Die For Love

Chapter 12

[MISSY'S POV]

Wahhhh tunay ba to? Binigyan ako ni Daniel ng regalo? At yung favorite book ko pa! Wahhhhh

"Missy! Anong oras na?" Tanong saakin ni MZ

"Ahh 3:30 na..ano simula na tayo?"

"Ok. Ma! Simula na!"

"KK tawagan nyo na muna papa nyo!"

"Missy! Tawagan mo na"

5 minutes later

Limang minuto na ang lumipas pero hindi pa sinasagot ni papa

"Ahh ma! Simula na tayo" sabi ko pero nag aalala na talaga ako para kay papa

"Good evening everyone! Nandito kayo ngayon saamin para maki celebrate sa 19th birthday ng aming kambal...Let's welcome! MARIANE ZANE KANG!" Lumabas si MZ sa pintuan naka pink gown sya ang ganda nya pero syempre mas maganda ako hahaha suot ko ang gown na color purple syempre favorite ko toh...pero hindi parin maalis ang pag aalala ko

"And MISSY ZOE KANG!" Whooooaaa lakas ng sigawan nila

"Thank you for coming here. Please have some fun with us" sabi ni MZ kinakabahan toh halata ehh kung ano ano ang sinasabi hahaha

"Salamat po sa inyong pag dating saaming kaarawan..mag saya lng po kayo dito iyon na po ang pinaka magandang regalo nyo para saamin"

"Let's eat!" Sigaw ni mama

"MZ! Tawagan mo nga si papa!" Nag aalala kong sabi

"Gehh.......hindi sumasagot ehh sayo na lng"

*RING*RING*

Nag riring naman ehh

"Ahmm hello?" Ha? Sino toh? Hindi toh si papa

"Nasan po si papa?"

"Ahh anak ka po ni Mr.Kang? Isa po akong pulis and sad to say po na........patay na po si Mr.Kang" parang tumigil ang mundo ko at biglang gumuho..tuloy tuloy na ang pag bagsak ng luha ko..NO!

"Car accident po may naka banga po sa kanyang truck nandito po sya sa Ospital.....pasensya na po pero wala na po syang buhay"

"NO!" Sigaw ko at tulot tuloy ang bagsak ng mga luha ko wala akong pakealam kung pinag titinginan naako

"Sorry ma'am pero pumunta na lng po kayo dito"

"MZ!" Tawag ko sa kanya at nag aalala na

"Bkit ka umiiyak Missy?"

"Samahan mo ako! Tawagin mo si Mama!"

"Mama!" Tawag ni MZ

"Oh bkit? Bkit ka umiiyak Missy?!"

"Mama! Importante po ito! Sumama po kayo saakin! Yaya! Ikaw na ang bahala sa mga bisita!" Dali dali kong sabi

"Kuya ihatid nyo po kami sa ospital! Dalian nyo!" Sigaw ko

"Missy ano bang nangyayari?!" Sabi ni mama wala akong pake iyak lng ako ng iyak

"Ma! Pleasee! Mamaya na!" Sigaw ko

"Ano ba kasing nang-" hindi ko na pinatapos si MZ

"Naaksidente si papa! At wala na syang buhay ngayon!" Mangingiyak ngiyak na sigaw ko

Umiiyak na si mama at inaalalayan sya ni MZ na naiyak na din ngayon

"Kuya paki bilisan po!" Sigaw ni MZ

Nandito na kami ngayon sa ospital at dali dali kaming pumasok

"Mr.Kang po?" Tanong ni mama dun sa nurse

"This way po" turo nung nurse at naka sunod sya saaamin pag bukas ng pinto parang nang hina ako

"P-patay na po sya" sabi nung nurse

"PAPA!" Sigaw namin ni MZ

Si mama wala sa sarili iyak sya ng iyak at pilit ginigising si papa...hindi ko kaya! Mahal na mahal ko si papa

"Papa diba sabi mo mag tra-travel pa tayo? Diba sabi mo pag katapos naming grumaduate ni Missy? Papa naman ehh hindi na yan nakakatawa ehh! Papa gumising ka na dyan!" Sobra akong nasaktan sa mga sinabi ni MZ

"Diba mahal sabi mo ihahatid natin si Missy at MZ sa altar kasama ang mga mahal nila? Pero bkit parang ngayon ikaw na ang ihahatid namin? Biroo lng yan diba? Gumising ka dyan please mahal!" Pilit paring ginigising ni mama si papa..tanda ko sinabi saakin ni papa na ihahatid nya daw ako sa altar kasama ang prince charming ko pero si papa pa ang ihahatid namin ngayon

"Papa! Sabi nyo saakin noon dadaan pa sainyo ang prince charming ko pero papa paano na? Wala kana? Ang aga mo naman papa! Akala ko ba sabay sabay tayo? Papa naman ehh! Please papa gumising kana dyan!" Hindi ko na napigilan! Sobrang sakit! Sobrang hirap

*BIP*

From baklang Rico
Bess ano na? Bkit kayo nawala? Tapos na kaming lahat kumain dito

To baklang Rico
Sorry ikaw na munang mamahala dyan nasa ospital ako ngayon pasensya na..may emergency lng

From baklang Rico
Ha? Anong nangyari?

To baklang Rico
Bukas na tayo mag usap

From baklang Rico
Okieee okieeee call me na lng ha? BTW papa uwiin ko na sila ako na ang bahal..happy birthday again

Hindi ko kayang mawalan ng papa