Ela sevinç gözyaşları içinde:
-Kader sen yaşıyorsun!
Kader gülümseyerek:
-Evet Ela... Yaşıyorum.
Ela koşarak Kader'e sarılır. Kader'de ona.
Ela:
-Ama nasıl oldu bu? O kadar zamandan sonra... Hepimiz seni öldü zannetmiştik.
Kader:
-Anlatacağım Ela. Herşeyi anlatacağım. Ama önce bir yerleşmem gerek.
Ela:
-Nasıl yani? Bu hastahanede misin?
Kader:
-Evet! Burayı terkettim diye doktorluktan vazgeçeceğimi düşünmedin herhalde.
Ela tekrar Kader'e gülümseyerek bir bakış attı ve:
-Çok özlemişim seni Kader! Çok...
Kader:
-Bende Ela.
Tekrar sarılırlar.
********************
Eylem kapıyı çalarak içeri girer.
Zenan:
-Ne oldu Eylem?
Eylem:
-214 nolu odanın dosyası sizdeymiş Zenan hanım.
Zenan:
-Evet. Ne oldu?
Eylem:
-Alabilir miyim? Haldun bey dosyayı görmek istiyor.
Zenan:
-Tabi. Bir dakika bekle.
Zenan masasında dosyayı arar ve bulup Eylem'e uzatır. Eylem "Teşekkürler Zenan Hanım" diyip dışarı çıkarken Zenan:
-Eylem!
Eylem:
-Efendim?
Zenan:
-Sen Levent Beyin asistanıydın. Öyle değil mi?
Eylem:
-Evet. Neden ki?
Zenan:
-Hiiç. Öylesin sordum.
Eylem:
-Tamam. Tekrardan teşekkürler Zenan hanım.
Eylem dışarı çıkar. Ela, Zenan'ın odasına gelirken Eylem'i görür. Ve içeri girer.
Zenan:
-Aa... Ela.
Ela:
-Naber Zenan?
Zenan:
-İyi. Oturda bir kahve söyleyeyim.
Ela:
-Vaktim yok Zenan. 176 nolu odadaki hastanın yanına gideceğim.
Zenan:
-Tamam.
O anda Ela gülüyordur.
Zenan:
-Ne oldu? Neden gülüyorsun?
Ela:
-Sana çok şaşıracağın bir sürprizim var. Aslında tam olarak benim sürprizim sayılmaz ama...
Zenan:
-Merak ettim şimdi. Ne süpriziymiş bu?
Ela:
-Hazır mısın?
Zenan:
-Uzatmasana Ela.
Ela:
-Tamam. Gelebilirsin!
Diyerek Kader'i çağırır. Kader içeri girer.
Zenan heyecan ve sevinçle:
-Kadeeeer!
Kader gülerek:
-Ben geldiiiim!
Zenan:
-İnanmıyorum! Ama... Nasıl...?
Kader:
-Ne demek nasıl? Biraz kendimi toparladım. Ve geri döndüm.
Zenan:
- Biraz mı...? Kader kaç yıl oldu.
Kader:
-Ay Zenaaan! Öyle birisin ki yani... İstemiyorsan geri gideyim.
Zenan:
-Saçmalama! Gel buraya.
Diyerek Kader'e sarılır.
Kader:
-A, a. Zenan ve duygusal dakikalar... Ben yokken kafasına saksı falan mı düştü Ela?
Zenan geri çekerek:
-Bide bana dersiniz. Asıl size yaranılmıyor. Neyse hadi çıkın odamdan.
Kader gülerek:
-Şaka yaptım, şaka.
Der ve Zenan'a sarılır.
Sözlerine devam eder:
-O kadar özlemişim ki hepinizi. En çokta şu hastanenin kokusu varya...
Ela gülerek:
-Kaderciğim başka hastanelerde aynı kokuyor.
Kader:
-Yok Ela, yok. Uzun bir süre ayrı kalınca daha iyi anlıyorsun buranın kokusunu.
Zenan:
-Ayy... Buda bir gitti, tam gitti. Resmen drama bağlamış.
Kader:
-Aa...
Hep birlikte gülüşürler. O anda Zenan'ın cihazı ötmeye başlar.
Zenan:
-Ve mutlu dakikaların sonu.
Diyerek acile koşar.
