Begin Again (Book 2)

6th

napapikit ako...

naguguluhan...

hindi ko alam kung ano ang gagawin ko..

ang alam ko lang ay kailangan ko ang kaibigan ko ngayon, I need her hug, her comfort that can make me feel better.. hindi tumitigil ang mga luha ko sa pag patak... hindi ako nagsisi ngunit mas nangingibabaw ang takot ko sa magiging reaksyon ng aking mga magulang lalo na si Daddy na napaka supportive sakin.. bibigyan ko na naman sya ng problima at kahihiyan

Kinuha ni Mrs. Manzon ang laptop mula saaking mga kamay at niyakap ako

"We already banned the video to the social media, but it's too late marami na ang nakapanuod ng video, do you have any suspect kung sino ang gumawa nito sayo?"

mas nahihirapan akong huminga dahil sa sobra kung pag iyak.. wala akong maisip dahil ang laman ng aking isip ay nahihiya ako sa aking ginawa, parang gusto kung tamakbo at mag hanap ng malaking kahon at mag tago doon.

"You already knew the rules Mag, wala na akong magagawa kundi ibigay sayo ang kaparusahan.. your daddy and I already talked about this.. you can't be a class valedictorian and you can't attend the graduation, I know its too much pero your dad agree with it para narin daw hindi ka ma bully"

Wala akong ibang nagawa kundi ang umiyak..alam na pala ni daddy pero his not here to save me

'owh! cmon Mag! bat ka nya ipagatatanggol eh nakakahiya yung ginawa mo!'

My mind was right, andaming nanadamay sa ginawa ko pati si tita na kahit hindi nya sabihin ay alam ko ikinahihiya nya na ako..

oo tita ko si Mrs.Manzon, kapatid sya ni daddy kaya mas nakakahiya dahil madami ang nadadamay

paano ko haharapin si Daddy.. ano ang gagawin ko.. paano ang lahat ng ginawa ko para makamit ang matagal kung ninanais-nais na maging class valedictorian.. in just one night, in just a single move lahat ay maglalaho..

Hindi ko na sinagot si principal at lumabas na ako sa kanyang opisina.. tama lang yung ginawa nya, ang parusahan ako dahil napaka erosponsable ko sa aking mga galaw.

naglalakad ako papuntang gate nang nagsimula na ang bulungbulungan ng mga studyante sa paligid ko.. sa bawat tao na maka salubong ko ay titingnan ako at biglang bubulong sa kanyang kasama.. hindi ko na kinaya kaya tumakbo ako, hindi ko na pinansin ang mga nababangga ko.. tumatakbo ako na may mga luha na pumapatak sa aking mga mata

nang naka labas na ako ng gate ay agad-agad akong pumara ng taxi, wala na akong oras para tawagan pa ang aking driver para sunduin ako

nung nasa loob na ako ng taxi ay napa isip ako kung saan ako pupunta hindi pa ako handang harapin ang mga magulang ko, nahihiya ako sa aking ginawa.

I dialed Leslie's number but she's not answering it.

Pinahinto ko ang sasakyan, the driver stoped the cab infront of the park.. naglakad ako papalapit sa isang duyan, nung naka upo na ako naisip ko na naman lahat ng ginawa ko sa punyetang bar na yun.. hindi ko napigilan ang aking mga luha, hindi ko mapigilan ang aking emosyon.. agad kung pinahid ang aking mga luha nung naisip ko na nasa public pala ako nagmumukha akong tanga dito..

Then a hand with a handkerchief reached out in front of me..

I raised my head to the guy who's in front of me..