Kenneth Meralco (Doctor Series #1) COMPLETED

Kabanata 31

                                                                                      Yvonne

"Wifey, what if we both a doctors. You and me, then we will call our hospital Nataco or Merasha Hospital, what do you think?" Tanong niya habang sumusubo ng fries at iniikot ang swivel chair ko.
Naka-upo kasi siya rito habang suot-suot ang coat ko, ang gwapo nga eh. Bagay na bagay sa kanya.

"Nagpapatawa ka ba? Ano ba namang klaseng combination iyan" naiiling kong saad.

"Anong panget, ang unique kaya. Nataco Hospital. Natasha Hospital" sagot niya at in-emphasize ang pangalan ng ospital.

"Hmm? Bakit mag-aaral ka ulit para sa course na medicine?" Usisa ko at tinaasan siya ng kilay.

"Nope. I can be a professional doctor if I want to" simpleng sagot niya.

"What? Papasok ka kaagad ng medicine without studying it?" Naiiling kong sagot sa kanya.

"Woah, woah, wifey! Ano ang akala mo sa akin walang pinag-aralan. At wifey, com laude ako sa kursong medicine" pagmamayabang niya at napa-ngisi pa.

"Then, why aren't you entering any medicine course? Diba may ospital kayo, why don't you manage it?" Takang usisa ko rito.

"I'm not yet ready, nag-ienjoy pa ako sa buhay ko" patango-tangong sagot niya. Tumango na lamang ako at uminom ng drinks.

"Ano nga palang ginagawa mo rito?" Tanong ko ulit sa kanya.

"Nothing, just visiting you" usal niya at ininom ang softdrinks sa tabi niya.

"Miss mo kaagad ako" ngising sambit ko sa kanya sabay taas kilay.

"Yes, wifey" tudyo nito at mas lumapad ang ngisi.

"Wait", I grabbed the telephone on the side of my table and dialed the counter's number. "Hello".

"Yes ma'am", sagot ng kabilang linya.

"Is there anything operations waiting for me?" Tanong ko rito.

"Actually ma'am wala na po, tapos na lahat" sagot nito.

"Okay, aalis kasi ako ngayon. So, kayo na muna ang bahala sa lahat okay?" Pahayag ko.

"Yes ma'am", sagot nito kaya nag-hanged-up na ako matapos ang tawag.

"Let's go!" Sabay hila ko sa kaniyang kamay patayo.

"Where are we going?" Takang tanong niya.

"Basta!" At sabay kaming lumabas ng opisina.

-

Agad na ini-park ni Kenneth ang kotse niya sa gawing puno. Nang mai-park na niya ito ay agad kaming lumabas ng kaniyang kotse. Dapit-hapon na kaya masyadong madilim na rito. Napaka-lamig rin ng lugar kaya napaka-creepy tignan.

"Wifey, anong ginagawa natin dito sa sementeryo?" Takang tanong niya at abala ang pagbaling sa paligid.

Hindi ako umimik at dumeritso na kung saan nakaburol ang importanting babae sa aking buhay. Naramdaman ko na sumunod lang siya sa akin hanggang sa tumigil na ako sa gawing may benches kung saan may nakapalibot na mga bulaklak dito. Agad akong naupo sa bench at tumabi naman siya sa akin. Naging tahimik kami dahil wala ni isang nagsalita sa aming dalawa. Tanging kaluskos ng mga nagbabanggaang mga pine trees lang at ihip ng hangin ang nagbigay ng tunog sa paligid.

Napaka-tahimik ng lugar kaya nakakagaan ito ng loob.

"Hi po mama", bati ng katabi ko. Bumaling naman ako sa kanya na nakatuon lamang ang atensiyon sa lapida ni mama.

"Ako nga po pala si Kenneth Meralco, ang pinaka-gwapong fiance ng iyong anak" ngising sambit nito dahilan upang mailing ako. "Hindi ko po alam kung ano ang iniisip ng inyong magandang anak ngayon, pero sana po sabihin niya sa akin kung may problema siya. Oo nga po pala mama, masaya ako dahil nakilala ko po siya at mahal na mahal ko po ang anak niyo. Sana po ma, pahintulutan niyo akong mahalin siya at gagawin ko po ang lahat mapasaya lamang siya", mahabang usal niya at bumaling sa akin.

"Matagal na tayong tanggap ni mama hubby, di ba ma?" Sagot ko at napatingin na rin sa lapida. Biglang lumamig ang buong paligid. Muli ay binalot ng katahimikan sa pagitan ng aming dalawa. Bago niya muling basagin ang nakakabinging katahimikan.

"Wifey, anong sabi ng mommy mo?" Bigla naman siyang napa-kapit sa aking bisig, natawa na lamang ako.

"Sabi niya, huwag ka raw matakot" nakangising turan ko.

"H-huh? Anong ibig mong sabihin?" palingon-lingon niyang tugon sa paligid.

"Ahahaha, yung itsura mo nakakatawa", natatawa kong sambit at napapikit na lamang. Nang imulat ko ang aking mga mata ay nakatingin lamang siya sa akin habang may ngiti sa mga mata niya. Bigla naman akong napatigil at nagtatakang tinignan siya. "Bakit, may dumi ba sa mukha ko?" Takang tanong ko at inayos ang magulo kong buhok.

"Mabuti naman at tumawa ka na", ngiting saad niya at ikinabit sa aking tainga ang nahulog na buhok sa mukha ko.

"Baliw ka talaga, ayos lang ako. At syaka, nag-iisip lang ako ng mga alaala ni mama" masayang sabi ko sa kanya at bumaling muli sa lapida ni mama.

"Sigurado akong masaya ang mama mo kung nasaan man siya ngayon" ngiting usal niya at napa-angat ang tingin sa kalangitan.

"Sana nga" sagot ko at napahiga sa kaniyang balikat.

Ma, this is the guy I wanted you to meet. The guy who completed my life again. The guy who gave me hope to not give up in life. The guy who happiness at me kahit na nagda-dalamhati parin ako sa pagkawala mo. Pahayag ko sa aking isipan.

"I love you, wifey" he muttered dahilan upang mapangiti ako.

"I love you too, hubby" sagot ko at napa-pikit at dinama ang malamig na hanging dumadampi sa aking mukha.

I wan to be this man as husband and the the father of my children. At wala na akong hihilingin pa. Parang nasa akin na nga ata ang lahat kahit kinuha si mama para sa akin. But I know that God has purpose kaya niya ginawa iyon. At ito ay ang makilala si Kenneth. Pero minsan naiisip ko parin na sana hindi na lang kinuha si mama sa amin ni papa. Kung hindi siguro nangyari ang insidente 10 years ago siguro ang saya ng buhay namin ngayon. At siguro hindi magsusugal si dad at magkaka-bisyo.

Pero paano kung nangyari talaga ang bagay na iyon? Magtatapo pa kaya kami ni Kenneth? Makikilala ko kaya siya? Magiging kami kaya? Siguro hindi. Ibang lalaki siguro ang naka-tadhana sa akin.

I glance at him smile habang may luhang pumapatak sa aking mukha.

#

Black_potomes 🔱