Ruhun Maskesi

5. Bölüm - Dublin

Multimedya;

Dolu Kadehi Ters Tut - #23

Keyifli okumalar:)

🌑

Karanlıkta kalmak için bazen sadece gözlerini kapatman yeterlidir. Kapattığın anda sadece siz ikiniz kalırsınız. Sen ve iç sesin. Aslında insan hep yanlızdır. Başka insanlar, arkadaşlar, sevgili,ailen senin yanında olabilir ama dönüp dolaşıp yine kendinle baş başa kalırsın. Bazı insanlara bu yanlızlık zor gelir ve kabullenmek istemezler, kendilerini kandırırlar. Oysa ki kabul ettiğinde daha güçlü olursun. Benliğinin farkına varırsın. Ben yalnızlığımı kabulleneli çok uzun zaman oluyordu.

Yavaş yavaş kendime gelmeye başlamıştım ama inatla gözümü açmak istemiyordum. Sağ elim terlemişti. Sonra aklıma son olan olaylar geldi. Ben en son Erem'i korkutmaya çalışıyordum. Olay nerelere geldi! Yavaş yavaş göz kapaklarımı kaldırmaya karar verdim ve açtığımda ilk gördüğüm hâlâ aynı odanın içinde olduğumuzdu.

Hemen yanımda huzursuz bir şekilde uyuyan Erem'i gördüm. Ona uzun bir şekilde bakmaya başladığımda ağızından değişik bir homurtu çıkardı. Galiba uyanıyordu. Birden saçma olduğunu bildiğim halde kendimi ona bakmaya daldığım için kendime kızdım. Beni yakalamasından da biraz çekindim.

Safir renkli gözlerini aniden açtığında hiç ürkmedim. Onun tavır ve mimiklerine alışmıştım. Etrafı inceledikten sonra bakışları beni buldu. Şuan niye bu halde olduğumuzu sorguladığına emindim. Ellerimiz ayrılmamış ama yanyana yerde oturuyorduk. Ellerimizi fark ettiğinde elini çekti ve konuşmaya başladı.

"Kim bayılttı bizi ve niye?" Bu sorusundan onunda hiç bir şeyden haberi olmadığını anlamış oldum.

"Ama bunun altından da Alkın çıkarsa bu sefer onu doğduna pişman edeceğim !" Dedi. Galiba daha önceden kötü şakalar yapıyormuş. İnşallah Alkın'dır diyordum içimden.

"Kapı açık mı ki?" Diye sesli düşündüm. Erem de kapıyı açmayı denemek için kalktı ve bana da elini uzattı. Tuttum ve kalktım, kapıya ilerledik ve kapı açıldı. Koridorda gün ışığı süzülüyordü, sabaha kadar uyumuşuz!

Birbirimize baktık ve merdivenlere yöneldik. Aşağıya indiğimizde gülüşüne sesleri geliyordu. Bizimkiler masaya oturmuş eğlenerek, keyifle kahvaltı yapıyorlardı! Erem yumruklarını sıklığında bende sinirlenmiştim.

"Noluyor lan burada!" Diye bağırdım. Hepsi bize döndü ve kahkağa atmaya başladılar. Biz hiç gülmeden onlara kızgın bir şekilde bakıyorduk ama hiçbiri kahkasını kesmiyordu.

"Günaydın kardeşim, nasıl uyudunuz gece,rahat mıydı?" Dedi Alkın. Erem dişlerini birbirine sürterken sabrının son demleri olduğunu anladım.

"Dolunay noluyor burada hemen anlatıyorsun!" Diyerek Erem'in sözünü kestim. Bana ters bakışlar atsana umursamadım ve gelecek olan cevaba verdim dikkatimi.

"Sen bize yapacağın oyunu anlatınca bizimde katkımız olsun istedik." Dedi ve yine gülmeye başladılar. Erem'in yaptığım plandan haberi olmadığı için kafası karıştığı belli oluyordu. Ama yinede bunu açıklamadan devam ettim.

"Artık biri ne olduğunu anlatacak mı yoksa biz sizi gebertelim mi?" Diyerek ciddi olduğumuzu anlattım. Erem'e bana destek olurcasına burnundan sert soluklar aldı ve biraz da hırladı.

"Tamam sakin olun anlatıyorum şimdi." Dedi Ahsen.

"Sen bize planı anlattın ve ilk başta herşey plana uygun gidiyordu. Kuzey ve Alkın eve geldiler, sizi beklerken konuşmaya başladık. 'Erem'in aklı çıkacak, çok eğlenceli olucak.' dedi Kuzey. Sonra düşündük ve bu oyuna sen niye dahil olmayasın diye düşündük." Dedi ve hepsi gülüşmelerini saklamaya çalışıyorlardı.