"Gusto kong magpakamatay."
Nakatitig lang si CJ sa'kin. Naintindihan ata ang sinabi ko. He's a bright dog, that's why I love him.
"Just kidding." Sabi ko rito sabay ngiti.
He wagged his tail the moment I said that. He excitedly walked with me as I am picking some flowers along the way in order for me to entertain myself habang kami'y naglalakad patungong bakante.
Masarap pasyalan ang bakante. Especially when you're down or in sorrow. Ang lugar na iyon ay mahangin, na makakapag-pagaan talaga ng iyong damdamin. Marami ring mga tanawin tulad ng mga bulaklak sa paligid nito.
Madalas naming tinatambayan ni Papa at Mama ang isang punong nasa gitna ng bakante. It's tall and wide. Marami ring mga sanga kaya nama'y nilagyan ni Papa ng duyan na yari sa gulong ng truck at lubid.
This is where I grow up. And I can say that this place is beautiful. Even we're not updated in technologies, we managed to survive. Hindi ako nag complain or ano. Pinaaral naman nila ako. May library rin naman kami, kaya kahit papaano ay may natutunan rin naman kami. Honestly, mas nakakapag-papatalino pa nga yung pagbabasa, eh. Ginawa lang naman ang teknolohiya upang mapadali ang ating gawain.
We live in an elderly style of life. And I enjoyed participating in it.
"Go. Find some twigs." Sabi ko kay CJ at sinunod naman niya.
Lagi kong sinasama si CJ kapag ako lang mag-isa ang pupunta rito. Nasisiyahan din naman siya, eh. He can play in those pile of leaves, I can make him fetch with the use of the twigs he chose and he can sleep here. While my duty, is just to stare, swing, and sleep. But honestly, I'm enjoying doing these things.
Ilang minuto pa ang naglipas, hindi pa bumabalik si CJ, kaya nama'y humiga ako't ipinikit ang aking mga mata. Inaantok ako, eh, bakit ba?
Ilang segundo pa lang ang pagpikit ko, may narinig na'kong kahol galing kay CJ. Meron rin siyang mga siit sa paanan nito. He found those, probably.
I also saw him snarl on something at the tree.
Kinakabahan rin naman akong tumingin dahil baka may maligno, eh. Jusmiyo. 'Wag naman.
"C-CJ, calm down! Anong kinakahol-kahol mo diyan? Di mo na ba'ko kilala?" Kinakabahan kong tanong rito.
As usual, di ako sinasagot. Syempre naman di ito sasagot pabalik! Aso 'to, eh. Unless I know how to speak the dog language, tapos maiintindihan ko siya.
Patuloy pa'rin siya sa pagkakahol hanggang sa may narinig akong manipis at maliit na ngiyaw dahilan para kumahol ulit ng malakas si CJ sabay takbo papunta sa'kin.
Doon na'ko tumingin sa itaas at nakitang may isang maliit na pusang nanginginig at nagaalinlangang tumalon pababa dahil ata kay CJ na walang tigil ang pag-kahol.
"CJ, stop! Naiirita na'ko sa kahol mo." He whines as he held his head down and walked behind me.
I want to rescue the cat, pero hindi ko siya maabot-abot. Ang tangkad-tangkad ko kasi, eh. Napaka-tangkad. Hayst.
Oh wait... Oh I know why I can't reach the cat! Hehe. Naka-upo pa pala ako.
I'm an idiot. I know that.
Tumayo naman ako at pilit na inabot ang pusa pero bigla itong umungal sa'kin. At dahil sa nerbyos ko ay napa-atras naman ako, dahilan upang kumahol ulit si CJ.
"Jusko." Sambit ko sa sarili habang hinihimas-himas ang kanang kamay ko.
"Tara na nga, CJ. Siguro kung aalis ka, makakababa rin naman siya, eh. Malaki na 'yan. Kaya na niyan mag-isa." Sabi ko kay CJ sabay yaya rito pauwi.
"Jusmiyo. Akala ko magiging sariwa ang ginhawa ko't nakapunta na'ko roon. Hindi rin pala." I said to myself... or to CJ. Argh. Whatever. Call me crazy, I'm already used to talk to my dog whenever I don't have somebody to talk to.
On my way home, may nakita akong mga taong may mga dalang papel sa kamay nito na tila bang ine-eksamin ang paligid. Nakita ko rin si mama na nag-uusap sa mga ito, kaya nama'y binilisan ko ang lakad ko upang makapagtanong-tanong kay mama. I'm curious.
"Mga 100 square meters lang kasi, parang resthouse lang naman namin. Tapos ok na yung mga gamit pangpapatayo sa bahay. Di naman kami gagastos ng malaking halaga para rito." Sagot ng lalaking naka sunglasses at halatang mayaman dahil sa suot nito.
"Okay lang naman yung pagpapatayo ng bahay, pero yung lupa na lang ang problema. I wonder how much it would cost me, maybe 500 thousand or 700 thousand?"
Nagulat naman ako sa sinabi niya. 500 thousand?! Oh freakin squirrels! It's too expensive for a hundred square meter land.
"It'll just cost you 55 thousand or less. It's just a hundred square meter land. If 1,000 square meter yung land, dun na po kayo kabahan dahil 500 thousand or such po yung halaga nun." Sagot ni mama rito sa lalaki.
Indeed! Nagwa-wonder rin ako. Bakit ke tanda-tanda mo na, di mo pa alam yun?
"Oh? Is that so?" He chuckles as he take off his shades. "Ang layo ko na pala."
"Kahit kailan talaga, Jude." Sabi ni mama doon sa kay Jude at tumawa silang dalawa.
"Andito na po, ako." Sabi ko sabay lapit sa kanila.
"Magandang hapon po." Bati ko kay Jude at ngumiti naman siya sa'kin.
"Ito na ba si Jolene?" Ngiting tanong ni Jude kay Mama.
How did he know my name? Ni hindi ko nga nalaman kung sino siya agad, eh. Maybe my mother told him about me.
"Ah, oo. Dalaga na nga, eh. Oh siya, mag-mano ka sa Tito mo." Sinunod ko naman ang utos ni mama. Pagka-mano ko kay Tito Jude ay biglang niyang ginulo ang buhok ko. Which makes me remind of Papa. Nakaramdam ako ng kirot but it makes me blush. I don't know why.
"Her eyes is beautiful." Ngiting sabi nito kay Mama.
I don't know why pero gumaan ang loob ko nang sinabi niya yun. My left eye is color brown, and my right eye is green and was surrounded by black. Na-bully ako dahil dito, but I remain tough, so it's ok.
Na-notice ko rin ang mata nito. Brown eyes, which is totally attractive. Especially when the sun strikes on it. His beautiful brown eyes is stunning.
"Kape muna tayo sa loob, Jude. Tawagin mo na yung kasama mo." Sabi ni mama kaya nama'y tinawag ni Jude ang kasama nitong tinawag niyang Mario. Ito yung nakita ko kaninang may dalang papel!
"Sariwa po ang hangin dito, mam! Ang ganda pa ng paligid." Masiglang sabi nito kay Mama kaya naman napangiti kaming lahat.
Pumasok na kami sa loob at nag-paalam na muna ako kay Mama na papakainin si CJ. Nahihiya rin naman kasi akong mag-stay sa loob. Wala naman akong papel sa pinag-uusapan nila.
"CJ! Andito na yung pagkain mo!" Tawag ko kay CJ nang nakalabas na'ko ng bahay, dala-dala ang maliit na palayok na laman ang kaniyang pagkain. Pero walang asong nagpakita sa'kin. 'Nu ba naman 'yan.
"Nasa'n na ba yun?" Tanong ko sa sarili.
"CJ!" I shouted once again as I whistle.
Nakita ko siya, hindi malayo sa aming bahay. Kumakahol na naman sa damuhan.
"CJ, ano na naman ba 'yan?"
As he barks, nakita ko ang kinakahulan niya. It's the cat.
Again.
It's the same cat we met earlier. But he's tougher and is ready to fight with my dog. Oh freakin squirrels! I hate this cat!
