Waarom moet het zo gaan?

Hoofdstuk 5

Daar lag ik dan, op mijn bed en beseffen dat mijn vader mij net heeft geslagen, dit is gewoon de eerste keer in 16 jaar dat hij me heeft geslagen. Mijn vader accepteert het niet, laat staan de rest van de wereld. Maar wat moet ik doen? Mijn kindje weg doen, ik kan dat niet, het is iets van mij, ondanks het niet mag en niet kan, ik zal het gaan houden en beschermen voor mijn leven. Het is jij en ik, voor altijd.
Het is 07:00 in de ochtend en ik besloot om vandaag naar school te gaan, mijn moeder gaat op gesprek met mijn directeur over mijn incident, aangezien ik het kindje ga houden moet school het weten en rekening ermee houden. Ik nam een douche en daar kwamen alle tranen, ik ben een hoer! Ik ben een hoer, ik ben zwanger! Ik kon het niet aan, maar ik moet gewoon doorgaan, doen alsof er niks is gebeurd. Ik besloot om een jurk aan te doen met natuurlijk een maillot, met mijn Nike air max 270 en liep meteen naar beneden. Ik zag mijn moeder beneden een ontbijtje voor me aan het maken, maar eerlijk ik had geen honger ik wou weg gaan tot mijn moeder me riep en zei 'Arbia je moet ontbijten, je eet namelijk voor twee nu', ze had gelijk. Eenmaal aan tafel kreeg ik ineens zin in stroopwafels, ik liep de keuken in en zocht naar stroopwafels, na aantal keukenkasten te open vond ik ze. Normaal gesproken ben ik er niet echt een fan van maar nu, ik kan hiermee leven. Mijn moeder zat me uit te lachen en zei 'En nu heb je opeens wel honger a bolle'. Ik moest lachen en nam mijn stroopwafels mee naar school, ik werd opgehaald door mijn beste vriendin Mariam, ook zij weet niet dat ik verkracht en zwanger ben maar ja, wanneer de tijd rijp is zal ik het haar vertellen. Ik liep het schoolgebouw in en iedereen keek me vies aan, ik begrijp het niet. Ik liep de kantine in en ineens werd het stil tot Farid schreeuwde "Ewa Arbia ik hoor je doet voor 20 euro, wanneer kan ik langs komen?" "Hoe gaat het met je kinderen? Groeien ze goed daarbinnen ik hoop van wel?" Wat krijgen we nou! Hoe weten ze dit nou, ik heb het niemand verteld, ik snap het niemand. Ik rende de wc in en al mijn tranen kwamen naar beneden. Mariam kwam de wc in
Mariam: Arbia, klopt het wat Farid heeft gezegd? Ben je zwanger?
Arbia: Ik ben verkracht, het zou 20% kan zijn dat ik zwanger zou worden, blijkbaar was het wel een grote 20% kans en ben ik zwanger.
Mariam: OMG Arbia, wat vertel je me nou weer?! Je gaat het wel houden toch?
Arbia: Ja tuurlijk ga ik het houden, het is iets van mij. Hoe kan ik dat weg doen?
Gelukkig begreep ze het, ik heb precies nu iemand nodig die mij steunt, ik heb geen personen nodig die me alleen kapot willen maken, want ik ben al kapot en het hoeft niet erger.

Ik liep mijn klas in en deed mijn oortjes in, want ik wou letterlijk niemand horen. Het boeit me vrij weinig wat mensen over me willen vertellen, omdat mensen je altijd willen neerhalen. Nou dan ken je mij nog niet, als je mij neer wilt halen, moet je eerst je moeder neerhalen om op mijn niveau te komen. Tijdens de les gaven mensen briefjes waarin staat dat ik een hoer ben, okeyh en nu? Wat heb je nu bereikt, enige wat je hebt bereikt is een sticker die mooi is in je stickerboekje. Okeyh ik kan echt niet meer met mezelf. Ik liep de klas uit, want de bel ging en ik kreeg honger. Ik pakte mijn stroopwafels en begon gulzig te eten tot iemand natuurlijk moest vragen mag ik er 1. Ik keek diegene zo dodelijk aan van 'je krijgt helemaal niks' maar natuurlijk begreep diegene het niet. 'Sorry lieverd, dit is het enige eten dat ik heb dus daarmee moet ik de dag redden dus ik kan niet met je delen.' Waarop zei reageerde 'nu weet ik zeker dat je zwanger bent a hoertje, je benen open doen voor je huwelijk wie doet dat nou'. En dat was mijn hoogtepunt, ik gaf haar een rake stoot op der kaak waardoor ze viel op de grond, ik ging op der zitten en verkocht haar nog paar stoten tot iemand me letterlijk ging optillen. Het was een jongen die ik nooit heb gezien, wie is dat? "Arbia ben je wel goed bij je hoofd, je gaat mensen niet zomaar slaan" ik keek op en zag een jongen/man van ongeveer 24 jaar. "En wie the fuck ben jij dan?" ik stond op en liep weg. Ik snap het niet, kunnen mensen mij niet met rust laten, ik heb nog nooit gevochten, ik heb nog nooit iemand pijn gedaan, waarom moeten mensen mij dan nu pijn doen? Moet ik gewoon mijn baby weg doen, het is iets van mij. Ik kan toch niet iets weg halen wat van mij is, maar het is niet alleen van mij. Ik moet mijn verkrachter vinden, ik kan niet zo blijven. Ik kan niet blijven zitten en wachten tot het voorbij is. Ik moet er wat aan doen.

Ik hoop dat jullie ervan hebben genoten! Vergeet niet te stemmen!