Kenneth Meralco (Doctor Series #1) COMPLETED

Kabanata 40

                                                                                       Kenneth

"Honey, I made you some breakfast. Here eat these, I made it just for you" sambit ni Divine habang may bitbit na tray ng pagkain. She always did this things to me but it'll ended up na hindi ko rin nakakain. Wala akong ganang kumain lalo na sa luto ng babaing naging dahilan ng pagkawala ng kaisa-isa kong mahal.

"Ilagay mo na lang diyan" giit ko ng walang kaemo-emosyong bumaling sa malawak na kagubatan sa likod ng aming bahay. Nandito kasi ako ngayon sa aming balkonahe, nag-iisa habang tinatanaw ang malawak na kagubatan.

"Honey, kainin mo na ito! Baka lumamig pa ito eh", pagpipilit niya sa akin.

"Aren't you heard me?! Sabi ko ilagay mo na lang diyan!" pabalang sigaw ko sa kanya at pinakalma ang aking sarili.

"Paniguradong hindi mo na naman ito kakainin. Magtatampo talaga kami ng baby mo nito, diba baby!" giit niya at hinimas pa nito ang maliit na umbok ng kaniyang tiyan.

Lumingon ako sa kanya at tiningnan siya sa mga mata ng walang kaemo-emosyon. "Hindi ko iyan anak. Kaya huwag mong ipagpilitan sa akin iyan!" mariin kong sambit at tinalikuran siya. I shouldn't waste my time to her. She's nothing but a curse to me. Yes a curse. Dahil siya ang dahilan kung bakit nangyayari ang lahat ng ito. Kung bakit nagkahiwalay kami ni Yvonne. Kung bakit nagkade-litse-litse ang buhay ko!

"Hindi pa ba malinaw sa iyo, Kenneth? This is your child! Aren't you remember the night we both shared!" Malakas na sigaw niya habang umiiyak na. Napatigil ako sa paglalakad and form a fist. Pinipigilan ang galit sa aking puso. Hindi ko na lang siya pinansin pa at agad na lumabas ng aking kwarto.

It's been two days since me and Yvonne got broke up. Pero kahit anong gawin ko, she can't still out of my mind. Kahit anong gawin ko, kahit na uminom ako ng mga alak ay siya parin ang iniisip ko. I can't get her out of my head.

Nang pababa na ako ng aking kwarto ay naratnan ko si mama na paakyat ng may pag-aalala sa kaniyang mukha.

"Ano na naman ba ang ginawa mo kay Divine, Kenneth?! Hindi ka ba naaawa sa kanya? Siya ay nag-alala sayo kahit na masama ang trato mo sa kanya. Matoto ka naman sanang rumespito Kenneth! May dinadala siyang bata sa kanyang sinapupunan. At maaaring ikasama ng bata kapag stress siya!" pahayag ni mama.

Dumeritso na lamang ako palabas ng bahay at hindi pinansin ang sinasabi niya. I don't want to argue with her again. Sawa na akong mag-explain. Tinamad na ata ang bibig kong umapila. Narinig ko pang sumigaw si mama ng 'saan ka pupunta' pero hindi ko na siya nilingon pa. I walked straight to the parking area and went inside my car. I hurriedly started the engine and leave our house. Hindi ko alam kung saan ako tutungo nito para magpalamig sa mainit kong ulo. Isa lang talaga ang nasa isip ko, at iyon ay si Yvonne. I miss her so much.

Alam ko na kung saan ako tutungo.

-

Pagkarating ng pagkarating ko sa harap ng bahay nila ay hindi ko mapigilang kabahan dahil baka mapansin ako ni Yvonne sa labas ng bahay nila. Kumusta na kaya siya? What if pumasok ako sa loob? Hay, huwag na. Baka pagalitan pa ako noon. Paano kaya kong magkonware akong lasing? Hay, ang aga-aga pa para maging ganoon ako, baka mas lalo pang magalit sa akin si Yvonne. Siguro'y tatanawin ko na lamang siya mula rito. Mabuti na lang at tainted ang kotse ko kaya hindi niya ako kaagad na mapapansin. Kung sino man ang nasa loob ng kotse na ito.

Nabaling ang tingin ko sa bagong dating na kotse. Nang mamukhaan ko ang nasa loob nito, si attorney Kim. Ang abogado ng mga Natasha. Ano kaya ang ginagawa niya rito?