Ertesi Gün
Barış, Yaprak'ın söylediklerini duymamıştı. Uyandığında, duvara başını yaslayarak uyuyan Yaprak'ı gördü.
"Yaprak, kalk artık bak çok uyumuşsun."
"Yaprak? Amazon Kızı'm, uyan hadi."
Yaprak, Barış'ın yumuşak sesini duyunca kalkıp "Sırık, sen ne ara uyandın ya?" diye sordu. "Dinlenmen lazımdı senin, sabahın köründe kalkman değil."
"N'apayım Yaprak, uyandım işte. Tekrar uyuyacaktım da dayanamadım öyle seni görünce."
"Nasıl görünce?"
"Yani ne bileyim, başını duvara koymuşsun mesela, öyle uyunur mu? Boynunun ağrıdığına yemin bile edebilirim."
"Neyse, ben doktora sordum yarın çıkarmışsın herhalde."
"İyiymiş. Dün kaçta uyudun sen? Uykulu bir halin var."
"Yoo. Neyse ben eve gideceğim, bekle beni."
"Peki"
Yaprak odadan çıktı. Birkaç dakika sonra evdeydi. Dağınık yatağını gördü. Aklına Barış'ını az daha kaybedeceği geldi. Yeniden gözleri yaşla doldu. "Neden ben? Neden beni seviyor ki? Ben onu hakedecek ne yaptım? Ya da onun aşkını? Haketmedim ki. Beni sevme Barış. Vazgeç benden. Boşver. Sevme beni. Seni hakedecek, sevginin değerini bilecek birini sev. Kimi seversen sev ama beni sevme Barış, beni sevme."
Yaprak başını duvara yasladı. Gözyaşları yavaşça gözlerinden aşağıya inerken, kendine söz verdi. "Yarın değil, sonraki günü bekle sevgilim. Yarın değil de sonraki gün, bize iyi gelecek, ikimize."
Kendi kendine konuşuyor olsa da, rahatlayarak evden çıkıp hastaneye yürümeye başladı, ona aşkını itiraf edeceği anın hayalini kurarak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Park//YapBar
FanfictionYaprak... Aşıktı Sırık'ına. Ama söyleyemiyordu. Çetesini kaybetmekten korkuyordu. Ama kararını vermişti. Bugünün sonunda ne olursa olsun, onu kaybettiği parkta yeniden kazanacaktı. Barış'a parka gelmesini söylemek için telefonunu aldığı anda birden...
