Unpredictable Reasons To Love

Mr. Stalker meets Ms. Masungit

_____________________

Chapter One

_____________________

Rose's POV

[Currently typing on a key board]

Unpredictable Reasons to love:
Reason no#1 masasabi mong mahal mo yung tao kasi na 'Love at First sight' ka.____________________________
Reason no#2 masasabi mong mahal mo yung tao dahil napakabuti niya sa'yo___________________________
Reason no#3 masasabi mong mahal mo yung tao dahil----

"Rose! Kanina pa kita tinatawag ah, aba, baka nakakalimutan mo na may pasok ka pa?"

"Andiyan na po aunty! Sandali lang!"
Pasigaw kong sambit saka na tumayo at inayos ang buhag-hag kong buhok.
Humarap ako sa salamin saka ngumiti.
"Rule number three masasabi mong mahal ka nong tao dahil pinapagalitan ka niya tuwing nagpapasaway ka." Ani ko saka napailing na lamang.
Ako si Rose isang typical nerd at mahilig mag blog saka mag sulat. Ipinanganak akong mayaman, kaso nong nag file ng divorce ang parents ko ibinilin na nila ako sa Aunty Mona ko, at simula noon hindi ko na sila nakita pa, it's not that na na mi-miss ko sila, ni minsan hindi naman kami binigyan nang pagkakataong mag family bonding man lang, noon kasi puro business ang inaatupag ng lahat sa bahay. Saka palagi na ring nag aaway sina mama at papa, ni minsan hindi na talaga sila nakipag bati sa isa't-isa. About Aunty Mona, napakabait niya sa'kin, kulang na lang ay parang malaya na akong gawin ang kahit anong gusto ko. Napakahilig niya sa pusa, ako hindi. And speaking of school, napaka normal naman ng kalagayan ko wala namang may nang bu-bully sa'kin. Not until nang dumating siya. Jimin. Iyan ang tawag sa kaniya ng iba. Hindi ko gustong kumanta, pag malungkot nga lang syempre kumakanta ako to east my pain, at iyan din ang rason kung bakit ako parating sinusundan nong lalaking yun dahil siya mismo ang nakakita sa aking kumakanta habang tumutugtug ng gitara. At sa minamalas ko pa naging classmate ko na siya at seatmate pa. Kainis!

I stop my car near the schools parking lot. Saka na nag re-touch ng make up sa review mirror.
Napaka aga pa naman kaya nagtungo na ako sa locker since hindi pa naman bukas ang classroom.

"Good morning Rose"
Bigla naman akong napahawak sa dib-dib ko dahil sa gulat. Its the stalker again. Kainis, pa'no ba niya nalaman na maaga akong pupunta dito?

"Okay ka lang" nag aalalang tanong niya

"Sorry akala ko kasi mumu ka."
Sambit ko saka naman siya nag pout ng parang aso

"Ako? Mukhang mumu, sa kagwapuhang kong to?" Ani niya saka ako napa iling na lamang. At ipinagpatuloy ang ginagawa ko.

"Ewan ko sa'yo, saka ba't ang aga mo pa?"-ako trying to act na hindi naiinis.

"Siyempre hinihintay kita, eh ikaw?"-siya

"Siyempre iniiwasan ka"-ako

"Aray naman, wag ka namang ganiyan Rose, napaka-aga pa oh"

"Ewan ko sa'yo, saka mukha ka kayang stalker sa ginagawa mo, na sa likod kita palagi, hala sunod dito sunod doon para kang aso" ani ko. Kulang na lang ay tawagin niya akong 'master'

"Teka, eh pa'no ba 'yan mukhang stalker na parang aso?"

I rolled my eyes and sighed.
"Stalker na aso, ano pa ba?"

"De bale babawi ako sa'yo"

"Anong pinag sasabi mo diyang bawi? Ayaw ko nga sa'yo eh"

"Kaya nga, para maging friends na tayo, ang hirap mo kasing pakisamahan, palagi kang nag lu-luklok nang mag isa, saka simula ngayon ililibre na kita, payag na?"

"Libre?" Tanong ko habang pinagiisipan ang sinabi niya.

"Oo, kahit ano ibibili ko sa'yo"

"Talaga?" Sambit ko na hindi makapaniwala. Baka kapag mag request ako ng Lamborghini, bibilhin niya talaga?

"Oo! Kulit nito"

"Sige ba!" Hamon ko

"Talaga? Kung gano'n friends na tayo?"

"Wow, ano to usapang pang bata? Siyempre parang panliligaw rin naman ang pakikipagkaibigan"

"So ibig mong sabihin na okay na sa'yong ligawan kita, for real?!"
I sighed heavily. Ano bang laman ng kokote nito, sana hindi puro pangalan ko ang lumulutang-lutang, baka obsessed na'to sa'kin.

"Kako! Hindi! Siyempre bilang kaibigan dapat makuha mo ang trust ko, para maging friends na tayo, gets?"

"Grabe naman akala ko pwede nang manligaw"

"Eh akala ko na ililibre mo ako para sa friendship lang?"

"Oo na, para sa friendship!" Ani niya saka hinintay pa talaga niya akong matapos sa paglilinis ng gamit ko sa locker. Another sigh came up as I rolled my eyes.

Ano pa ang magagawa ko, hindi ko naman siya masisisi.
Saka, atleast naging honest naman siya sa'kin, hindi naman siya bad boy, at matataas din naman ang grades niya, hindi ko rin masasabi na mabait siya kasi napaka kulit din minsan.
Napailing na lamang ako, as Jimin leads the way to our classroom.
Ganito pala ang feeling kapag sinusuyo ka, lahat-lahat gagawin.
Napangiti na lamang ako sa isang sulok ng labi ko.

Buong class hours hindi ako kinukulit ni Jimin, tahimik lang siya palaging nakikinig. At tuwing mahuhuli niya akong nakatingin sa kaniya ngingiti siyang nakaka-loko, na para bang sinasabi niyang "gano'n ba talaga ako ka-gwapo, Rose?"

Pagkatapos ng klase inimbitahan niya akong pumunta sa club nila. Isa iyong ballet or something about art and poetry--- basta gano'n.
Nang makarating na kami ay kami pa lang ang tao, Jimin started the music as he smiled at me
"Watch" he said, and started dancing.

Napahanga ako sa mga ilang sandali.
Ang ganda niyang sumayaw, he look like an angel. Na fe-feel ko ang iba't ibang emotions sa mga galaw niya.
Everything looks perfect the way he move.

Pagkatapos na niyang sumayaw ay kaagad siyang nag tumbling patungo sa'kin with a soft landing. Ang galing niya talaga.

"So, what do you say?"
He ask and sat beside me

"It was perfect and beautiful" I said and smiled. "Ang galing mo palang sumayaw ah"pagpatuloy ko.

"Alam mo na ba kung bakit kita nagustuhan?" Biglang tanong niya

"Huh? Hindi, bakit?"
Malay ko ba?

"Kasi nong narinig ko ang boses mo kasunod nong gitarang pinapatug-tug mo, ultimo na-inlove kaagad ako sa'yo"

"Huh? Hindi kita maiintindihan"
Sambit ko na nalilito.
Ako lang ba nakakaalam na nag rhyme 'yung sinabi niya?
Well, natural kasi kaming dalawa lang ang andito.
Seriously, is this heading to a confession? Or something?

"Rose, your voice is beautiful, napakagandang pakinggan ito, at sa oras na maririnig ko ito gumagaan ang pakiramdam ko, I feel like your an angel descended to earth to make peace and love of your voice parang tinatapon nito lahat ng sakit"

Hindi na ako nakapagsalita pa sa sinabi niya. Napakalalim ngunit sa boses niya bakit ba ako nalulungkot? Na para bang may tinatago siyang napakasakit.