Plüton Kızın Günlüğü

GİRİŞ

Bir insan her dakika, her saat, her saniye ölmek istermi?

Ben istiyorum mesela, herşeyi unutmak acılarımın yok olmasını istiyorum. Ama sadece istemekle kalıyorum belkide bu düşüncem yanlıştır hatalıdır. Ama kendime engel olamıyorum ister istemez düşünüyorum ve ya belkide kurtuluşum olduğu için ikide bir düşünüyorumdur.

Belkide sadece bileklerimi kesmem yeterlidir yada ne biliyim ilaç filan içerim istediğim amaça ulaşırım ama yapamam ki çünkü ben o kadar güçsüz değilim ve intihar edersem ben bu dünyada zaten canım acıdı, acı cektim zaten. Bari öbür gezegende rahat oluyim.

O yüzden istemem intihar etmeyi sadece zamanımın dolmasını bekliyorum ve zamanım dolana kadar güçlü olucam ruhum güçlü olmasada bedenim güçlü olur.

Şimdi diceksiniz sen kimsin ne yapalım senin ölmek istemeni veya acılarını filan.

Haklısınız napıçağınız zaten değil mi ama ben bir yol bulamıyorum içimdeki öfkeyi, acıyı anlatmam, gerek anlatamasam beni yiyip bitirecek bir arkadaşıma anlatsam onun bana acıyan gözlerini görücem yada bir başkasını söylesem onun acıyan gözlerini görücem.

Evet belki sizde bana acıyaksınız ama tek fark acıyan gözleri görmüyecem sadece düşüncem. Acıyan gözleri görmektense
düşünmek daha iyi cidden o yüzden yazmaya karar verdim. Belkide siz bana bir yol gösterirsiniz olmaz mı?

Bu arada bu kitap öbür kitaplar gibi değil yani bir yerde karşılaşıp aşık olan insanlar yok kısacası romantilik yok, başka bir kahramanlar girmeyecek aslında bakarsanız bu hikayede olmuyacak. Bu benim öyküm olucak, bu kitap benim günlüğüm olucak ve sizde günlüğümü okuyan gezegenlerim olucaksınız.

Benim ismimi bilmenize gerek yok çünkü bir gün bir bakarsınız bir yerde karşılaşırız ve siz bana acıyan gözlerle bakarsınız yani anlayaçağınız korkuyorum sizle ilgi bir sıkıntı yok sadece korkularımda bir sıkıntı var. O yüzden benim adımı plüton kız diye bilin. Sizleri seviyorum muhteşem özel gezegenlerim. Belkide korkularımı yenersem birgün hepinizle tanışırız hayat bu ne olaçağı bellimi olur.