"Sa Gitna ng Dilim"COMPLETED

Z C h a p t e r 4 : The Beginning of a New Path

Kabanata 4: Ang Simula ng Bagong Landas

Sa gitna ng nagbabadyang panganib, nagtungo si Zianna sa isang lihim na silong na matatagpuan sa ilalim ng isang abandonadong gusali. Ito ang kanilang napagkasunduang tagpuan ni Marcus, ligtas mula sa mga zombie na patuloy na nananalasa sa kanilang bayan. Ang paligid ay tahimik ngunit puno ng tensyon. Ang bawat tunog ay nagdadala ng pangambang baka may paparating na panganib.

Nakita niya si Marcus na naghihintay na sa loob, ang kanyang mga mata ay nagliliwanag sa dilim ng silid. Agad na nawala ang kanyang kaba nang makita ang kanyang ngiti.

"Zianna, masaya akong dumating ka," bati ni Marcus, ang kanyang tinig ay puno ng kasiyahan.

"Hi, Marcus," sagot ni Zianna, na may halong hiya ngunit puno ng saya. "Matagal ko nang gustong makausap ka nang ganito, kahit pa sa kabila ng mga nangyayari."

Sa ilalim ng liwanag ng iilang kandila, nagsimula silang mag-usap. Ibinahagi nila ang kanilang mga karanasan at pangarap sa kabila ng kaguluhan sa kanilang paligid. Si Marcus ay naging mahusay na kasama, ang kanyang mga kuwento ay nagbigay ng bagong pag-asa kay Zianna.

"Alam mo, kahit sa ganitong sitwasyon, naniniwala pa rin akong may pag-asa," sabi ni Zianna, tinitingnan ang mga kandila na parang simbolo ng kanilang laban sa kadiliman.

"Pumapalakpak ng mahina ngunit puno ng pag-asa ang kanyang mga kamay," sabi ni Marcus, na tila sumasang-ayon. "At ikaw, Marcus, ikaw ang nagbibigay sa akin ng pag-asa na mayroon pang maganda sa mundong ito," dagdag ni Zianna, ang kanyang mga mata'y puno ng kahulugan.

Ang kanilang mga mata'y nagtagpo sa isang sandaling walang salita. Sa pagkakataong iyon, ramdam nila ang init ng kanilang mga damdamin, na tila ba nagpapahayag ng isang bagong simula sa kanilang puso.

Sa labas ng silong, naririnig nila ang mga ungol ng mga zombie, ngunit sa loob, natagpuan nila ang kapayapaan sa piling ng isa't isa. Kahit na ang daigdig ay puno ng dilim at panganib, mayroon silang isa't isa -- ang kanilang tanging liwanag sa gitna ng kadiliman.

Kinabukasan, nagising si Zianna na puno ng bagong pag-asa. Sa kabila ng lahat ng panganib na kanilang hinarap, naramdaman niyang may bagong direksyon ang kanilang tinatahak. Alam niyang ito ang simula ng mas malaking hamon, ngunit handa siyang harapin ito kasama si Marcus at ang kanilang mga kasamahan.

Nagtipon muli ang konseho sa sentro ng kampo upang talakayin ang mga susunod na hakbang. Nakatayo si Zianna sa tabi ni Maureen, habang tinitingnan ang mapa ng kanilang lugar.

"Kailangan nating palakasin ang depensa ng kampo. Hindi natin alam kung hanggang kailan tayo magiging ligtas dito," saad ni Maureen.

"Maaari tayong gumawa ng mga harang gamit ang mga materyales na makikita natin sa paligid," mungkahi ni Zianna. "Kailangan din nating magtayo ng mga bantay sa gabi."

Sumang-ayon ang lahat sa plano ni Zianna. Agad silang nagbahagi ng mga gawain para sa pagtatayo ng mga harang at pagbabantay. Sa tulong ng lahat, mabilis nilang naitayo ang mga harang sa paligid ng kampo. Sa kabila ng pagod, ramdam nila ang kasiyahan dahil sa nagawa nilang mapagtibay ang kanilang seguridad.

Habang ang iba ay abala sa pagtatayo ng harang, muling nagpulong si Zianna at ang kanyang grupo upang planuhin ang susunod na misyon para sa suplay.

"Kailangan nating maghanap ng mga lugar na maaaring pagkunan ng pagkain at gamot," saad ni Marcus.

"May nakita akong lumang ospital sa silangan. Maaaring may natitirang suplay doon," tugon ni Zianna.

Nagkasundo silang magtungo sa lumang ospital. Kasama ang ilang bihasang scavenger, naglakbay sila patungo sa ospital, dala ang pag-asa na makakahanap sila ng mga kinakailangang suplay.

Habang nasa kanilang misyon, nakasalubong nila ang isang grupo ng mga nakaligtas. Ang grupo ay mukhang masama ang intensyon, ngunit sa halip na magtalo, pinili ni Zianna na makipag-usap nang maayos.

"Hindi tayo narito para makipaglaban. Naghahanap lang kami ng suplay," paliwanag ni Zianna.

"Anong makukuha namin kapalit ng hindi pag-aaway?" tanong ng lider ng kabilang grupo.

"Maari kaming makipagpalitan ng ilang suplay. May natagpuan kaming gamot na maaring kailanganin ninyo," tugon ni Marcus.

Sa huli, nagkasundo sila na makipagpalitan ng suplay, na nagdulot ng pagkakaunawaan sa pagitan ng dalawang grupo.

Pagbalik nila sa kampo, dala-dala ang mga bagong suplay, sinalubong sila ng mga kasamahan na puno ng pasasalamat. Ang mga gamot at pagkain na kanilang nakuha ay nagbigay ng bagong pag-asa sa mga nakaligtas.

"Salamat sa inyong lahat. Ito ay isang malaking tulong para sa ating lahat," saad ni Maureen habang niyayakap si Zianna.

Habang nag-aayos ng kanilang mga gamit, napansin ni Zianna si Marcus na tahimik na nagmamasid sa kanya. Lumapit siya sa kanya at tinanong, "Ano'ng iniisip mo?"

"Nakikita ko kung paano mo pinapahalagahan ang lahat. Hanga ako sa iyong lakas at determinasyon," sagot ni Marcus.

Nakangiti si Zianna habang tinitingnan si Marcus. "Salamat. Pero hindi ko ito magagawa kung wala kayo."

Unti-unting lumapit si Marcus at hinawakan ang kamay ni Zianna. "Magkasama tayo sa lahat ng ito, Zianna. At alam kong kaya nating harapin ang kahit anong pagsubok basta't magkasama tayo."

Sa ilalim ng liwanag ng buwan, ramdam nila ang bagong simula. Bagaman hindi tiyak ang hinaharap, alam nilang ang kanilang pagkakaibigan at pagtitiwala ay magbibigay ng lakas upang harapin ang anumang darating na hamon. At sa kanilang mga puso, naroon ang liwanag ng pag-asa na magbibigay-daan sa mas magandang bukas.