ZENCEFİL TOZU

•1•

+Yeter artık Lâl hemen mutfağı terk et sana buraya girmeyi 1 hafta yasaklıyorum!

-Aa ama Ozan şefim ben mutfaksız yapamam özür dilerim söz bir daha olmaya..

+çık dışarı!

Usulca kaderime boyun eğip atölyeden çıktım kampüsün önünde beni bekleyen Mirayı görünce bi an olsun mutlu olmuştum yanına gidince hemen boynuna sarıldım.

+ne oldu benim kuşuma?

Sesindeki endişe beni gererken konuya girdim.

-Ozan şefin üzerine krem patiseri döktüm

+dersten mi attı ?

Dudağımı ısırdım çekinerek.

+durum okadar vahimmi

-uzaklaştırma yedim, ben mutfaksız nasıl çalışacağım .

+düzelir be gel bana gidelim he?

-BULDUM!!!!

Mirayın yanağına bir öpücük bırakıp koşar adımlarla yan binaya girdim, burası mimarlık bölümüydü burdaki boş odaların birinde çalışabilirdim .
Kendi kendimle gurur duyarken malzemelerimi çıkarıp özel sosumu denemeye başladım.

+Biraz zencefil, birazda kekik evvet işte hazıır..!!!

Derken kapının açılma sesini duydum, şimdi bittin kızım lâl.
İçeri uzun boylu siyah gür saçları olan elinde T cetvelle bir çocuk girdi .

-ne yapıyorsun sen bur.. zencefil mi bu ?

Çocuk bir anda kusmaya başlayınca korkmuştum açıkcası.

+iyimisin?

Zorluk çekerek cevap verdi .

-alerjim var ..

Çocuk bir anda kızarmaya başlayınca hemenkoridora çıkıp yardım çağırdım odaya girenler önce bana sonra çocuğa baktılar .

+ambulansı aradın mı?

-şey ben arıyorum hemen .

Diyip ambulansı aradım. Çocuk hastaneye kaldırıldıktan sonra Ozan şef ve dekan beni odasına çağırdı.

+ne yaptığını sanıyorsun sen senin yüzünden bir çocuk hastanelik oldu!

-ama şefi..

+karar belli uzaklaştırma alacaksın sadece atölyeden değil Lâl Doru kampüsten de 2 hafta uzak duracaksın, dua et atmadığıma seni .

Odadan çıktıktan sonra 1+1 daireme dönüp mavi koltuğuma kuruldum göz yaşlarım gözlerimi yakmaya başladığın da annemin fotoğrafını elime aldım ..

+özür dilerim anne özür dilerim
Biliyorum bana kızmakta haklsn ama ben sadece senin gibi bir aşçı olmak istemiştim .

Göz yaşlarım sel olurken orada kaç saat durduğumu hatırlamıyorum en sonunda günlüğümü elime alıp yazmaya başladım.

Günlük:
Bu gün bir çocuk benim yüzümden hastanelik oldu ve sanırım bir daha hayal kurmuyacağım bunun için kendimden nefret ediyorum ama elimden de birşey gelmiyor ..

Giray'dan :
Hastane çıkışı eve gittiğim de hava alabilmek adına pencereyi açtım .
Karşı binada benimle aynı hiza da bir kız mavi bir koltukta oturmuş bişiler yazıyordu aklıma günlüğüm gelince hemen elime bir kalem aldım.

Girayın günlüğü
Bu gün bir kız benim yüzümden uzaklaştırma aldı bunu hissetmem ne kadar doğru bilmiyorum ama kendimi suçlu hissediyorum.