***
Eve gittiğimde yorgundum,
Yatıp uyudum erkenden.
Uyandığımda pek geçmemişti vakit...
Ailemi aramak geldi aklıma,
Özlemiştim onları...
Annemin numarasını tuşlayıp aradım,
"Kraliçem,telefonu hoparlöre al babamı da duyayım."
"Aldım oğluşum"
"Napıyorsunuz? Özledim sizi."
j"Babanla tartışıyorduk evladım."
T"Valla benim suçum yok evlat,annen istediği çantayı almak için işe gidecekmiş."
"Ne kadar ki o çanta?"
J"Bir şey değil oğluşum 2 bin dolarcık."
"Anne dolar 5 liradan başlıyor ne diyorsun sen."
T"aynı şeyleri söyledim ama dinlemedi, boşver Ali sen naptın nasıl gidiyor?"
"İyi gidiyor baba, güzel buralar."
T"bir şeye ihtiyacın var mı evlat?"
"Yok baba sağol,sizi özledim ben ondan aradım."
T"bizde seni özledik"
J"hemde çok..."
"Gelicem en kısa zamanda, şimdilik görüşürüz ailem"
Telefonu masaya koyup geriye yaslandım.
Zil çaldı, açmadım.
Tekrar çaldı.
Yine ne var!?
Gidip açtım,
Yine o kızdı.
"Yine ne istiyorsun!?"
"Gamze bitmişte bizde verebilir misin diyecektim..."
"Gamze?"
"Ş-şey pardon çay."
"Anladım,sen bana tutuldun"
"N-ne?"
"Güneş tutulması gibi mi? Nasıl oluyor? Merak ettim anlatsana,bana tutulmak nasıl?"
"Ay saçmalama!"
Kolundan tutup içeriye ittirdim yavaşça,
Kapıyı kapatıp üzerine yürüdüm,
Mutfağa soktum onu geri geri,
Tezgahla arama alıp biraz baktım,
Daha sonra çaya uzanıp elindeki bardağa doldurdum,bardak titriyordu,
Bir ara kalbine dokundum,
Koşmuşta nefes nefese kalmıştı sanki.
Çayı geri koyup çekildim.
"Gidebilirsin küçük."
"T-teşekkürler."
gittiğinde rahat bir nefes aldım,
Bir dakika...
O ne?
***
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARTANESİ ★AlYap★
Fanfiction25/04/2019 Kim çocuğunu,ailesini,korumak için her şeyi yapardı? Şuan her baba "ben yapardım!" Diye Kahramanlık gösterisi yapabilirdi, Fakat iş icraata geldiğinde çoğunun kahraman olmak için sahneye çıkacağını düşünmüyorum... Benim babam yaptı! Beni...
