Waarom moet het zo gaan?

hoofdstuk 1

Het was 22:30, ik was net klaar met werken en ging samen met mijn leidinggevende afsluiten zodat we naar huis konden. Ik had vandaag best wel zin om naar huis te gaan lopen in plaats altijd worden opgehaald door 1 van mijn broers. Mijn moeder werd daar best wel boos om, want ze vindt dat het dan veelte laat is om als meisje nog buiten zijn, maar natuurlijk ben ik zo koppig om te doen wat ik wil. Eenmaal buiten loop ik naar huis, de snelste route naar huis is via het park, maar zou ik dat wel moeten doen, want het is inmiddels al 23:00 en je weet maar nooit wat voor mensen je op straat kunnen zijn. Ik besloot toch maar niet via het park te gaan maar gewoon via de normale weg.  Ik deed m'n oortjes in en besloot wat muziek te luisteren, voordat ik mijn oortjes in deed hoorde ik allerlei geluidjes achter mij dus besloot ik sneller te lopen. Ik besloot maar toch geen muziek aan te doen zodat ik kon horen of diegene nog steeds achter me loopt of is hij al weg. Maar tevens ik hoor diegene nog steeds achter mij lopen. Ik werd bang maar wat moet ik doen, ik besloot maar te rennen naar huis en diegene achter mij begon ook te rennen. Wat gebeurt hier nou, wat moet ik nou doen. Diegene pakte me beet en deed zijn hand voor mijn mond zodat ik stil kon zijn. Hij gooide me op de grond en ik wou schreeuwen maar diegene deed iets in mijn mond, zodat ik niet kon praten. Er kwam een andere man tevoorschijn, hij had zulke groene felle ogen. Ik moet dat onthouden, zodat als er iets gebeurt dan kan de politie mij helpen toch. De man begon mijn broek omlaag te doen ik probeerde hem weg te duwen maar dat lukte mij maar niet, ook hij deed zijn broek omlaag en voor ik het wist voelde ik zijn geslachtsdeel in de mijne. Ik schreeuwde van de pijn, er kwamen tranen naar beneden. Ik ben verkracht, hoe kon dit mij gebeuren. Normaal zijn er nog mensen op straat maar deze keer was er letterlijk niemand. De man haalde ze geslachtsdeel weg en liep samen met z'n vriend weg. Ik zag ze lopen naar een golf 6 ik probeerde te kijken wat hun kenteken was maar die zag ik jammer genoeg niet. Ik pakte mijn telefoon en ik belde mijn broer op, maar die nam maar niet op dus besloot ik maar om mijn moeder te bellen en die nam naar 1x gebel al op Arbia waar ben je! Het is al 00:00 geweest!' Ik antwoordde haar met Mama ik ben verkracht' en meteen hoorde je haar stem veranderen, je hoort dat ze huilt Arbia waar ben je ik kom nu met je broer ' ik antwoorde met ik ben bij landbouwstraat ' en ik hing op. Ik had zoveel pijn, hoe kunnen mensen dit doen. Maar waarom ben ik zo koppig om niet naar mijn moeder te luisteren, als ik nou naar mijn moeder ging luisteren dan was ik nu thuis en netflix aan het kijken. Waarom moet het nou zo gaan? Ik probeerde op te staan maar ik kreeg pijn maar dat weerhield mij niet van het opstaan. Ik stond op en liep richting de autoweg maar voor ik het wist viel ik flauw. Ik zag alleen zwart voor me maar ik hoorde nog wel geluidjes, zoals dat ik mijn moeder hoorde op de achtergrond en mij probeerde wakker te maken. Ik wou wakker worden maar het lukt mij maar niet, ik probeerde te bewegen maar het lukte mij maar niet. Ik voel wel dat ik word opgetild, waarschijnlijk in de auto, want ik hoorde mijn moeder tegen mijn broer zeggen dat hij snel moest gaan rijden richting het ziekenhuis. Voor ik het wist werd ik weer opgetild ik hoorde mijn broer zeggen haal een dokter, mijn zusje is buiten bewust zijn en is verkracht', ik werd neergelegd op een brancard en ze reden ergens. Ik probeerde weer mijn ogen te openen en het lukte deze keer. Ik zag overal licht en ik zag mijn moeder naast mij. Er kwam een dokter naar mij toe en zegt mevrouw Amraoui uit de testen zijn gebleken dat u verkracht bent, doordat u verkracht ben is de kans op zwangerschap zon 70%. Maar dat is op dit moment nog niet het geval. Verder is er geen reden waarom u flauwviel, want uit het bloedonderzoek is gebleken dat u kerngezond bent maar het kan zo zijn dat u hersenen chaotisch werd en de controle niet meer had over het lichaam waardoor u flauwviel. ik knikte maar, wat moet ik anders doen. Ik ben een 16-jarige meisje die verkracht is en de mogelijke kans heeft dat ze zwanger is en die vanaf nu ermee moet leven tot de dag dat naar haar graf gaat. Mijn broer sprak nog even met de dokter en de dokter gaf mij de toestemming om naar huis te gaan. Ik stond op met mijn moeder aan mijn zijde onderweg naar huis, denkende over wat het leven mij zal brengen. Mijn moeder begon te praten Arbia, als je zwanger bent moet je weten dat ik je zal steunen tijdens je zwangerschap en na je zwangerschap. Wat er met jou gebeurd is hartverscheurend en ik wil dat je weet dat als jij pijn hebt dan heb ik pijn, je zal niks alleen doen. Je moet weten dat god heeft voorgeschreven dat je verkracht zou worden en eventueel zwanger kan raken, alles gebeurt met een reden.' Het gaf mij een warm gevoel, het gevoel dat ik niet alleen ben en dat maakte mij blij. Ik weet dat god niks geeft aan zijn mensen wat wij niet aankunnen. Eenmaal thuis aangekomen liep ik meteen naar mijn kamer en begon als een klein kind te huilen, want het is niet niks. Je probeert als meisje je kuisheid tot je huwelijk te beschermen en dan komt een man het zomaar van je afnemen, dat vind ik gewoon niet eerlijk!

Bij de 5 stemmen een nieuwe hoofdstuk!