Harry Styles Fanfic: Summer Love (dutch/nederlands)

Wantrouw.

Harry's pov

Na een paar dagen besloot ik terug te gaan naar onze verblijfplaats. Het deed echt even deugd om met hen te kunnen praten. Ik heb Hanna en Evelien vreselijk hard gemist. Ze zijn het best in advies geven. Ik voel me nogal schuldig dat ik (J/N) niet eens heb laten uitpraten. Ik hoop dat ze niet kwaad op me is. Ik hou van haar en niemand zou haar kunnen vervangen. Dat zou ik mischien moeten duidelijk maken.

Ik besluit haar te verassen. Ik heb het Sutton park in Londen afgehuurd zodat we er binnen een paar dagen kunnen gaan picknicken in de nacht tussen de sterren.Maar ik moet nog iets speciaals hebben...iets waar ze versteld van zal staan. Ik zal haar eerst maar iets sturen.

(J/N)'s pov

Ik kreeg een bericht van Harry.

*Hey lovely! Voor het geval dat je ongerust bent wil ik je zeggen dat ik naar H en E ben geweest. Maak je maar geen zorgen. Ik hou van je x*

OH GOSH! Ik ben zo blij dat er niets met hem aan de hand is. Toch vind ik zijn smsje niet zo toepasselijk. Ik bedoel.. Na alles wat er gebeurd is doet hij er zo 'chill' over. ik werd er nogal irritant van.

*Hey. Ik was zeker ongerust. goed om iets van  je te kunnen horen. Hou ook van jou xx*

gelukkig is er niets aan de hand. Ondertussen ging ik naar Liam.

'Hey hoe gaat ie gozer?!' zei ik met een heel geforceerd Jamaicaans accent toen ik hem tegenkwam

'Nee, ALSJEBLIEFT doe dat nooit meer', antwoordde hij lachend, 'maar ja.. goed denk ik en met jou? Hoe gaat het tussen jou en Harry?'

'Eerlijk gezegd zou ik het niet weten.' zei ik met een zucht

'Tja..Ik zou ook niet weten wat er zou kunnen gebeuren en wat je kan doen ofzo, maar alsjeblieft, blijf bij Harry. Zelfs al is het nu wat ongemakkelijker tussen jullie, ik weet 100% zeker dat hij je niet wou kwetsen ofzo. '

'Ja ik weet het maar, dit alles wordt me echt te veel. Ik bedoel eerst wil hij niet laten uitpraten enzo, en nu stuurt hij me een blij berichtje alsof er niets gebeurd was.'

'Ja, Ik begrijp het..Hey, weet je al hoe het verder is met Luke?'

'Nee, Eigenlijk niet. Laten we hem bezoeken.'

'Is goed. Wie rijdt?'

'Maakt niet uit. Ik ga even m'n tas nemen.'

* We komen aan in het ziekenhuis*

 'Hallo, we komen voor Luke Hemmings.' Zei ik tegen een dokter

'Euhm..Kamer 156 op de 2de verdieping'

'Dank u' zeiden Liam en ik tegelijk

Toen we in de gang waren, zag ik dat Lukes kamer open was. We hoorden dat er nog iemand in de kamer was. De persoon had een Frans accent. We kwamen de kamer binnen en zagen een hele lange blonde jongen met fel blauwe ogen.

'Hi, Liam..Tanja.. Ik had jullie nu niet verwacht, maar wel cool dat jullie er zijn.' Zei hij tegen ons

'Dit is trouwens een goede vriend van me'

'Jean-Baptiste Maunier, aangenaam.' zei hij beleefd toen hij onze handen schudde

'Ik ben Liam'

'En ik ben (J/N)'

Toen ik mijn naam zei ,bloosde hij en keek hij naar de grond. Best wel..Cute? OH GOSH, ik hoop dat ik niets voor hem ga voelen. Ik heb het immers met Harry..Denk ik? Laat maar, ik voel de vlinders al.

'Mooie naam'

'Dankje, jij ook' zei ik met een knipoog waarop hij glimlachte. nadat ik besefte wat ik gedaan had en de geschrokken uitdrukking op Liams en Lukes gezicht vanuit mijn ooghoek kon zien, schaamde ik me.

Er kwam een ongemakkelijke stilte, tot dezelfde dokter van daarnet de kamer binnenkwam om te zeggen dat de bezoekuren over zijn. We zeiden Luke gedag en gingen naar buiten.

'Fijn je te ontmoeten, (J/N)' zei hij

'Ja, vond ik ook'

'Euhm..Zou ik mischien ook je nummer mogen hebben?' vroeg hij

'Ja tuurlijk, (Jouw/Nummer).'

'Dankje ik zal je deze avond wel een berichtje sturen, zo heb je ook mijn nummer'

'Oke, maar ik moet nu echt gaan.'

We zeiden elkaar gedag nadat hij mijn wang kuste. Ik zweefde echt.

 *In de auto*

'Eum..Tanja, wat was dat toch net met die gast?' vroeg Liam me

'Die gast heeft een naam, namelijk Jean-Baptiste'

 'Ja, Whatever, Wat was dat nu?'

'Niets'

'Wat niets. Jullie waren overduidelijk aan het flirten. En ik zag dat hij je een kus gaf op je wang.'

'Dat doen ze in Frankrijk ook hoor'

'Ja dat weet ik, maar je mag Harry niet vergeten'

'Dat doe ik toch niet!' antwoordde ik geïriteerd

'Zo bedoelde ik het niet, sorry' zei ik toen ik merkte dat ik nogal fel deed

Hij antwoordde niet. Daar kwam het schaamtegevoel weer. De hele rit was ongemakkelijk en stil. Toen we terug naar de verblijfplaats gingen, ging Liam zonder een woord te zeggen de auto uit en richting zijn kamer. Ik stapte daarna ook de auto uit met een zucht.

Harry's pov

Ik zag haar bij Liams auto. Ik twijfelde of ik naar haar toe zou gaan of niet. Ik besloot het toch te doen.

'Hey'

ze draaide zich om.

'oh, hey'

'Hoe gaat het met je?'

'Gaat wel, en met jou?'

'hetzelfde'

Er kwam een stilte.

'Dit is allemaal best wel heftig he'

'Ja zeg dat wel. Moet je niet ergens bij zarah zijn?' antwoordde ze bot

'Wat bedoel je daar nu mee'

'Ik weet het niet, je gelooft me toch niet dus ga maar terug naar Zarah'

'(J/N), wat is je probleem?'

'Niets gaat hetzelfde zijn door Zarah. En omdat je toch zo perfect bent en wilt dat iedereen je mag, kan je nu vertrekken. Ik beteken toch niets voor je.

'Weet je (J/N), Toen ik bij Hanna en Evelien was, hebben ze me laten zien dat jij mogelijk gelijk had. En ik begon het ook echt te geloven. Dit speelt zich al een tijdje af en nu zie ik een andere kant van je. En je wilt dat ik vertrek? Ik maak het gelijk ook uit met je. Je bent echt een heel ander persoon dan ik dacht. Ik dacht de echte (J/N) te kennen na 2 jaar met je samen te zijn, blijkbaar niet dus.' zei ik voordat ik wegstapte

(J/N) pov

Hier stond ik dus, alleen. Ik voelde mijn gsm trillen.

*Hey, dit is Jean-Baptiste :) Nu heb je m'n nummer ook :) vraagje.. wil je morgen mischien afspreken?xxx'