KIŞ GÜNEŞİ (Yağhaz)

KAVUŞMA

Bebek. Hazan. Sinan.

Bebek. Hazan. Sinan.

Peki bu üç gündür süren anlamsız döngü niye? Hazan demiyor muydu asla bırakmam diye hayatını, Yağız'ını? Sinan dememiş miydi zamanında sana asla ihanet etmem diye? Peki şimdi neden bu amaşcız birliktelik? Ve üstüne üstlük doğmamış bir bebek. Kimin bebeği? O mesaj neden geldi peki? Neden bir yıl ayrıydı Hazan'ından? Neden di gitmeden önce söyledikleri. Çakma babasını onun için mi ısrarla bıraktılar odada. Zaten Yağız yürüyemiyor rahatlığıyla.

Kaç yıl uzaktan sevdiği kadın şimdi ona hakaret eden adamla birlikte. Üstelik Yağız onu her haliyle severken. Neden di bu bırakıp gitmek umur verdiği halde? Hemde söz verdiği, dudaklarını muhürlediği dudaklarıyla. Cidden sevmemiş miydi? Oyun muydu? Yoksa mecbur muydu gitmeye? Zorla mıydı karnındaki çocuk. Bunu öğrenmesi gereken Yağız, bunu izlemesi gereken ise bizleriz. Inşallah onlar içinde bizim içinde hayırlısı olur.

YAĞIZ

Üç gün. Basıp gitti. Sadece donuk bir bakış. İkiside soğuk. Sanki kan davalısını görmüş gibi. Siyah bir araba, bindiler ve gittiler.
Bağırdım ama duymadılar. Gerçekten bağırmış mıydım? Yoksa içime kaykırış mıydı bunlar. Nefes almak. Hayır, olmuyordu. Gitti. Değişmişti. Yanakları kızarmıştı. İlk öpüşünden sonraki kızarmışlıktan daha fazla ama bu soğuk diyeydi, üşümüştü meleği. Birazda tombullaşmıştı al al yanakları. Hamileliktendir diye düşündü. Kalbinde bir ağrı. Tekrarladı. Tekrarladı. Bağırdı, sanki daha önce hiç abğırmamış gibiydi, sanki sesini birine duyurmak ister gibiydi. Soğuk su taneleri sert bir şekilde yüzüne vurup canını yakınca acıya inat daha da kaldırdı başına havaya doğru. Bir süre sonra kaymamak için duvardan destek alarak ayağa kalktı. Birden Sinan'ın gülüşü geldi aklına ilk gördüğündeki.
Sinan da kaybolmuştu o kabus diye nitelendirdiği zamanlarda. Anlamalıydı. Birlikte kaçtıkları ihtimalini düşünmeliydi. O,bir yıl boyunca Hazanla yaşadığı anıları düşünerek yaşamıştı. Yaşamaya çalışmıştı. Peki o ne yaptı? Kardeşim olan adamla kaçtı. Üstüne üstlük doğmamış bir bebek. Aptalı. Bağırdı, hıncını, öfkesini bir türlü çıkaramıyordu. Kamburlaşmış bedenini dikledi ve duvara baktı. Ruhsuzdu,susmuştu. Tıpkı üç gün önce ki gibi bağırmaya başladı ama sadece ağlamadı, çığlıklar içinde duvara bir eğrilik kazandırana kadar vurmaya devam etti. Bu kaçıncı içe batışıydı duvarın onun bile haberi yoktu. Elinden akan kanlar sanki çok derin bir yaradan akar gibi suyla yarışıyordu. Kaç saat yumrukladı artık kendisi bile bilmiyordu. Yavaş yavaş hissizleşti ve en sonunda yere düştü, gözler kapandı ve uyku.

Uyandığımda Okan'ın bir doktorla konuşmalarını duyar gibi olmuştum. Biraz daha kendime geldiğimde yatağımda olduğumu hissettim. Elimde tarif edilemeyen bir acı ve kulağımda Okan'ın sesi.

Okan :Üç gündür böyle. Ne yaptı, ne yaşadı anlatmıyorda. Yemek yok. Su yok. Sadece soğuk suyun altında saatlerce oturuyor sonra da bağırışlar sesler ve en sonunda eli harap, uyku. Ne yapacağımı bilmiyorum. Siz konuşsanız belki konuşur sizinle.

Doktor:Hımm. Tamam siz aşağıda bekleyin, bir saat sonra size haber vereceğim.

Okan'ın ayak seslerini duyduğum zaman biraz doğruldum ve doktor kadınla göz göze geldim. Yanıma yaklaştı, oturdu ve on dakakyı aşkın bir süredir bakıştıktan sonra konuşmaya ben başladım. Zaten o da bunu için susuyor gibiydi. Bunun içindi sessizlik.

Yağız:Sevdiğim kadın kaçtı. Kardeşimden hamile şu an. Ben bir yıl boyunca onu aramakla vakit geçirirken o kardeşimle mutlu mesut yaşıyormuş. Görüyorsun di mi 17 kilo verdim kaç ayda. Bu süre içinde bilincini kaybetmemek için uyudum. Her yerde onu aradım. Yurtdışına bile gittim. Öğünlerim içkiyle yer değiştirmişti. Bir süreliğine uyuşturucuyla. Her şeyim gitti. Hayat sevincim yok. Tutunduğum dal kardeşimden hamile. En son dedikleri, en çokta o koydu bana. Ben ona git derken gitseydi eğer bu kadar aramadım onu biliyor musun? Bu kadar beklemezdim bir umut. Her şey bu kadar. Okan'a da söyle de artık benim arkamı toplamayı bıraksın, uğraşmasın, değmez. Zaman kaybı, ben uğraştım hayatım bitti. Onun ki de bitmesin.