Lugubrious [Shizaya]

Eccedentesiast

"Evet, şimdi çıkıyorum." Izaya ofisinin kapısına doğru ilerlediği sırada telefonda konuşuyordu, alışılmadık bir şekilde ciddiydi.

Gerçi artık alıştım, diye düşündü Namie. Sonuçta düzenli bir konuşmaydı bu.

"Geldiğimde gitmiş ol." Izaya telefon konuşmasını bitirmişti, fakat girdiği ciddi ruh halinden henüz sıyrılmış değildi. Çok kısa bir an için Namie, bu ciddiyetin sebebini merak etti.

"Ama işlerini bitirmeden de çıkma." Izaya cümlesini devam ettirdiği sırada, Namie de önündeki dosya yığınına baktı ve merakı toz olup gitti. Ne hali varsa görsün, diye düşündü.

"Yarın akşama kadar gelmeyeceksin demek mi bu?" Namie önündeki dosyaları işaret ederek sordu.

"Hm? Hayır. Bir iki saate gelirim." Izaya dosyalara hafifçe göz gezdirip yarım yamalak sırıttı, eski haline dönmüş gibiydi. Ağzında minik bir hap ve cebinde boş bir kutu vardı, Namie fark etmedi. "Bitmeyen her dosya maaşından kesilecek."

"Ne kadar? Riske atmaya değer bir şeyse senin hemen ardından çıkacağım."

Izaya, cevap vermek yerine sadece sırıtmaya devam etti. Namie de saatlerce oturup dosyalarla ilgilendi, şaşırtıcı bir şekilde Izaya dönmeden işini bitirmişti.

Ama belki, çok da şaşırtıcı değildi.

------------
"Biliyor musun, bunları almak için ayağına kadar gelmek sıkıcı olmaya başladı." Izaya elindeki kutuyu açıp, içinde bulunan minik haplardan bir tanesini ağzına attı.

"Biliyor musun, her an sana bunları yapmayı kesebilirim."

Shinra'nın sözlerine sadece güldü Izaya. Önemsediği nadir şeylerden biri olan bu konu için verebileceği pek fazla karşıt cevap yoktu. Bunun farkında olan Shinra, arkadaşının itici gülümsemesine daha geniş ve samimi bir gülümseme ile karşılık verdi.

"Ama espiri yaptığını ve espiri anlayışının yerlerde süründüğünü bildiğim için sorun yok."

Izaya bu sefer gülümsemedi.

Shinra, onun yerine de gülümsedi. Sonuçta yapmacık gülümsemelerde oldukça iyiydi.

--------
Aslına bakarsanız, Izaya bu düzenden nefret etmiyordu. Onun nefret ettiği şey, hak ettiği kategoride olmamasıydı.

Elini cebine atıp, özel yapım yatıştırıcıların olduğu kutuyu sıktı. Shinra bunu yıllardır onun için özel olarak yapıyordu, ki bu şansa sahip olan dünyadaki yirmi bir omegadan birisiydi Izaya. Bunu bilmiyordu tabi, bunu kimse bilmiyordu. Bilinse, tüm bu omegalar ve doktorları ağır cezalar alabilirdi. Kişiselleştirilmiş yatıştırıcı yapımı ve tüketimi yasaktı.

Eli titreyince telefonunun çaldığını fark etti Izaya.

"Oh, Sakuraya." Sesi olması gerektiği gibi çıkıyordu. Düz, hafif alaylı, sonu melodik.

"Izaya." Telefonun öteki ucunda naif bir ses vardı, ses tonundaki kadınsılığı işitebiliyordu Izaya. Ama, konuştuğu kişi erkek bir alfa ve kendisi doğurgan bir omega iken, bu tarz sınıflandırmalar yapmak gözüne yanlış ve gereksiz görünüyordu.

"Bir gelişme mi kaydettin?"

"Bir hata yaptım, ama kendisi bir gelişme de olmuş olabilir. Yakın zamanda seni ziyarete geleceğiz, sonucu kendin görürsün."

Bu kadar düz cümlelerden nasıl bir alay ibaresi alabildiğini merak etti Izaya, kendisinin de insanlara bir şekilde bu ibareyi verebildiği gerçeğini görmezden gelerek.

"Güzel. Hala aynı durumda mı?" Izaya sırıttı, bu konunun Sakuraya'yı rahatsız ettiğini biliyordu.

Sakuraya öksürdü, Izaya'nın beklediğinden daha fazla rahatsız olmuştu. Sadece boğazının rahatsız olabileceği ihtimalini yok saydı Izaya.

"Bir hata yaptım." Kendini tekrar etti Sakuraya.

Izaya nedense hattın öteki ucundaki kişinin sırıttığını hissediyordu. Belki de o 'hata', Sakuraya'yı pek üzmemişti.

"Umarım-" Izaya lafa başlamışken aniden ortaya çıkan bir otomat, başının kenarına çarparak onu yere devirdi.

"Izaya?" Sakuraya sordu, sesinde en ufak bir endişe yoktu.

Neden olsundu ki? Izaya ondan ilgi bekleme aptallığında bulunmayacak kadar iyi bir gözlemciydi.

Hiçbir şey demeden telefonu kapattı ve dizleri üzerinde doğrulup arkasına bakmaya çalıştı. Başı dönüyordu ve renkleri bulanık görüyordu, fakat sarı ile gri renklerini ayırt edebilmesine engel olmadı bu.

"Shizu-chan." Uzatarak, henüz şekli belirginleşmemiş olan silüete seslendi Izaya.

"I-za-ya-kun." Hece hece vurgulu bir karşılık aldı bu seslenişine. "Sana, Ikebukuro'ya adımını atma demiştim!"

Zorundayım, diye düşündü Izaya. Elbette, bu zorunluluğunun bilinmesine lüzum yoktu.

"Ama attım." Izaya dengesini neredeyse toparlamıştı, ayakta tökezlemesinin fark edimemesini umdu.

"Evet, attın." Shizuo, yakınındaki bir direğe davranıp onu bir çırpıda kaldırdığında Izaya kafasından kaçış planını kurmuştu. "Şimdi geber!"

"Yakalayabilirsen, Shi-zu-chan!" Izaya koşmaya başladı, artık tökezlemiyordu.

Izaya, peşinden direkle koşan bu adama duyduğu nefreti tarif edemezdi. Muhtemelen, bu adam da Izaya'ya olan nefretini tarif etmekte sıkıntı yaşardı.

Aralarında nefret dışında bir duyguya ihtiyaç olmadığının farkındaydı ikisi de. Fakat farkındalıkların birkaç saniyede kaybolabildiği bir evrendeydiler.

Her an, her şey olabilirdi.

Nitekim, oldu da.

πππππππππππ

Bu omegaverse biraz farklı olduğu için minik notlar düşeceğim.

• Bir omega zorla işaretlenemez. Eğer omega alfayı kabul etmezse, alfanın ısırık izi birkaç gün içinde kaybolur. Eğer kabul ederse, iz kalır. Fakat bu izin kalıcı olduğu anlamına gelmez, omeganın duyguları sarsıldığı zaman iz yavaş yavaş kaybolmaya başlar.

• Yatıştırıcı = Omeganın çiftleşme evresine girmesini engelleyen bir ilaç, aynı zamanda omeganın kendine özgü kokusunu da baskılar. Uzun süre yatıştırıcı kullanımı rahmin deforme olmasına ve sağlıklı çocuk yüzdesinin oldukça düşmesine sebep olur. Uzun süre yatıştırıcı kullanan kişilerin çocukları genelde ölü doğar.

• Sakinleştirici = Çoğunlukla kontrolsüz yatıştırıcı kullanımının vücutta bıraktığı etkileri azaltır.

• Özel yapım yatıştırıcı ve sakinleştiriciler oldukça pahalı ilaçlardır, fakat eczanelerde kolayca bulunan sıradan yatıştırıcı ve sakinleştiriciler de vardır. Bunlar daha az etkili olmakla beraber çok daha ucuzlardır.

• Özel yapım yatıştırıcı ve sakinleştirici yapımı ve kullanımı yasaktır.

• Hiç kontrol etmeden fişek hızıyla yazıp atıyorum umarım tekrar okuduğumda beni hayal kırıklığına uğratmaz. :D