin natin ito," sagot ni Zianna, ang kanyang puso'y puno ng kaba ngunit handa na.
Dahan-dahan silang lumabas sa silong, nag-iingat sa bawat hakbang. Ang mga tunog ng kanilang mga paa ay tila napakalakas sa katahimikan ng gabi. Ang bawat kaluskos ay nagdudulot ng takot na baka may nakatagong panganib sa kanilang paligid.
Habang naglalakad sila sa mga madilim na kalye, naramdaman ni Zianna ang bigat ng panganib. Ang mga ilaw ng mga poste ay hindi na gumagana, at ang dilim ay tila sumasakal sa kanila. Ngunit ang presensya ni Marcus sa kanyang tabi ay nagbibigay ng kaunting kaginhawaan.
"Marcus, kailangan natin ng mas mabilis na paraan upang makalabas dito," sabi ni Zianna, na hindi maiwasang mag-alala.
"Tama ka. Subukan natin ang mga eskinita. Mas maliit ang tsansa na may zombies doon," sagot ni Marcus.
Dahan-dahan silang pumasok sa isang makitid na eskinita, umaasa na ito ang magbibigay daan sa kanilang pagtakas. Ngunit hindi pa sila nakakalayo nang marinig nila ang mga ungol mula sa malapit.
"May paparating," bulong ni Marcus, na hinawakan ang kamay ni Zianna upang magsama sila sa isang sulok.
Ang mga zombie ay lumalapit, ang kanilang mga hakbang ay mabagal ngunit nakakakilabot. Nakita ni Zianna ang mga mukha ng mga nilalang, minsan ay mga tao, ngayon ay mga halimaw na. Hinawakan niya ang kanyang kutsilyo nang mahigpit, handang lumaban kung kinakailangan.
Nang makita nilang malapit na ang mga zombie, alam nilang wala na silang oras para magtago. Kinailangan nilang lumaban upang makaligtas.
"Handa ka na ba?" tanong ni Marcus, ang kanyang mga mata ay naglalabas ng determinasyon at handang harapin ang anumang hamon.
Tumango si Zianna, ang kanyang mga kamao ay humawak nang mahigpit sa kanyang mga sandata. "Oo, Marcus. Tayo ang magpapasya sa ating kapalaran."
BINABASA MO ANG
"Sa Gitna ng Dilim"COMPLETED
Science Fiction"When there's no room to hell, the dead will walk the earth" Magiging goodbye world na ba? "Zombies are everywhere" ººººººººººººººººººººººººººººººººººººººº START : 2020 something END : -----
